Włoska robota - dzień #7

Weekend we Włoszech trwa, po wczorajszej wyprawie do Rzymu, dziś przyszła pora na południe, czyli Neapol. Miasto przez wielu uważane za brzydkie i śmierdzące, mnie przyciąga jak magnes. Mieszkałem tam i pracowałem około 15 lat temu, a wiele się zmieniło od tego czasu, oczywiście oprócz smrodu i śmieci, ale taki jest urok tego miasta. Po wczorajszych przygodach na rzymskich drogach, dziś już nie chcieliśmy zagłębiać się do centrum Neapolu. Wybraliśmy za główny cel naszej wyprawy Wezuwiusza, tu również zmieniło się co nieco, w czasie gdy tam mieszkałem była możliwość dojechania samochodem niemal do miejsca gdzie znajduje się obecnie wejście na ścieżkę prowadzącą do szczytu krateru, obecnie "parkingi" dla samochodów prywatnych są przy drodze około półtora kilometra przed wejściem, to że trzeba będzie zapłacić za ten symboliczny parking wiedzieliśmy (solo 5 EURO), ale obok siedziała pani, która sprzedawała kolejne bilety po 2 EURO. Te bilety uprawniały do jazdy busem do kas biletowych. Co prawda kupiliśmy te bilety trochę nieświadomi co kupujemy, ale i tak poszliśmy pieszo pod górę.

Uwaga dla osób, które będą wybierać się na Wezuwiusza. Gdy zdarzy się, że zapomnicie wziąć ze sobą wodę to warto kupić ją u sprzedawcy przy kasie biletowej (0.5 l za 1 EURO), gdyż później wraz ze wzrostem wysokości rośnie też cena za małą butelkę wody, na szczycie trzeba już zapłacić 2 razy więcej. Oczywiście najlepiej kupić ją w lokalnym supermarcato za około 0,10 EURO przed wyprawą.

A tak prezentuje się największa popielniczka na świecie jak zwykłem nazywać ten wulkan.

Pozostając w tematyce sejsmicznej, chciałem jeszcze koledze pokazać jeden z czynnych wulkanów w centrum Pozzuoli - Solfatarę, ale po zeszłorocznym śmiertelnym wypadku, wulkan wciąż jest zamknięty dla zwiedzających. Wcześniej można było chodzić po kraterze, gdzie w pobliżu bulgotały gorące źródła i wydobywał się śmierdzący gaz. Opary gazu można zaobserwować również na zewnętrznej stronie krateru. Dziś podziwialiśmy go tylko z oddali.

Na koniec pobytu w okolicach Nepolu pojechaliśmy do Monte di Procida, gdzie schłodziliśmy się trochę w morzu na jednej z niewielu bezpłatnych plaż, co oznaczało, że komfort plażowania i kąpieli był daleki od standardów do jakich jesteśmy przyzwyczajeni chociażby z polskich plaż, plaża brudna, ale to miała być tylko chwila ochłody przed dalszą podróżą. Jednak z drugiej strony lokalizacja plaży bardzo urokliwa z widokiem na wyspy Procida i Ischia.

W drodze powrotnej przejechaliśmy jeszcze przez Lago Patrię, gdzie kiedyś mieszkałem, wiele zmieniło się wokół, ale do osiedla gdzie mieszkałem wciąż nie można wjechać, bo wjazdu chroni potężna brama. Powrotną drogę pojechaliśmy drogami lokalnymi, na posiłek zatrzymaliśmy się w Gaeta, jednakże musieliśmy się zadowolić "oszukanymi" pizzami, gdyż normalne pizzerie otwierały swe podboje od 19, a nie chcieliśmy czekać aż tak długo. W między czasie zahaczyliśmy o port, gdzie zachodzące słońce ładnie oświetlało zatokę.

33458

Daily Activity, Walking