ေနမေကာင္း ျဖစ္လိုက္တာ စာမေရး ျဖစ္လိုက္ေပ။ က်န္းမာေရးက ယခင္တုန္းကလိုမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ေပ။ က်ေနာ္ သတိထားမိသေလာက္ ယခင္ ေနမေကာင္းျဖစ္လွ်င္ေတာင္ ေဆးေသာက္ရံု၊ ထိုမွ မရလွ်င္ ေဆး တေခ်ာင္းထိုးရံုႏွင့္ သက္သာ၏။ ယခုေတာ့ ထိုသို႔ မဟုတ္ေပ။ ေဆး (၂) ခါ ထိုးမွ သက္သာ၏။ ေပ်ာက္၏။ ေရွ႕ တခါဖ်ားတုန္းကႏွင့္ ယခု တခါ ဖ်ားနာျခင္းက သက္ေသပင္ ျဖစ္၏။ (၂) ႀကိမ္ တိတိ ေဆး (၂) ေခါက္ ထိုးေနရ၏။ က်ေနာ္၏ ကိုယ္ခံအားေၾကာင့္ေလာ၊ အသက္ အရြယ္ေၾကာင့္ေလာ ေမးစရာ ရွိလာ၏။

က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ကို ျပန္ေတြးမိ၊ စဥ္းစားမိ၏။ ယခင္က တႏွစ္ကို တႀကိမ္ေလာက္သာ ဖ်ားေလ့ ရွိသည့္ က်ေနာ္သည္ ယခုအခါမွာ ေတာ့ ထိုသို႔ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ နည္းနည္းေလး အခန္႔မသင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ဖ်ားေတာ့၏။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ သိသည့္အတိုင္း ခမဲလိုေနၿပီ ဆိုၿပီး စေလ့ ရွိ၏။ ေျပာလို႔လည္း ေျပာသည္ မဟုတ္၊ ဒီႏွစ္ထဲမွာကို က်ေနာ့္ က်န္းမာေရးက ေမးခြန္းထုတ္စရာ၊ စဥ္းစား စရာပင္။ အသက္အားျဖင့္ (၃၀) ေက်ာ္ အရြယ္၊ ထိုအရြယ္ေလာက္ေလးႏွင့္ ယခုလိုမ်ိဳး မၾကာခဏ ဖ်ားေနျခင္းသည္ သဘာ၀ မက်လွေပ။

တေလာက အခ်ိန္ပုိင္း အလုပ္တခု၏ လိုအပ္ခ်က္အရ၊ က်ေနာ္ ေဆးသြားစစ္လိုက္ေသး၏။ က်ေနာ့္တြင္ ဘာမွ ႀကီးႀကီးမားမား ေရာဂါ မရွိေပ။ အားလံုး အိုေက၏။ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ က်ေနာ္၏ ကိုယ္ခံအား ျဖစ္မည္ ထင္၏။ ေနထိုင္မႈ ပံုစံက က်ေနာ့္ ခံႏိုင္ရည္အားကို ေျပာင္းလဲ သြားေစ၊ ေလ်ာ့နည္း သြားေစျခင္း ျဖစ္မည္ ထင္၏။ (၃၀) ေက်ာ္လာသည့္ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္၏ ေနထိုင္မႈ ပံုစံကို ျပန္စမ္းစစ္ၾကည့္ဖို႔ လို၏။

photo from Google

အအိပ္ မွန္လားဆိုလွ်င္ မမွန္၊ အစား မွန္လား ဆိုလွ်င္ မမွန္ေပ။ အေမေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာ တကယ့္ကို အေန အထိုင္ မမွန္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္ကလည္း ယခင္တုန္းကလိုပဲ ေပကပ္ကပ္ ေခါင္းမာမာႏွင့္ပဲ မလား။ သို႔ေပမယ့္ ခံႏိုင္ရည္အားကေတာ့ ယခင္လို ေပကပ္ကပ္ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ေလ်ာ့ရဲလာၿပီ မလား။ ျပန္လည္ ျပန္ဆင္ရမည့္ အခ်က္ထဲမွာ အဓိက ျပင္ဆင္ရမည့္ အခ်က္က က်ေနာ္၏ ေနထိုင္မႈ ပံုစံပင္ ျဖစ္၏။ အေန အထို္င္မွန္မွ ခံႏိုင္ရည္အား တက္လာ၊ ေကာင္းလာမည္ မလား။ သို႔မွ ေရာဂါဘယမ်ားကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ခံႏိုင္ရည္ ရွိလာမည္ မလား။

Futsal ကန္ေနေပမယ့္ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္ကို ဂရုမစိုက္ေတာ့ အားကစားကပါ လူကို ေရာၿပီး ဒုကၡေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြား၏။ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနသည့္ အခ်ိ္န္မွာ ထိုေဘာလံုးကန္ခဲ့သည့္ ဒဏ္မ်ားကပါ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပေတာ့၏။ ကိုက္ျပ၊ ခဲျပေတာ့၏။ သာမန္ ဖ်ားနာျခင္း ထက္ကို ပိုၿပီး ကိုက္၏၊ ခဲ၏။ ထားပါေလ ဖ်ားနာျခင္း အေၾကာင္းကို ေျပာေနလွ်င္ ၿပီးေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ေနာက္ထပ္ မဖ်ားေအာင္ ဘယ္လိုေနထုိင္ရမည္က ပိုၿပီး အေရးႀကီးသည္ မဟုတ္လား။ ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ အလုပ္ပ်က္၊ အကိုင္ပ်က္၊ စာေရးပ်က္ လွ၏။

Don Jaun

MSC 31