ဒုတိယႏွစ္ကေန တတိယႏွစ္ကို ေရာက္သြားၿပီး သကာလ ဆိုးတူေကာင္းဖက္ ေဘာ္ဒါက ေပါင္းကူး မပါလာေတာ့ တတိယႏွစ္ကို တကိုယ္ေတာ္ ျဖတ္သန္းရေတာ့မည္ ျဖစ္၏။ ကိုယ့္ထက္ တႏွစ္ငယ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ခင္မင္စြာ ေနထိုင္ရန္ ႀကိဳးစားရေတာ့၏။ က်ေနာ့္ အတြက္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးသည္ သိပ္မခက္္လွေပ။ ထို႔ျပင္ ကံေကာင္းသည့္ အခ်က္က ေက်ာင္းတက္လာသည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားအတြင္း စိတ္တူ ကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္သာ ဆံုခြင့္ ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။

တတိယႏွစ္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေမဂ်ာတြင္ ေယာက်္ားေလး (၃) ေယာက္သာ ရွိ၏။ တေယာက္က ေက်ာင္းနားက အေဆာင္မွာ ေန၏။ တေယာက္က က်ေနာ့္လိုပဲ ေတာင္ႀကီးကေန လိုင္းကားစီးၿပီး တက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ေရွ႕ (၂) ႏွစ္တုန္းက သူသည္ ေရႊေညာင္မွ တက္ျခင္း ျဖစ္၏။ သူ႔ဖခင္က ၀န္ထမ္း ျဖစ္၏။ ေရႊေညာင္မွာ တာ၀န္က်၏။ သူ တတိယႏွစ္အေရာက္မွာေတာ့ သူ႔အေဖ သန္လ်င္ၿမိဳ႕သို႔ ရာထူးတိုးျဖင့္ ေျပာင္းရ၏။

ထိုအခါ သူကေက်ာင္းလိုက္မေျပာင္းပဲ ေတာင္ႀကီးရွိ အသိအိမ္မွာေနၿပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူႏွင့္ က်ေနာ္ ေက်ာင္းသို႔ အတူသြား အတူျပန္လို႔ ရ၏။ သူက ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ ျဖစ္၏။ သာမန္ မဟုတ္ ဘာသာေရးကို ထဲထဲ၀င္၀င္ သက္၀င္ယံုၾကည္သူ ျဖစ္၏။ သူေနသည့္ အိမ္က အမွန္တာ့ က်မ္းစာသင္ဆရာ တဦး၏ အိမ္ျဖစ္၏။ ထိုအိမ္မွာ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းလို အျခား လူငယ္မ်ားလည္း ရွိၾက၏။ ဘာသာေရး ဆိုင္ရာမ်ား လုပ္သူ၊ ေက်ာင္းတက္သူ စသည္ျဖင့္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ အလုပ္တာ၀န္မ်ားႏွင့္ ျဖစ္၏။ သူငယ္ခ်င္းထံသို႔ သြားလည္ရင္းႏွင့္ က်မ္းစာသင္ ဆရာအျပင္ အျခားလူမ်ား အားလံုးႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးခင္မင္ခြင့္ ရေလေတာ့၏။ မည္မွ်ထိ ခင္မင္သြားသနည္းဆိုလွ်င္ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္ ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သြား၏။ တကယ့္ကို ပီဘိ အမ်ိဳးေတြလိုပင္။

