Het Oordeel - Spiritualiteit is zonder Meester

wootzu (42)in #ideologie • 5 years ago

Spiritualiteit is zonder Meester

Jezus en Boeddha zijn twee mensen die het Goddelijke bereikten. Twee mensen die het Goddelijke in henzelf aanschouwden. Twee mensen uit duizenden die verlichting bereikte, zoals: Jezus, of als Kalidas, Ramana, Isan, J.Krishnamurti, Bodhidarma, Hyakujo, Saraha, Hakim Sanai, Alan Watts, Kabir, Dogen, Siddhartha Gautama, Krishna, Lao-Tsu, Nisargadatta, Omar Khayyam, UG Krishnamurti, Rabindranath Tagore, Hafez, Socrates, Patanjali...
Zoveel, zovelen, en allen verschillend één.
In alle vormen is iedere ziener eender. Iedere Profeet, Christus, Boeddha, Sage, Meester, Mysticus of Yogi zegt exact hetzelfde op een totaal eigen manier; verschillend van alle anderen, en met de woorden van de tijd.
Allen brengen ze licht in de wereld, maar ze zijn tot nu toe amper begrepen.

Wie hen begrijpt, valt uiteindelijk terug op zichzelf. Wie doorziet wat een Meester bedoelt, volgt het licht. Zijn eigen licht: het licht in jou, waardoor je begrijpen kunt.
Meesters zijn allen exemplarisch voor de mensheid, maar slechts als variant. Geen ervan is een of ander perfect wezen, maar allen hebben ze inzicht. Ze kijken allen mee met hun innerlijk, maar allemaal zien ze iets anders, want geen ervan kan daar kijken waar een ander kijkt. Zoals niemand op dezelfde plek als een ander kan zijn. En als je in je innerlijk zien kunt, dan besef je dat 't het Geheel is wat Zelf kijkt.

Meesters zijn gewone mensen, zoals ieder mens een gewoon mens is. Waardoor er niets in een ander te aanbidden is. Door een verlichte na te leven, kom je nooit tot hun toestand. Je kan geen verlichting begrijpen, dat kan eenvoudigweg niet; dat kan uitsluitend met het ego, en dan eindigt het in psychose. Met egoïsche systematiek en begrip bouw je “hét systeem”… Het is “het systeem” wat bestaat als afgeleide van de structuur van de egoïsche onbewuste mind, maar de weg terug is daardoor kwijt.
Je zal juist totaal jezelf moeten zijn om verlicht te worden en je zal juist systeemloos vrij met jezelf moeten zijn. En als je dat eenmaal kunt, dan zal je naar dezelfde gemeenschappelijke bron verwijzen zoals alle verlichte Meesters ooit deden, maar je zal ernaar wijzen door hoe je zelf bent.

Het is niet dat de boodschappen van de grote Meesters als Jezus en Boeddha verloren zijn of onbegrijpelijk, maar de mix van egoïsche-zienswijzen en wijsheid, zoals die ook voorkomen in de Bijbel, hebben al de oorspronkelijke boodschappen moeizaam te herkennen gemaakt… al zijn ze er nog steeds in te zien: vrede, vrijheid, gelijkheid, eenheid, schoonheid, openheid, moeiteloosheid, eerlijkheid, vergeving, vriendelijkheid, zachtaardigheid, kwetsbaarheid, liefde, eenvoud, waarheid, compassie, inzicht en onschuld... Het zijn woorden die beschreven wat de mindsets, gemoedstoestanden en emotionele- en gevoelsexpressies van de mens zijn, die, als ze tot in je wezen te observeren zijn, je met je spirit doen versmelten, zodat je zelf kunt zien wie je bent… -Anders dan dat is het slechts een beeldvorming met een beleving.
Zo'n moment waarin je aandacht volledig versmolten is met je energieën, is iets wat al die eigenschappen als levende in je zal tonen: als wezenlijk leven waar je symbolische beleving los van bestaat. Het is meditatie, en je zal jezelf en elkaar erdoor leren kennen als de wezenlijke manifestatie van het hele universum. (Zie Deel 5 – “En het is goed”).

Religie, wanneer niet begrepen, is een egoïsch geloofssysteem waarmee je slechts een persoonlijkheid opbouwt volgens een bepaalde structuur: een identiteit met een religieuze naam en tint, waardoor de persoonlijkheid zich spiritueel voordoet, maar die dus schijnheilig is...
Ware religie is de deconstructie van de overtuigingen van de als werkelijkheid beleefde mentale beleving ervan: het is de deconstructie van de mentale persoonlijkheid, om jezelf te kennen als het natuurlijke lichaam van bewustzijn. Ware religie is dus het ontleren van al je overtuigt geloof en het oplossen van alles waarmee je je mentaal associeert als persoon, om zodoende weer met verwonderlijke ogen te kunnen zien. Ware religie is de afbraak van je mentale identiteit om te verdwijnen in de eenheid vanwaaruit je bent ontstaan.

