Weight ခ်ိန္မည့္ ေန႔မွာ မနက္ခင္းစာ အျဖစ္ က်န္သူမ်ားက ထမင္းေၾကာ္ႏွင့္ ေကာ္ဖီ (လက္ဖက္ရည္) ကို အ၀ တီးရေသာ္လည္း သူက ေကာ္ဖီ တခြက္သာ ေသာက္ရ၏။ Weight ခ်ိန္ၿပီးမွ စားရမည္ ဆို၏။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ (၂) ေယာက္သား အတူ စီးလိုက္လို႔လား မသိ။ က်ေနာ့္ Weight ကပါ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့သြားၿပီး သူႏွင့္ က်ေနာ္ Weight တန္းျခင္း တူမလို ေတြထိ ျဖစ္ကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာ မစားႏိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေနထိ ေရာက္ေအာင္ စားရ၏။ မနက္စာကို တ၀တၿပဲ စားၿပီးသည့္ အျပင္၊ Weight မခ်ိန္မီ္မွာလည္း ဖီးၾကမ္း ငွက္ေပ်ာသီး (၃) လံုးေလာက္ စားရေသး၏။ ထို႔ျပင္ ေရကိုလည္း ၀င္သေလာက္ ေသာက္ရေသး၏။ မေသးလွေသာ ဒုကၡ ျဖစ္၏။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာ သူေကာ က်ေနာ္ေကာ လိုခ်င္သည့္ Weight တန္းမ်ားမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ရသြား၏။ ျပည့္မီွရံုေလာက္ေလး ရသြားျခင္း ျဖစ္၏။ Weight ခ်ိန္ေပးသည့္ ဆရာက က်ေနာ္တို႔ နည္းျပ၏ အသိလည္း ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္၊ လိုအပ္သည့္ Weight မ်ားလည္း ျပည့္မီွ သေလာက္ နီးနီး ရွိသျဖင့္ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ တကယ္တမ္း ရစ္ခ်င္လွ်င္ ရစ္လို႔ ရ၏။ Weight ခ်ိန္ၿပီးေနာက္ ဗိုက္အစ္ၿပီး အီလည္လည္ ျဖစ္ေနသည့္ က်ေနာ္က ေျဖေဆးေသာက္ရၿပီး မနက္ကတည္းက ဘာမွွ် ေကာင္းေကာင္း မစားထားရေသးေသာ သူငယ္ခ်င္းက ထမင္းစားရန္ အလို႔ငွာ စားေသာက္ဆိုင္တန္းမ်ား ဖက္သို႔ ထြက္သြားေလ၏။

ယခုတေခါက္ၿပိဳင္ပြဲကေတာ့ အဆင္ေျပလွ၏။ သု၀ဏ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းမွာ မတည္းပဲ ေရႊတိဂံု ဘုရား အနီးရွိ ရွမ္း ဓမၼာရံုမွာ တည္း၏။ ေခါင္းဦး၊ ေစာင္ႏွင့္ ျခင္ေထာင္ေတြလည္း ရ၏။ ညေနဖက္ဆိုလွ်င္ ဓမၼာရံုေရွ႕ ေျမကြက္လပ္မွာလည္း ေလ့က်င့္ခြင့္ ေပးထားေသး၏။ တကယ္ပဲ အဆင္ေျပလွ၏။ စားေရး ေသာက္ေရးကိုလည္း camp မွာ မစားေတာ့ပဲ အျပင္မွာသာ စားေတာ့၏။ ေန႔လည္ ေန႔ခင္းဆိုလွ်င္ေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပရာ ေနရာႏွင့္ နီးသည့္ ထမင္းဆိုင္ တဆိုုင္ဆိုင္မွာ စား၏။ ညစာကိုေတာ့ အာသီသ ရွိသည့္ ေနရာမွာ သြားစားၾက၏။ သြားေရး လာေရးအတြက္ ကားသက္တမ္း လာတိုးေသာ စီနီယာ အကိုတေယာက္၏ ကားကို သံုးလို႔ ရသည္ မဟုတ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုႏွစ္ ၿပိဳင္ပြဲက အဆင္ေျပလွ၏။