ခရစ္စမတ္နီးလို႔ ကယ္ရိုစင္းကင္း ထြက္လွ်င္္လည္း က်ေနာ္ပါ၏။ ထိုစဥ္က ဘုရားသီခ်င္း အေတာ္မ်ားမ်ားကို က်ေနာ္ သီဆိုတတ္၏။ ခရစ္ေတာ္ အေၾကာင္း၊ ဓမၼသစ္၊ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းမ်ားကို အတန္ငယ္ တီးမိေခါက္မိ၏။ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္သည့္ သမိုင္း ပံုျပင္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို စိတ္၀င္တစားႏွင့္ ေလ့လာ မွတ္သားဖူး၏။ သူႏွင့္ က်ေနာ္ တူသည့္ အခ်က္က ဇာတ္ကားၾကည့္ရသည္ကို အလြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ျခင္း ျဖစ္၏။ မတူသည္က သူက က်ေနာ့္ထက္ စာေတာ္၏။ လိမၼာ၏။ ထို႔ျပင္ သူက က်ေနာ္တို႔ ေမဂ်ာ၏ King ျဖစ္၏။ ေက်ာင္းမွာ ခရစ္ယာန္ ေမာင္မယ္ သစ္လြင္ ႀကိဳဆိုပြဲလုပ္ေတာ့ ျပင္ဆင္ေရးပိုင္းကို သူႏွင့္အတူ က်ေနာ္ လိုက္လုပ္ကူ ေပးဖူး၏။ ထိုစဥ္က ပြဲအတြက္ ၾကက္သားခ်က္မလို႔ လုပ္ၾက၏။ မိန္းကေလးမ်ား ၀ယ္လာသည့္ ၾကက္ကို မသတ္ရဲသည့္ က်ေနာ့္ကို သူတို႔က ရယ္ၾက၏။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ က်ေနာ့္အဖို႔ သူတပါး အသက္ကို သတ္ဖို႔ရန္မွာ အလြန္မွပဲ ခက္ခဲသည့္ ကိစၥရပ္ ျဖစ္၏။

က်ေနာ္ မလုပ္ႏိုင္သည့္ ကိစၥကို ပြဲလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနသည့္ အိမ္( ခ်က္ေက်ာင္း) မွ အကိုက လုပ္ေပး၏။ သူ႔အတြက္ေတာ့လည္း အႏွီၾကက္မ်ားကို ဇီ၀ိန္ေခၽြသည့္ကိစၥက လြယ္လြယ္ေလးပင္။ က်ေနာ္ မၾကည့္ေနပါ။ မၾကည့္ရက္ပါ။ ထုိေနရာက အသာလွည့္ထြက္ခဲ့၏။ ေနာက္ရက္မွာေတာ့ ထိုကေလးမမ်ားက သူငယ္ခ်င္းကေန တဆင့္ က်ေနာ့္ကို ေတာင္းပန္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလာ၏။ ပြဲေန႔ကိုေတာ့ က်ေနာ္ မသြားေတာ့ေပ။ သူငယ္ခ်င္းက ေခၚေပမယ့္ မသြားသင့္ဟု က်ေနာ္ ထင္၏။ သူမ်ားပြဲမွာ က်ေနာ္က ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနလွ်င္ အားနာရေပလိမ့္မည္။

တတိယႏွစ္ ေက်ာင္းတက္ႏွစ္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သာသာယာယာပဲ ျဖတ္သန္း ျဖစ္၏။ ထိုအေပ်ာ္သည္ ၾကာၾကာ မခံေပ။ တတိယႏွစ္ကို က်ေနာ္ မေအာင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ က်ေနာ္တင္ မဟုတ္ ထို ခရစ္ယာန္ သူငယ္ခ်င္းလည္း မေအာင္ေပ။ ေက်ာင္းနားမွာ အေဆာင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းသာ ေအာင္၏။ က်ေနာ္ မေအာင္သည္ကို က်ေနာ္ သိပ္မ အံ့ၾသေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္း မေအာင္သည္ကိုေတာ့ အံံ့ၾသမိ၏။ သူက စာေတာ္သူ ျဖစ္၏။ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္၊ တတိယႏွစ္ (၃) ႏွစ္လံုး Roll no 2 ရသူ ျဖစ္၏။

ကိုယ့္အတြက္ ၀မ္းနည္း ရျခင္းထက္ သူ႔အတြက္ ပို၍ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရ၏။ က်ေနာ္က ေနာက္တႏွစ္ျပန္တက္မယ္ ေတြးထားေပမယ့္ သူကေတာ့ မတက္ေတာ့ သန္လ်င္သို႔သာ လိုက္သြားေတာ့မည္၊ အိမ္ျပန္ေတာ့မည္ဟု ဆို၏။ ေနာက္တႏွစ္ကိုေတာ့ က်ေနာ္ ေယာင္ေယာင္လည္ႏွင့္ ထပ္မံ ျဖတ္သန္း ရေပလိမ့္ဦးမည္။ ႀကိဳေတြးၿပီး စိတ္ညစ္မိ၏။ သို႔ေသာ္ ခဏသာ ျဖစ္၏။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေသာ က်ေနာ့္ကို မည္သည့္ အရာမွ် ၾကာၾကာစိတ္ညစ္ေနေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပ။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31