ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေသာ စကၤပူ - အပိုင္း ( ၂၆) ( Henry Aung )

မဂၤလာပါ။ ကၽြန္ေတာ္၏ မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသးေသာ စကၤပူ ကေမာက္ကမ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအား ဆက္ပါအံုး မည္။ ဤ စကၤပူ အေတြ႕အၾကံဳ မ်ားကလည္း ေရးရင္း ေရးရင္း ျဖင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား တခုၿပီး တခု မွတ္ညာဏ္ထဲမွ ေပၚေပၚလာရာ အပိုင္း ဆက္ မည္မွ်အထိ ေရာက္မည္ မသိေသးပါ။

ကၽြန္ေတာ္ စကၤပူ စေရာက္ၿပီး ေနာက္ shipyards သေဘၤာက်င္း ၊ logistic ေခၚ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ ျဖန္႔ျဖဴးေရး လုပ္ငန္း ၊ chemical plant ဟု ေခၚေသာ ေရနံဓါတု စက္ရံု ၊ construction ေဆာက္လုပ္းေရး လုပ္ငန္းခြင္ ၊ ယခုလက္ရွိ လုပ္ကိုင္ေနေသာ Heavy Machinery Industry စသည္တို႔ တြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ဘူးရာ on ground ဟု ေခၚေသာ ေအာက္ေျခသိမ္း general work မွ စ၍ Office Paper work ရံုးလုပ္ငန္း အမ်ားအထိ လုပ္ကိုင္ဘူးပါသည္။

လက္ရွိ ေဆာင္းပါး အထိ သေဘၤာက်င္းမွ မထြက္ ႏိုင္ေသးသျဖင့္ ေဆာင္းပါးေပါင္း မည္မွ် ေရးရအံုး မည္ မသိပါ။ သည္းခံ၍ သာဖတ္ၾကပါကုန္။ ဤ ေဆာင္းပါးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္ေန အလုပ္သမားမ်ား ၏ အစားအေသာက္အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ ေဖၚျပေပးခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့ ယခင္ ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ေဖၚျပေပးခဲ့သည့္ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္တြင္ ခ်က္စားခြင့္ မရွိပါ။ အေဆာင္မွ ခ်က္ေကၽြးေသာ ထမင္းဟင္းသာ စားခြင့္ ရွိပါသည္။ နံနက္စာ အျဖစ္ ၾကာဇံေၾကာ္ ၊ ေခါက္ဆြဲ ေၾကာ္ သို႔ မဟုတ္ ထမင္းေၾကာ္ ၊ ေန႔လည္ စာအျဖစ္ ထမင္းထုပ္ႏွင့္ အသားဟင္း တထုပ္ႏွင့္ ပဲ ဟင္းခ်ိဳ တထုပ္ ။

အထုပ္မ်ား အဆင္သင့္ ထုပ္ထား ေပးသည္ ျဖစ္ရာ မိမိတို႔ မွာ ေန႔စဥ္ ကူပြန္ျဖင့္ ထုတ္ယူယံု သာ။ အလုပ္သြား ခါနီး စာဖို ေဆာင္သို႔ သြား၍ အစား အေသာက္ထုတ္ယူၿပီး အလုပ္သြားရံု သာ ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္စားသည္ႏွင့္ အမ်ားႀကီး သက္သာပါသည္။ သို႔ ေသာ္ ဟင္းမ်ား မွာ အေျပာင္း အလည္း သိပ္မရွိ၍ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ စားရသာအခါ ၿငီးေငြ႕လာပါေတာ့သည္။

စကၤပူ ေရာက္ခါစ ကာလမ်ားတြင္ ေန႔စဥ္ နံနက္စာ ၊ ေန႔လည္ စာ ၊ ညစာ အသားဟင္းမ်ား စားရသျဖင့္ ဒီလိုသာ ေန႔စဥ္ စားေနရလ်င္ တသက္လံုး စကၤပူတြင္ ေနပလိုက္မည္ဟု အားခဲထားခဲ့ေသာ္လည္း ႏွစ္ခ်ီ၍ ထိုအစားအစာမ်ား စားေသာက္လာရေသာအခါ စိတ္ပ်က္လာပါေတာ့သည္။

အျခားသူမ်ား အတြက္သာ စိတ္ပ်က္ပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္မပ်က္ပါ။ အေၾကာင္း မွာ ညေနစာတြင္ အၿမဲတမ္း ပဲဟင္း ခ်က္ေကၽြးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ပဲကုလား ဟင္း ၊ ပဲနီေလး ႏွင့္ ၾကာဇံ ၊ ပဲ ဝါ ေလးႏွင့္ ၾကာဇံ တခုမဟုတ္တခု ပါသည္ ျဖစ္ရာ ပဲႀကိဳက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေတာ္ပင္ ပုလဲႏွံ သင့္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကခ်င္လူမ်ိဳး တေယာက္ျဖစ္၍ အဘယ့္ ေၾကာင့္ ပဲ ႀကိဳက္သည္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း နားမလည္ႏိုင္ပါ။ ပဲ ဟင္း ၊ ပဲသုပ္ ၊ ပဲျပဳတ္ ၊ ဗိုလ္စားပဲ ၊ ပဲ ေတာင့္ရွည္ ၊ စေတာ္ပဲ ၊ ပဲျပား ... ပဲ မွန္သမွ် အကုန္ႀကိဳက္ပါသည္။ အိမ္တြင္ ပဲ ဟင္း ခဏခဏ ခ်က္ခိုင္းသျဖင့္ အစ္မ မ်ားက ကုလားမ နဲ႔ ညားမဲ့ ေကာင္ဟူ၍ ေထာပနာ ျပဳခံရပါသည္။

