Hoe zes weken drie maanden werd

Een aantal weken geleden schreef ik een post over de aankoop van een nieuwe bank. Enkelen van jullie waarschuwden mij toen dat 'maximaal 6 weken' voor interieurverkopers iets heel anders betekent dan voor hun klanten. Nou, jullie hadden gelijk, hoor!

Na acht weken ben ik maar eens gaan bellen of er in een hoek van het magazijn misschien nog een bank vergeten stond te wezen.

“Nee hoor, meneer,” lachte Aïda vrolijk, “de gemiddelde levertijd voor banken is 8 weken. Maar eerder of later kan dus ook. Dat is wat 'gemiddeld' betekent, namelijk.”

Aïda was de jonge stagiaire die mij bijna drie maanden geleden had geholpen door onvermoeibaar heen en weer te slepen met kleurstalen en stofmonsters. Ik had mij toen al heimelijk verkneukeld over haar kopieerpraat. Ze wilde haar werk zo goed mogelijk doen en herhaalde de zinnen die ze waarschijnlijk al tig keren soepeltjes uit de mond van haar baas had horen rollen. Ze zou een goede verkoopster worden, had ik besloten.

“Ah,” begon ik, “je bedoelt net als dat ik straks op facebook een minder dan gemiddeld oordeel kan vellen over jullie klantenservice?”

“Meneer, gemiddeld is gemiddeld. Daar kunt u ons niet op aanvallen.”

“Dat wil ik ook niet. Ik wil als commentaar achterlaten dat ik graag op de hoogte wil worden gehouden wanneer een en ander langer op zich laat wachten dan beloofd. Zodat ik een goed gevoel overhoud aan mijn winkelervaring en dat vervolgens via mond-tot-mondreclame gratis voor jullie verspreid. Daar is customer service voor in het leven geroepen, toch? Dat ik terugkom voor meer en meteen potentiële nieuwe klanten werf?”

Aïda was even met stomheid geslagen en realiseerde zich waarschijnlijk dat zij niet enige was met een NIMA-A diploma op zak: “Daar heeft u gelijk in. Dat was ik even vergeten,” gaf ze ruiterlijk toe, "Sorry, ik ga even voor u kijken, blijft u even aan de lijn?”

“Oh, dan bent u niet thuis? Hmm, da's lastig. En 's middags?”

Het leek me handig om het om te draaien: “Ik ben overmorgen vanaf 16:00 uur thuis. Verder ben ik de hele week overdag niet in staat thuis te zijn.”

En zo kwam het dus dat ik vorige week donderdag (na een telefoontje op de ochtend van de heuglijke dag: “Hallo met de bankenman, wij hebben een paar uitvallers, kunnen wij de bank ook vóór 12 uur komen brengen?”) toegang regelde tot de hijsbalk zodat twee joviale sjorders mijn bank naar boven konden takelen.

Maar het is het wachten waard geweest, hoor! Mijn bank zit, ligt, en hangt heerlijk. Ik heb het allemaal uitgeprobeerd. En na een weekje wikken en wegen heb ik vanmorgen op de markt een paar fijne kussens geregeld.

Nu nog even wachten op de hoesjes die mijn moeder daarvoor gaat naaien. Ze heeft beloofd me te bellen als het langer dan zes weken gaat duren.

En Aïda? Die had snel geleerd en belde mij de dag na levering of alles naar wens was verlopen.