ကိုယ္ဟာ ခရီးသြားဧည္႔သည္

စတီးမစ္ဆိုေသာ အဆန္ရထားၾကီးသည္ တေရြ႕ေရြ႕ ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ရွိလို႔ေနပါေလသည္။ ဒီခရီးကို လိုက္ပါခဲ႔ရပါေသာ
ခရီးသြားတစ္ဦးျဖစ္သူ မိမိသည္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ အိပ္စက္ျခင္းတို႔ မျပဳနိုင္ဘဲ ျဖစ္ခဲ႔ရပါသည္။အေၾကာင္းမူကား
ခရီးသြားေသာအခါတို႔တြင္ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ အိပ္လို႔မရသည္က ကိုယ္႔အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေလသည္။ မအိပ္ဘူး
ဆိုရင္လည္း သံုးေလည ဆက္တိုက္ေနလိုက္ရင္ရပါသည္။ အိပ္ျပီဆိုရင္လည္း တစ္ေရးထဲ တစ္ေမာထဲ နိုးကာမွ နိုးေရာ
လန္႔နိုးတာတို႔ အိပ္မေပ်ာ္လို႔ ဆက္အိပ္မရတာတို႔ မျဖစ္တက္ပါေလ။မအိပ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း အျခင္းအရာမ်ားလညး္
ရွိပါေသးသည္ ခရီးသြားေသာအခါ အသစ္အဆန္း ျမင္ကြင္းမ်ား ရွုခင္းမ်ား လူေတြ သူစိမ္းေတြ ဘ၀ရုပ္ပံုလႊာေတြ
လူ႔စိတ္သေဘာေတြကို မ်ားစြာ မ်ားစြာ ေလ႔လာခြင္႔ရေလသည္။ သည္အတြက္ စိတ္၀င္စားမွုလည္း ရွိသည္ အခ်ိန္လည္း
ေပးခ်င္မိသည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူမ်ားက ခရီးသြားရင္ အိပ္တာတို႔ ပင္ပန္းတာတို႔ အန္တာတို႔ ျဖစ္တက္ပါေလေသ္ာလည္း
မိမိကေတာ႔ ခရီးသြားလွ်င္ ဘာအတြက္ႏွင္႔ခရီးသြားရသည္ ျဖစ္ေစကာမွု အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္လို ေက်နပ္ေနတက္ပါေလသည္။

စတီးမစ္ရထားေပၚေရာက္လာခဲ႔သည္႔ အခ်ိန္မွ စလို႔ ယခုအခ်ိန္အထိ နိုးၾကားျခင္းမ်ားနွင္႔ စူးစမ္းေလ႔လာျခင္းမ်ားကို
စဥ္ဆက္မျပတ္လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ပါသည္။ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႕ျမင္ၾကားသိရေသာ ထူးဆန္းေသာအျခင္းအရာမ်ားနဲ႔
အေရာင္စံုေသာ လူေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကို ေသခ်ာေလ႔လာျဖစ္ပါသည္။ ရထားစီးရေသာ ခရီးစဥ္ကို ၾကိဳက္နွစ္သက္
သည္ကလည္း မိမိသည္ တစ္ခါတစ္ရံမွသာ ၾကံဳေတာင္႔ၾကံဳခဲ ရထားစီးႏွင္းခြင္႔ရပါေလေသာေၾကာင္႔ျဖစ္တန္ရာသည္
မိမိတို႔ေတာင္ေပၚေဒသတြင္ ရထား ခရီးစဥ္ထက္ ကားခရီးစဥ္ကသာ အသံုးျပဳမွုမ်ားေလသည္။ ယခုေတာ႔ မိမိသည္
အေၾကာင္းရယ္ဖန္လို႔ စတီးမစ္ရထားေပၚေရာက္လို႔ေနေလျပီ။

