ရင္ခုန္သံတုိ႔ျခားနားျခင္း

ေမာင္နဲ႔က်ြန္မ ေနာက္ဆုံးဆုံျဖစ္ခဲ့တဲ့ေန႔က ႏွင္းမစဲတဲ့ဒီဇင္ဘာထဲမွာေပါ့။ ေမာင္ မွတ္မိဦးမလား။ အခုဆုိရင္ ႏွင္းေတြေတာင္ ဒုတိယအႀကိမ္ အလည္ခရီးကုိ စတင္ေနျပီေမာင္။ ႏွင္းဦရည္စတင္ပတ္ဖ်န္းတဲ့အခ်ိန္ လသာတဲ့ညတစ္ညမွာ ေမာင့္ဆီကေန ဖုန္းသံ က်ြန္မလက္ခံရရွိခဲ့တယ္။
'မ....'
ဖုန္းထဲမွေမာင့္အသံ ေမာင့္အသံမွေမာင့္အသံပဲ။ က်ြန္မျပန္ထူးဖုိ႔ပင္ အင္အားမရွိခဲ့ေပ။ က်ြန္မဘာမွမေျပာႏုိင္ခင္မွာ ေမာင္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိရြတ္ျပသြားခဲ့တယ္ေလ။
က်ြန္မဘာမွမေျပာႏုိင္ခဲ့။ ျပီးေတာ့ ဖုန္းထဲမွ ေမာင့္ငုိသံ က်ြန္မ ဒီေန့အထိမေမ့ႏုိင္ပါ။ အမွတ္ရေနဆဲ။ ျပီးေတာ့ ေမာင္မူးေနတာပဲ။
'မ.....အခု မိန္းကေလးႀကယ္ကုိျမင္ရလား'။
ေမာင့္ဘက္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ။
အဲဒီႀကယ္ေႀကြက်သြားျပီ။ အဲဒါ မေႀကာင့္သိလား။ မေႀကာင့္ဟု ေျပာရင္း ဖုန္းက်သြားတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ေျပာသင့္ပါတယ္။ ရွင္းျပလုိ႔မရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ြန္မရွင္းျပရင္ သိပ္ခံစားသြားရမယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ က်ြန္မဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ြန္မကံကုိယုံတယ္။ ေမာင္အႀကည့္လဲြတာပါ။ ေမာင့္ဘက္မွာ တိမ္ခဏဖုံးေနတာပါလုိ႔ က်ြန္မရင္ထဲကေတာ့ ေျပာေနမိတယ္။ ျပီးေတာ့ ေမာင္သိတာထင္တာေတြ ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ဘူးဆုိတာကုိေရာေပါ့။
တစ္ေန႔ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးလတစ္လမွာ က်ြန္မအလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ရန္ကုန္ကုိေရာက္ခဲ့ရတယ္။ မထင္မွတ္ပဲ ေမာင္နဲ႔ဆုံခဲ့ရတယ္။ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ က်ြန္မဘာမွမေျပာႏုိင္ခင္-
'မ.....တစ္ေယာက္တည္းလား'။
'ေမာင့္မ်က္စီထဲ ဘယ္ႏွေယာက္ျမင္ေနပါလိမ့္'။
'အင္း'။
တစ္ခုခုစားရေအာင္ က်ြန္ေတာ္ေက်ြးပါရေစ။ ေမာင့္စကားေႀကာင့္ က်ြန္မတစ္မ်ဴ ိးေတာ့ ခံစားမိတယ္။ 'က်ြန္ေတာ္' တဲ့လား တစ္ခါမွမသုံးဘူးေသာ ေမာင္နဲ႔က်ြန္မႀကားမွစကားေပပဲ။ ေမာင္ရယ္ စိမ္းသြားလုိက္တာ။ ျပီးေတာ့ ေမာင္က ရန္ကုန္မွာတာဝန္က်တဲ့အေႀကာင္း ႏွစ္ကုန္ရင္း ဧရာဝတီတုိုင္းေဒသႀကီး ေျပာင္းရမည့္အေႀကာင္း မေျပာင္းခင္ ေမာင္ေစ့စပ္ေတာ့မယ့္အေႀကာင္း အဲဒီစကားႀကားႀကားျခင္း က်ြန္မတစ္ကုိယ္လုံး အိုးထိန္းစက္လုိ ခ်ာခ်ာလည္ေနတယ္။ မ်က္ဝန္းကေန မ်က္ရည္ေတြဟာ.....မျခိမ္းဘဲ ရြာသည့္မုိးႏွယ္....ေမာင္ရယ္ ရက္စက္လုိက္တာ။ ေမာင္ဟာ က်ြန္မကုိ ေႀကာင္အမ္းအမ္းႀကည့္ေနတယ္။
'မ....အမ်ဴ ိးသားေရာ'။
'မ....အဆင္ေျပရဲ႔လား'။
'ေမာင္'။
ေမာင္က က်ြန္မကုိစူးစူးစုိက္စုိက္ႀကည့္ေနေလတယ္။
'ေတာ္ပါေတာ့ ေမာင္ရယ္'။
ေမာင္ကဗ်ာရြတ္ျပတာ ဒါေႀကာင့္လား ေမာင္။
က်ြန္မကေတာ့ ဒီေန႔ထိ အုိ....ေတာ္ပါျပီ ေမာင္ရယ္ ရင္ထဲမွာေျပာခ်င္တာရွိေပမယ့္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။
'က်ြန္မကုိခြင့္ျပဳပါဦး'။
MSU-007