ทำวันธรรมดา ให้เป็น วันที่ไม่ธรรมดา

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาว Steemit

อยากให้กำลังใจเพื่อนๆ ที่เริ่มท้อ หรือกำลังจะหมดไฟ กับ steemit นะคะ จริงๆ ช่วงนี้ งานที่ฉันทำมันต้องอยู่หน้าคอมฯ ตลอดทั้งวัน ทำให้ฉันต้องโฟกัสไปที่งานมากๆ เพราะอยากให้เสร็จเร็วๆ จะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ แต่กลับได้งานเพียงวันละนิดเท่านั้น นี่ทำมาเกือบสองอาทิตย์แล้ว ไม่ได้ออกไปไหนเลย จนบางวันคิดว่า จะไปเอาเรื่องที่ไหนมาเขียน แต่ฉันก็เรียนรู้ได้ว่า ก็เขียนเรื่องใกล้ตัวนี่แหละ วันนี้ พบอะไร ที่น่าสนใจ ก็หยิบมาเขียน ฉันคิดว่า ทำแบบนี้บ่อยๆ สมองจะได้รับการฝึกเอง ต่อไปก็จะไม่ต้องกังวลว่าจะเขียนเรื่องอะไร เพราะมันจะเป็นไปเอง และบางครั้งในระหว่างที่เรากำลังกังวลว่า จะเขียนอะไรดี @thaiteam ก็จะมีการประกวดมาช่วยให้เราได้คอนเทนต์อยู่ตลอด มีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่เราสามารถเขียนได้

ช่วงนี้ นอกจาก นก และ ต้นไม้ ก็แทบจะไม่ได้เจอสิ่งมีชีวิตอื่นเลยค่ะ เพราะตั้งแต่เช้าพอทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็อยู่แต่หน้าคอมพิวเตอร์ ไม่ได้พบและไม่ได้คุยกับใครเลย จนกระทั่ง 3 ทุ่ม ดังนั้น ทำให้วันนี้ ฉันไม่ได้ดื่มกาแฟใส่นมอย่างลาเต้ เหมือนทุกวัน ด้วยสาเหตุว่า “นมหมด” ค่ะ เพราะเมื่อทำงานจนดึก จึงทำให้ไม่อยากจะออกไปนอกบ้าน เช้ามาพอจะทำกาแฟ “อ้าว... นมหมด” ก็เพราะเมื่อวานไม่ได้ออกไปซื้อ ฉันเริ่มพึมพำกับตัวเองว่า “อะ..ไม่เป็นไร งั้นดื่ม อเมริกาโน” ก็ได้ ไม่ต้องใส่นม แล้วจะทำยังไงดี ให้ดื่มกาแฟแก้วนี้อย่างมีความสุข ฉันจึงไปเลือกแก้วกาแฟในตู้ที่สะสมไว้

ความสุขมันอยู่ตรงนี้นี่เอง คือ การได้ใช้ของรักของตัวเอง ที่เลือกซื้อมาด้วยความตั้งใจ อย่างถ้วยเซรามิคนี้ เป็นงานปั้นของเพื่อนฉันเอง เขาคนนั้นกึ่งๆ เป็นอาร์ทติส งานมีสไตล์เป็นตัวของตัวเอง ฉันชอบงานเซรามิคของเขามาก เวลาเดินเข้าไปในร้านของเขา ฉันเตรียมใจไว้เลยว่า “เสียเงินแน่ๆ” บางครั้งต้องตัดใจ ไม่เข้าๆ ไม่ซื้อๆ แต่ก็ไม่เคยห้ามใจได้

เพื่อนก็จะมีการพูดที่ธรรมดาๆ ไม่ได้พูดเชียร์หรืออะไร เช่น “จานใบนี้นะ เป็นงานตัวอย่าง ทำให้ลูกค้าเลือก มีแค่อย่างละใบเท่านั้น ดูสิใบนี้ ลายเป็นรูปหัวใจด้วย” อะไรประมาณนี้ เท่านั้นแหละ จานเหล่านั้นก็ถูกห่อใส่ถุง และมาอยู่ที่บ้านฉันเรียบร้อยแล้ว เซรามิคที่ฉันมีน่าจะเป็นของเพื่อนคนนี้ประมาณ 60% ได้ งานที่เป็นงานปั้นมือ ทรงเบี้ยวไปเบี้ยวมา นั่นแหละค่ะของเพื่อนคนนี้ จริงๆ แล้ว เซรามิคทั้งชั้นนี้ ก็ของเพื่อนฉันหมดเลยค่ะ งานเซรามิคของแต่ละคนจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอยู่ เมื่อฉันเจองานเซรามิคที่ถูกใจก็จะคุยกับผู้ที่ปั้น คุยไปคุยมาจนกลายเป็นเพื่อนหรือรู้จักกันไป แล้วฉันก็กลายเป็นแฟนคลับงานของเขาเหล่านั้นไป

สะสมไปสะสมมา จนกระทั่ง งานเซรามิคที่บ้านฉันเริ่มเยอะขึ้น ฉันจึงต้องเคลียร์ของออกจากชั้น เพื่อยกให้เป็นชั้นเซรามิค และทุกครั้งที่มองที่ชั้นเซรามิคนี้ ฉันจะมีความสุขมาก ตอนเด็กๆ ฉันเคยเห็นแม่เก็บจานกระเบื้องไว้ในตู้โชว์ เวลาที่แม่จัดจานเหล่านั้น แม่จะดูมีความสุขมาก ตอนนี้ฉันเข้าใจความรู้สึกของแม่แล้ว

ศิลปินเซรามิคที่ จ. สุโขทัย คนหนึ่ง ตอนที่ฉันไปซื้องานของเขา เขาบอกว่า “ถ้าซื้อไปแล้ว ไม่ควรตั้งโชว์ไว้แต่ในตู้ ควรหยิบมาใช้บ้าง เพราะนั่นคือการสร้างความผูกพันธ์กับเซรามิคนั้น เซรามิคจะจำสัมผัสเราได้ แล้วจะคุ้นกับมือเรา และส่งความสุขมาให้เรา”

วันนี้ ฉันจึงได้เลือกถ้วยเซรามิคที่อยู่ในตู้มาใช้ แล้วรู้สึกได้ถึงความสุขจริงๆ

ขอบคุณสำหรับการติดตาม และเป็นกำลังใจให้นะคะ
私のブログを読んでくれてありがとうございました。
@katto