Ostatnio obejrzałem #34 - "Fotograf z Mauthausen"

Netflix podobnie jak wszelkie social media używa historii przeglądania lub oglądania do pozycjonowania produkcji ze swojej oferty, skoro więc obejrzałem ostatnio hiszpański serial "Życie bez pozwolenia", a kilka pozycji wcześniej holenderskie filmy o II wojnie światowej "Bankier oporu" i "Riphagen" to ostatnio po włączeniu aplikacji najwyżej wyświetlał mi się hiszpańska produkcja oparta na faktach o hiszpańskich więźniach obozu w Mauthausen "Fotograf z Mauthausen".

Po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej w 1939 roku republikanie zostali wygnani z kraju, wielu z nich uciekło do Francji, gdzie zaciągnęli się do Legii Cudzoziemskiej i Armii Francuskiej. Po najechaniu Francji przez Niemców w 1940 roku walczyli ramię w ramię z francuzami, a następnie około 7000 Hiszpanów zostało pojmanych przez Niemców, niemal wszyscy trafili w styczniu 1941 roku do obozu koncentracyjnego Mauthausen gdzie wielu z nich przetrwało do wyzwolenia obozu w maju 1945 roku. Frankistowski minister Serrano Suner odebrał im hiszpańskie obywatelstwo, w oczach frankistowskiej dyktatury nie byli już Hiszpanami, zostali pozostawieni na łaskę i niełaskę Nazistów.

Bohaterem filmu jest dwudziestoparoletni Francisco Boix (Mario Casas), hiszpański więzień, który został pomocnikiem fotografa Paula Rickena (Richard van Weyden) oficera SS w obozie koncentracyjnym w Mauthausen. W pierwszych latach Niemcy są tak pewni swojego zwycięstwa, że skrzętnie dokumentują swoje zbrodnie. Ricken zrobił kilkaset fotografii więźniów obozu, wszystkich tych, którzy przybywali do obozu, dokumentuje też codzienne bezlitosne i okrutne życie więźniów, a także ich śmierć. Dziesiątki fotografii przedstawiało ofiary nazistów. Również wizyta Himmlera w obozie i kamieniołomie Mauthausen została szczegółowo udokumentowana.

Codzienne życie Boixa fotografującego, rozmawiającego z innymi więźniami, takimi jak Balbuena i Fonseca, i robiącego kartoteki zmarłych więźniów, którzy zginęli w nieudanych ucieczkach, zmienia się po tym, jak w stworzonym przez nich amatorskim radiu zdali sobie sprawę z tego, że Trzecia Rzesza poniosła straty przeciwko armii radzieckiej w bitwie o Stalingrad. Obawiając się, że Ricken i reszta nazistów znikną ....

Sytuacja się zmienia, gdy Niemcy są zmuszeni do odwrotu, i zaczynają przegrywać kolejne bitwy na froncie wschodnim. Ricken otrzymuje rozkaz bezpośrednio z Berlina zniszczenia wszystkich fotografii i negatywów dokumentujących zbrodnie Niemieckie, Francisco Boix uczestniczy w niszczeniu tych zbiorów, obawiając się jednak, że Ricken i reszta nazistów unikną sprawiedliwości i podejmuje ryzyko ukrycia części z negatywów. Współpracuje z obozowym ruchem oporu, wspólnie postanawiają, że najlepszym rozwiązaniem będzie dostarczenie części z tych negatywów do zewnętrznych organizacji, które w ten sposób się naocznie dowiedzą co dzieje się w niemieckich obozach koncentracyjnych. Niestety podjęta próba nie udaje się, gdyż naziści odkryli i złapali uciekiniera, który miał dostarczyć na zewnątrz negatywy. Nieszczęśnik zjadł wszystkie posiadane negatywy, żeby Niemcy nie odkryli jakie miał w rzeczywistości zadanie. Po powrocie do obozu zawisł na stryczku przed pozostałymi więźniami.

Francisco Boix przeżył piekło Mauthausen, ocalił dla potomności część z negatywów, po wojnie był świadkiem na procesach norymberskich Nazistów, gdzie przedstawiał jako dowody zdjęcia zabrane z obozu Mauthausen.

Ogólnie rzecz biorąc, historia przedstawiona w filmie jest bardzo ciekawa, jednak na pierwszy rzut oka widać, że budżet był bardzo ograniczony, film jest zbyt wolny, akcja dzieje się w kilku pomieszczeniach. Naziści są przedstawieni w bardzo pozytywnych ujęciu, brak jest brutalność jaką znamy z relacji obozowych ocalonych, w filmie mamy kilka "szturchnięć" w ich wykonaniu, więc można rzec, że brak mu realizmu. Pomimo tego myślę, że warto się zapoznać z historią Francisco Boix.