တရားစစ္တရားမွန္ေတြပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္သြားတယ္ဆိုတာ

တရားစစ္တရားမွန္ေတြပ်က္စီး
ဆုတ္ယုတ္သြားတယ္ဆိုတာ
....................................

သူေတာ္ေကာင္းတရားဆိုတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားစစ္တရားမွန္ေတြ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္သြားတယ္ဆိုတာ တရားဓမၼကို က်င့္သံုးၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ပိုၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္တယ္။ အျပင္က လာဖ်က္တာ မဟုတ္ဘူး။

ဘုရားက ဥပမာနဲ႔ေဟာတာ ရိွတယ္။ ရတနာေတြ တင္ထားတဲ့ ေလွတစ္စင္း ျမဳပ္သြားလို႔ရိွရင္ ရတနာပစၥည္းေတြပါ တစ္ခါတည္းယူေဆာင္ၿပီးေတာ့ ျမဳပ္သြားတယ္။ တည္ရာျဖစ္တဲ့ ေလွျမဳပ္မွေတာ့ ရတနာေတြလည္း ျမဳပ္မွာပဲ။ ဆိုလိုတာက ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အက်င့္ပ်က္ၿပီဆိုလို႔ရိွရင္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို ယူေဆာင္ၿပီး သူတို႔ပ်က္သလို ဒီတရားျမတ္ေတြဟာလည္းပဲ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးကုန္ရတယ္။ အဲဒီ ရတနာေတြတင္ထားတဲ့ ေလွႀကီးျမဳပ္သြားသလို သူေတာ္ေကာင္းတရားဟာ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔အတူ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။
.
.

“႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းဘက္က ဘယ္ေလာက္ပဲတုိးတက္တိုးတက္၊ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြက အင္မတန္မွ က်ဆင္းသြားတယ္”

တစ္ေန႔မွာ ရွင္မဟာကႆပမေထရ္ျမတ္က ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးေလွ်ာက္တယ္။ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းက ေခတ္အေျခအေနကို ေလ့လာသံုးသပ္တဲ့ ေမးခြန္းပဲ။ သူက ေတာရေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ ေတာရဘုန္းႀကီးျဖစ္ေပမယ့္လို႔ သာသနာရဲ႕အေျခအေနကို အၿမဲတမ္း အကဲခတ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားက ႏွစ္ေပါင္း ၄၅-ႏွစ္ သာသနာျပဳခဲ့တာဆိုေတာ့ ၀ါ ၂၀-ကို ေရွ႕ပိုင္းေခတ္လို႔ သံုးေလ့ရိွၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ၂၅-ႏွစ္ကို ေနာက္ပိုင္းေခတ္လို႔ သံုးၾကတယ္။

သူေမးတဲ့ေမးခြန္းက “အရွင္ဘုရား” တဲ့၊ ဒါ သူ သာသနာေဘာင္၀င္စကို ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့ ေျပာတာေပါ့။ “ေရွ႕ပိုင္းေခတ္မွာ” တဲ့၊ “ဘုရားပြင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အႏွစ္ ၂၀-ကာလအတြင္းမွာဆိုရင္ ဘုရားပညတ္တဲ့ သိကၡာပုဒ္က အလြန္နည္းၿပီး တရားထူးတရားျမတ္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အလြန္မ်ားတယ္” ၊ ဆိုလိုတာက စည္းကမ္းေတြ သိပ္ၿပီးေတာ့ မခ်မွတ္ရဘဲနဲ႔ တရားထူးတရားျမတ္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အလြန္မ်ားတယ္တဲ့။ “အခု ေနာက္ပိုင္းေခတ္ ေရာက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကလည္း မ်ားျပားလာတယ္။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြက တိုးတိုးလာေသာ္လည္း တရားထူးတရားျမတ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အေရအတြက္က ေလ်ာ့က်သြားတယ္။”

ဒီ ၂-ခုကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္တာ။ “အရင္တုန္းက စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း နည္းနည္းေလးပဲ။ သို႔ေသာ္ တရားထူးတရားျမတ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အေရအတြက္က အားရစရာေကာင္းတယ္။ အခု ေနာက္ပိုင္းေခတ္ကို ေရာက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြက မ်ားသည္ထက္မ်ားလာေပမယ့္ တရားထူးတရားျမတ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အေရအတြက္က်ေတာ့ ေလ်ာ့က်သြားတယ္”တဲ့။ “အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲဘုရား” လို႔ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းက အဲဒီလိုမ်ဳိးပဲ။

အဲဒီလိုေမးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက “ေလာကႀကီး ဆုတ္ယုတ္လာရင္ ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္တာပဲ” တဲ့။ “သတၱ၀ါေတြက ဆုတ္ယုတ္လာလို႔ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ ေလ်ာ့က်ေပ်ာက္ကြယ္လာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အခုလို စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြက တိုးလာၿပီးေတာ့ တရားထူးတရားျမတ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက နည္းနည္း နည္းနည္းသြားတယ္။ ဒါဟာ ဆုတ္ယုတ္မႈကို ျပတယ္” လို႔ ဒီလိုေျပာတာေပါ့။

ဘုန္းႀကီးတို႔တစ္ေတြရဲ႕ ေခတ္မွာလည္းပဲ တစ္ဘက္ကေနၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ အလြန္တိုးတက္တယ္။ တိုးတက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရေကာင္းရႏိုင္ေသာ္လည္းပဲ ကိုယ္က်င့္တရားဘက္ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီး ဆုတ္ယုတ္သြားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အေတာ္ကို ဆုတ္ယုတ္သြားတာကို ေတြ႔ရတယ္။

႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းဘက္က ဘယ္ေလာက္ပဲတုိးတက္တိုးတက္၊ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြက အင္မတန္မွ က်ဆင္းသြားတယ္။ က်ဆင္းသြားတာ အေရအတြက္နဲ႔ တိုင္းတာလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတဲ့ဘက္က ရာခိုင္ႏႈန္းနည္းၿပီးေတာ့ ဆိုးတဲ့ဘက္က ရာခိုင္ႏႈန္းေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္။ ဒါဟာ ဆုတ္ယုတ္တာပဲ။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖတယ္။ “အဲဒီလိုျဖစ္ရတာ တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး” တဲ့။ “သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ ဆုတ္ယုတ္လာတဲ့ အေနအထားေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတာ” လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာတယ္။
.
.

“ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ က်င့္သံုးတဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ သင္ယူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ မရိွရင္ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔အတူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါပဲ ”

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚမွာတည္ဖို႔ အင္မတန္မွ လိုအပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ခုလို ပရိယတၱိေက်ာင္းတိုက္ႀကီးေတြ တည္ေထာင္ၿပီးေတာ့ စာတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေမြးထုတ္ေနၾကရတယ္။ အကယ္၍ စာတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေလ်ာ့က်သြားၿပီ ဆိုလို႔ရိွရင္၊ ဆိုပါစို႔၊ စာတတ္ဘုန္းႀကီး တစ္ပါးမွ် မရိွေတာ့ဘူးဆိုရင္ သူနဲ႔အတူ ေလွျမဳပ္သြားသလိုပဲ ရတနာထုပ္ေတြ ပါသြားသလို တရားဓမၼေတြ ပါသြားမွာပဲ။ စာအုပ္ေတြ ရိွတယ္၊ ေက်ာက္စာေတြ ရိွတယ္လို႔ တခ်ဳိ႕က ေျပာေကာင္းေျပာလိမ့္မယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြတို႔၊ ေက်ာက္စာေတြတို႔ဟာ အဓိပၸာယ္မေဖာ္ႏိုင္လို႔ရိွရင္ ဘာမွအသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူးေပါ့။ မေဖာ္ႏိုင္တဲ့ေခတ္ဟာ နီးနီးကပ္ကပ္မွာပဲ ရိွတယ္။

ဒီကေန႔ေခတ္မွာေတာင္မွပဲ အဓိပၸာယ္မေဖာ္ႏိုင္ေသးတဲ့ စာေပေတြ ရိွတယ္။ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ရိွသြားၿပီ။ အဲဒီ ဆ႒သဂၤါယနာတင္တုန္းက မဇၩိမနိကာယ္ကို အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုတဲ့ ဋီကာတစ္ေစာင္မွာ စာတစ္မ်က္ႏွာေလာက္ ေရးထားတာရိွတယ္။ အဓိပၸာယ္ ရွင္းလို႔မရသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီအ႐ႈပ္အတိုင္းပဲ ပံုႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ထည့္ထားတာ။ ဒီကေန႔အထိ ရွင္းႏိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ မေပၚေသးဘူး။

အဲဒီလို ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ တရားေတာ္ေတြ၊ စာေပက်မ္းဂန္ေတြကို တတ္သိနားလည္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ မရိွဘူးဆိုရင္ စာအုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရိွရိွ၊ ေက်ာက္စာေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထားထား၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ က်င့္သံုးတဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ သင္ယူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ မရိွရင္ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔အတူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါပဲ။

(ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱ ၱေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ "သဒၶမၼပတိ႐ူပကသုတ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။