Een persoonlijkheid die is vormgegeven volgens een systeem van dogma's, geschriften, religie of geloofssysteem, beleeft het leven dus slechts met een set voorgeschreven filters, en die filters zijn veelal ideologisch vormgegeven om onbewust te blijven. De egoïsche beleving van de mind is altijd symbolisch, en iedere cult of religie wil het exact zo. En in die onbewuste toestand ervaar je dus de minds' “waarheid” als die van een overtuiging van gelijk, maar je ervaart de wezenlijkheid van je eigen leven daarin niet, en daarom is het besef ervan niet in je mind aanwezig.

De mind gelooft slechts het idee van eenheid en vrede, maar de mind zal dat idee dan willen opleggen aan anderen... als die mind egoïsch is. De mind die met positiviteit z'n ego heeft geconstrueerd, zal het weer ongedaan kunnen maken ook. Al zal je mind zich verzetten, omdat het vanuit straffen en belonen tot stand is gekomen, als iemand geen sterke ideologische structuur van overtuigingen heeft, dan is het zeker niet onmogelijk om jezelf te doorzien. En een ieder die een blik in het oneindige innerlijk heeft geworpen, beseft dat de hele mentale beleving een constructie van valsheid is; al kan het nooit worden uitgelegd.
Maar als de mind is gecultiveerd met occulte ideologie, dan zal de mind zich verdedigen tegen de afbraak van z'n egoïsche structuur, door de inhoudelijke overtuigingen ervan en mogelijk tot de dood erop volgt…

Religie, wanneer wel begrepen, is persoonlijk zelfonderzoek wat leidt tot onbegrijpelijke stilte, zang, dans en poëzie. Waar Boeddhisme is daarin Zen. En Jezus en Siddhartha zijn daarin allebei mystiek. Ze leren je lang genoeg stil te zitten en geven je dan een speciale thee, een “sacrament”, een speciale wijn, een Soma: psychedelica. (Zie Deel 5 – “Kennis maken met de Boom.”. En naar dat moment is zo lang opgewerkt, en doordat je bekwaam bent geworden in langdurig stilzitten, zal je in dat moment Universeel Bewustzijn ervaren op een manier waarvan je een jaar moet bijkomen.

Maar het werk van zulke religies wordt overal halfhartig geïnterpreteerd en het wordt door occulte groeperingen misbruikt om een show te bouwen die je slechts aan strijdbare geloofssystemen bindt… en het doet dat óók met de waarheid… waardoor je alsnog een identiteit bouwt. En al is die identiteit op instigatie van wat we denken dat de woorden van een Meester betekenen, het is nog steeds een identiteit. Het is een identiteit volgens “het Juiste”, waardoor je jezelf slechts bevrijdt of verlicht noemt, terwijl dat nog niet gerealiseerd is.

Jouw mystiek leidt tot de oplossing van je eigen mind door meditatie. En daarmee kan bewustzijn in z'n pure vorm een moment worden meegemaakt op een manier dat het ongevormd wordt door de structuren van de mind, waardoor het een moment zelf harmoniserend is.
Bewustzijn toont zich in zo'n moment als de enige levende essentie van leven. Je kan er alleen verwonderlijk naar kijken: Het Is, en jij bent even niet.

Het geeft geen mens het recht om over anderen te regeren, maar het zegt dat het Zelf altijd regeert en dat wij er één mee zijn. Het toont daarmee dat wij er als de vrucht van leven, net als alle overige natuur, maar dat wij, als mens, er geen functie in hebben… wij zijn Vrij.
Wij zijn vrij, want wij zijn wezens. En we zijn als mensen allemaal hetzelfde wezen, in voor eeuwig verschillende hoedanigheden.

We kunnen hier doen wat we willen, dat blijkt wel: we hebben Zijn Vrijheid. Wij Zijn Vrijheid…
Maar om dan de gevolgtrekking te maken dat vernietiging van leven daar ook toebehoort… het is correct, al laat de mind daarmee de lokroep van psychose horen. En als er gehoor aan wordt gegeven, dan is dat dus slechts door gebrek aan zelfkennis en inzicht: een gebrek aan liefde en compassie. Want om het levende te vernietigen, vernietigt de mogelijkheid om het levende te leven en om leven te kennen als het grote toelaten. Om leven te vernietigen, maakt dat de vernietiging slechts stopt doordat degene die vernietigt zichzelf vernietigt… waarna leven weer vrij is.

Oorlog geeft geboorte aan het ego en vrede geeft geboorte aan liefde. Maar als liefde geboren wordt, dan zal het ego daardoor gaan verdwijnen. En in liefde stil met jezelf zijn, doet je je wezen herkennen. Waarmee je Bewustzijn leert kennen als Jezelf.
Het zal je vaak moeten gebeuren dat je meditatief met jezelf in aanraking komt, totdat het geheel van jezelf is doorzien. Maar eenmaal je de slag te pakken hebt, zal je je mind steeds gemakkelijker met rust kunnen laten, op die manier dat je steeds meer totaal wordt.
Wat je van meditatieve momenten leert neem je mee de wereld in zoals je bent: het is nooit los van je, het kan niet zijn. Jij bent Het, en Het is jou. De twee die voor eeuwig in stille overgave aan elkaar, één zijn als mens.