Paranın değerini kaybettiği yer :Yoğun bakımlar

Bu hayatta her saniye çok değerlidir.Neden mi ;10 dk sonra size araba çarptığını düşünebilir misiniz VE akabinde olacakları sizlere anlatayım.

Olay hikayesini şahit olduğum olayla beraber anlatacağım.Yusuf K evli ve 2 çocuk sahibi , özel bürosunda mimar olarak çalışıp hayat standartları gayet iyi durumda olan bir insandı.4 ay önce Yusuf K evinde eşi ve 2 oğluyla beraber kahvaltısını yapıp yolun karşı tarafında bulunan arabasına binip işyerine gitmeye hazırlanıyordu.Yolun karşı tarafına geçmeye çalıştığı esnada çalan telefonuna bakmaya başladı ve o anı verdiği dalgınlıkla çevresini kontrol etmeyi unutup karşıya geçmeye başladı.O esnada dün geceden uykusuz olan bir gıda dağıtım araç şoförünün uykusuz ve maddi sorunlarla dolu olan kafasının verdiği dikkatsizlikle Yusuf K nın karşıya geçmeye çalıştığının son saniyeye kadar fark edemedi ve araç yüksek bir hızla Yusuf K'ya çarptı.Yusuf çarpmanın etkisiyle yere fırladı ve fırlamanın verdiği etkiyle kafasını kaldırımın betonlarına çarptı.Ambulans hastane şu bu derken ve bize gelen bir telefon ; Arayan 112 istasyon yetkilileri ve hasta boş yerin olup olmadığı soruldu.Hasta ameliyat edildikten sonra bize yatışı yapıldı.
Yusuf epidural ve subdural kanama geçirmişti ve kafa içi basıncının artmasıyla beyinde büyük hasarın olabileceği öngörülüyordu.Yusuf K'yı ve ailesini zaman içerisinde daha fazla tanımaya başladım.Yusuf annesi ve babası trafik kazasında ölmüş ve çocukluğunu yetiştirme yurdunda geçirmişti.Üniversiteye başladığında hayırsever emekli bir öğretmenin verdiği bursla hayatını sürdürmeye çalışan bir insandı.Yusuf'un eşi Zeynep Hanım 4 ay boyunca hergün eşini ziyaret eder ve eşinin olduğu yatağın kenarında hergün dua okuyup bizlerede dualarını esirgemiyordu.
Yusuf'un veya başka hastaların yoğun bakım ünitelerinde geçirdikleri o günleri telafi edecek ve iyileştirecek hiçbir para gücü yoktu.Orası makam mevki sahiplerinin,bütün farklılıkların eşitlendiği bir yerdir Yoğun bakımlar.Ben şuna çok inanıyorum insan nasıl yaşarsa öyle ölür ve nasıl ölürse öyle dirilir.
Yusuf 4 ay boyunca stabilize giden bir yoğun bakım süreci yaşadı.4 ay sonunda kardiak arest sonucu vefat etti.Gece saat 02.00 da vefat etti.Vedat haberini ailesine bildirdik.2 saat içerisinde hastanenin etrafı ana baba günüydü.500 den fazla tertemiz giyinen ve etraftaki araçlardanda anlaşılan maddi durumu iyi olan kişiler vardı.Yetiştirme yurdunda büyüyen ve bu şartlarda bu kadar sevilen bir insan olması dikkatimi ve ilgimi daha çekti.Etraftaki insanlardan birisiyle konuştuğumda ; Yusuf'un çok başarılı bir mimar olduğu ve maddi olarak çok kaznaç sağladığı ve bu kazancının hemen hemen 3/4 ünü öğrencilere burs verdiğini,ihtiyaç sahiplerinin ihtiyaçlarını karşıladığını ve bir çok sosyal çalışmada görev yaptığını anlattı.
Yani Yusuf bu hayatta çok zor şartlarda büyüdü ama bu hayatı kendisi kaliteli kıldı.Elindeki parasal gücü ve çevresel gücü insanlık değerleri için kullandı.İnsanın bu hayatta ettikleri ona yön veriyor.
Hayat birgün mutlaka son bulacak.Hayat son bulduğunda heybende HUZUR mu olacak yoksa KEŞKELER mi olacak ? İşte tüm hayatımızın sorusu bu.
Herkese huzurlu mutlu bir ömür geçirmelerini diliyorum.
BU HAYATTA ÇOK BUNALIRSANIZ EN YAKIN HASTANENİN YOĞUN BAKIM ÜNİTELERİNE GİDİP ORDA BEKLEYEN İNSANLARIN KALBİNE DOKUNUN VE HİKAYELERİNİ DİNLEYİN.O zaman huzur bulabilirsiniz.