photo from Google

သို႔ေသာ္ အဆင္မေျပသည္က က်ေနာ္ ျဖစ္၏။ အဖက္ဖက္က အဆင္ေျပေသာ္လည္း ယခု တေခါက္ၿပိဳင္ပြဲမွာလည္း က်ေနာ္ ေအာင္ျမင္မႈ မရယူႏိုင္ခဲ့ေပ။ ပထမ ပြဲစဥ္မွာပင္ တမွတ္ေလ်ာ့ႏွင့္ ကပ္ၿပီး ရွံုးနိမ့္ခဲ့ ရ၏။ အျပတ္အသတ္ႀကီး ကြာေနသည္ မဟုတ္ပဲ သူတင္ ကိုယ္တင္ ကစားႏိုင္ခဲ့၏။ ဆရာေတာ့ မင္း point ေတြ ထိေပမယ့္ အမွတ္ မတက္လို႔ပါ၊ သိပ္ စိတ္မညစ္ပါန႔ဲ မႏွစ္ကထက္ စာရင္ ေကာင္းလာၿပီ ဟု အားေပးရွာ၏။ ဆရာက ေကာင္းလာပါၿပီ ဆိုၿပီး အားေပး ေပမယ့္လည္း မိမိကိုယ္ကို စိတ္တိုင္း မက်သည္ကေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္၏။ ဒီေလာက္ထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလ့က်င့္ထားခဲ့ၿပီးမွ တခုခုေတာ့ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္ျပခ်င္ေသး၏။ သို႔ေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုေတာ့ ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။
သို႔ေသာ္ အရွံုးထဲက အျမတ္ အျဖစ္ ခါးစည္း စာေမးပြဲ ေျဖခြင့္ ရခဲ့၏။ ယခင္ ခါးစည္းအနီမွာ ႏိုင္ငံတကာ အသိအမွတ္ျပဳ ခါးစည္းအနက္ (1st Dan) ကို ေျဖဆိုခြင့္ ရျခင္း ျဖစ္၏။ ျမန္မာတိုက္ကြမ္ဒို လက္ေရြးစဥ္ အသင္း၏ နည္းျပခ်ဳပ္ ျဖစ္သည့္ ကိုရီးယား လူမ်ိဳးက စစ္ေဆး ေမးျမန္းျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္တို႔ ရွမ္းေတာင္ အသင္းမွ စာေမးပြဲ ေျဖဆိုသူ အားလံုး ေအာင္ၾက၏။ ထို႔ျပင္ ကိုရီးယားႀကီးက က်ေနာ္တို႔ ရွမ္းေတာင္ အသင္းကို သေဘာက်၏။ စည္းလံုး ညီညြတ္ၿပီး စည္းစနစ္ က်တယ္ဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴး၏။

ထံုးစံအတိုင္း ၿပိဳင္ပြဲၿပီး ေနာက္ရက္တြင္ လည္ပတ္ၾက၏။ ေရွ႕တေခါက္က ေရာက္ၿပီးသည့္ ေနရာမ်ားေကာ၊ မေရာက္ေသးသည့္ ေနရာမ်ားသို႔ပါ သြားေရာက္ လည္ပတ္ၾက၏။ လည္ပတ္ၿပီး ေနာက္ရက္ မနက္ခင္းမွာေတာ့ ေတာင္ႀကီးသို႔ ျပန္လာခဲ့ေတာ့၏။ ေရွ႕တေခါက္ၿပိဳင္ပြဲထက္ စာလွ်င္ ယခုတႀကိမ္ ၿပိဳင္ပြဲသည္ အဆင္ေျပခဲ့ၿပီး တိုးတက္မႈမ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္ကိုေတာ့ ၀န္ခံရေပလိမ့္မည္။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31