ဒီခရီးစဥ္ကို မိမိသည္ လိုက္ပါခဲ႔သည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာခဲ႔ျပီ ျဖစ္သည္။ ရထားစီးျခင္း အနုပညာကိုလည္း အေတာ္
အသင္႔ တက္သိလို႔ေနရေလျပီ မတက္သိလို႔ကလည္း မျဖစ္ပါေလ။ ေရွ႕မွ စီးနင္းသူတုိ႔ရဲ႕ ထံုးနွလံုးမူကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
သင္ယူထားရပါေလသည္။ ေစ်းသက္သာနည္းပါးျခင္းသာ တက္နိုင္ပါေသာ မိမိသည္ ရထားစီးေသာအခါ ေနရာတစ္ခု
ရရန္ မလြယ္ကူနိုင္ခဲ႔ပါေလ။ အမ်ားနည္းတူ လိုက္ပါခြင္႔ရလွ်င္ပင္ ေက်နပ္ရမည္႔ အေရးျဖစ္သည္။ ရထားခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္
ထူးျခားသည္ကား တစ္ဦးနွင္႔တစ္ဦး မသိသည္ကမ်ားေလသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဘယ္ဘူတာက တက္လို႔လာမွန္းပင္မသိလိုက္
သိပ္မၾကာခင္ ေနာက္ဘူတာတစ္ခုအေရာက္တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတက္သည္။ ေရွ႕ဘူတာတြင္ အသစ္တက္လာေသာ
ခရီးသြားမ်ားလည္း ရွိလိမ္႔ဦးမည္။ မိမိေဘးတြင္ တစ္ဦးျပီးတစ္ဦး မိမိေနာက္၀ဲယာတို႔တြင္ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္
တက္လာလုိက္ ဆင္းသြားလိုက္ျဖင္႔ လူေတြမ်ားစြာ ခရီးသြားမ်ားစြာတုိ႔ႏွင္႔ ၾကံဳရ ဆံုရ ျမင္ေတြ႕ရပါေလသည္။အခ်ိဳ႕လည္း
တစ္ေယာက္ခ်င္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အုပ္စုလိုက္ျဖစ္သည္။ မိသားစုလုိက္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕လည္း ညားကာစဇနီးေမာင္
ႏွံတို႔ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ အခါလည္သားကေလးငယ္အား ရင္၀ယ္ပိုက္လုိ႔ ေတြ႕ရတက္ေသးသည္။ အခ်ိဳ႕လည္း
ေရေမႊးနံ႔သင္းေနေသာ ရီေ၀ေ၀ မ်က္လံုးမ်ားႏွင္႔

ေပ်ာ္စရားလည္းေကာင္းလွသည္ စိတ္ပ်က္စရာဟုဆိုလည္းရနုိင္သည္။ ဘယ္လိုပင္ အေရာင္အေသြးစံုေနပါေစ
အားလံုးေသာသူတို႔သည္ ခရီးသြားမ်ားသာျဖစ္ၾကေလသည္။ ဒီရထားၾကီး မရပ္သေရြ႕ ခရီးဆံုးထိ သြားမည္႔သူမ်ားလည္း
ပါမည္။ေရွ႕ဘူတာမွာ ဆင္းက်န္ေနရစ္သူလည္း ရွိမည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာေၾကာင္႔ ဆင္းရမည္႔ေနရာကေက်ာ္လာေသာ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သနားစဖြယ္ မ်က္ႏွာေပးေလးကိုလည္းျမင္ေတြ႕ရသည္။ သြားမည္႔ခရီးက ေ၀းလြန္းလို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်
အိပ္လို႔ေနသည္႔သူေတြလည္း ေတြ႕ရမည္။မၾကာခင္ ဘူတာတစ္ခုသို႔ ဆိုက္ေတာ႔မည္။ ခရီးစဥ္ျပီးဆံုးလို႔ ဆင္းေနရမည္
ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မိမိပါေသာအထုပ္ၾကီးငယ္မ်ားကို ရထားမရပ္ခင္ကတည္းက အဆင္သင္႔ျပင္ေနေသာ သူမ်ားလည္း
ျမင္ရသည္။ သည္လိုျမင္ကြင္းေတြကို ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႕ရင္း ေလ႔လာရင္းစူးစမ္းရင္းျဖင္႔ အခ်ိန္တို႔သည္ ကုန္လြန္ခဲ႔သည္
ရထားအတြင္းက ဇာတ္လမ္းျမင္ကြင္းမ်ား ရိုးအိီလာေသာအခါ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ရထားလမ္းေဘး ၀ဲယာ ရွုခင္းမ်ား
လွမ္းလို႔ ၾကည္႔ေနမိသည္။

အားလံုးေသာ သူတို႔သည္ ခရီးသြားမ်ားျဖစ္သည္။ ခရီးသြားသူမ်ားျဖစ္သည္႔အတြက္ ခရီးသြားေသာ အဆာင္အေယာင္
ဟန္ပန္အမူအရာႏွင္႔ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား ၾကံဳရဆံုရမည္။ ျမင္ရေတြ႕ရမည္။ ၾကားရသိရမည္။စတီးမစ္ရထားၾကီးကေတာ႔
ဆက္လက္ ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ရွီသည္။
@bobokyaw