ယခုထိလည္း အားလ်င္ ပဲၾကမ္းသုပ္ခ်ည္း စားသျဖင့္ အစ္မမ်ားက " နင္က ဝ ေနတာမဟုတ္ဘူး ပဲ ေဖာေဖာ ေနတာ " ဟူ၍ အေျပာအဆိုခံရပါသည္။ ဗိုလ္စားပဲသီးအား ပါးပါးလွီး၍ ၾကက္ဥ ျဖင့္ ေၾကာ္စားလိုက္ ရလ်င္ ထိုေန႔အဖို႔ ၾကက္သားဟင္း မလိုပါ။ ပဲႀကိဳက္လြန္း၍ ရည္းစား ထားလ်င္ေတာင္ ပဲမ်ားသည့္ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ သာ ေတြ႕ဖို႔ရွိပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း အေဆာင္မွ ေကၽြးေသာ ထမင္းဟင္းမ်ား ေန႔စဥ္ ပံုစံ တမ်ိဳးတည္း ျဖင့္သာ စားေနရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ကိုယ္ပိုင္ ဟင္းလ်ာမ်ား ဖန္တီးယူၾကပါသည္။

ျပင္ပတြင္ ေရာင္းေသာ ငပိေၾကာ္ ၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္မ်ားရွိေသာ္လည္း အၿမဲတမ္း မဝယ္စားႏိုင္ပါ။ အိမ္ မွ ေၾကာ္ေလွာ္ ေပးလိုက္ေသာ အေၾကာ္အေလွာ္မ်ား ေရာက္လာလ်င္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖင့္ ေဝငွစားၾကသျဖင့္ ၾကာၾကာမခံပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဟင္းမွာ ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ဟင္းလ်ာမ်ား မဟုတ္ပါ။

င႐ုတ္သီး ေထာင္း ျဖစ္ပါသည္။ င႐ုတ္သီးေထာင္းကလည္း ေထာင္းဆံုႏွင့္ က်ည္ေပြ႕ ျဖင့္ က်က်နန ေထာင္းထားေသာ င႐ုတ္သီးေထာင္း မဟုတ္ပါ။ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္မွာ ႏို႔ဆီခြက္ အလြတ္ တလံုး ေကာက္လာ ၊ ေတြ႕ကရာ သစ္သား ေခ်ာင္း တခုအား ထိပ္ဖ်ား လံုးေစရန္ တမံတလင္း ႏွင့္ ပြတ္ င႐ုတ္သီး စိမ္း ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ ၊ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔ မ်ား ခိုးဝယ္လာ၍ အခန္းထဲတြင္ ႏို႔ဆီခြက္ျဖင့္ ခိုးေထာင္း စားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အျပင္တြင္ င႐ုတ္ဆံုမ်ား ေရာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူမွ် င႐ုတ္ဆံုျဖင့္ က်က်နန ေထာင္းစားရန္ စိတ္ကူးမရွိပါ။ ႏို႔ဆီခြက္တြင္ ၾကက္သြန္ျဖဴထည့္ ၊ င႐ုတ္သီးထည့္ ၊ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔ထည့္၍ တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေထာင္း လိုက္လ်င္ မညႇက္ တညႇက္ င႐ုတ္သီး ေထာင္း စား၍ ရပါၿပီ။

ထို င႐ုတ္သီးေထာင္းအား ပဲဟင္းျဖင့္ တြယ္ လိုက္ရလ်င္ ထိုေန႔အဖို႔ ဗိုက္ေခြးနမ္းပါၿပီ။ အျခား တနည္းမွာ ေခါက္ဆြဲ ျပဳတ္ စားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေခါက္ဆြဲ ျပဳတ္စားသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း မီးဖို ေပၚတြင္ ျပဳတ္စားၾကျခင္း မဟုတ္ပါ။ အေဆာင္မွ ၾကက္သားဟင္း ခ်က္ေကၽြးေသာ ေန႔မ်ားတြင္ ၾကက္သားဟင္းႏွင့္ ထမင္းမစားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ၾကက္သား ေခါက္ဆြဲ ျပဳတ္လုပ္စားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္သည္လည္း လြယ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူတိုင္း တြင္ အဝတ္ေလွ်ာ္ေသာ ပလာစတစ္ပံုး မ်ား ရွိရာ စာဖို ေဆာင္သို႔ သြား၍ ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေသာက္ရန္ဟု အေၾကာင္းျပၿပီး တေယာက္ တလွည့္ မတ္ခြက္ျဖင့္ ေရေႏြးသြားယူ၍ ထို အဝတ္ေလွ်ာ္ပံုးသို႔ ျဖည့္ထည့္ပါသည္။ အဝတ္ ေလွ်ာ္ပံုး တဝက္ခန္႔ ေရေႏြးျဖည့္ ၿပီးလ်င္ ေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ထုပ္ ၁၀ ထုပ္ခန္႔ ေဖါက္ထည့္ပါသည္။

ထို႔ ေနာက္ အဆာပလာမ်ား သင့္ရံု ေဖါက္ထည့္။ အေဆာင္မွ ေပးေသာ ၾကက္သားဟင္းထုတ္မ်ား ေဖါက္ထည့္။ တေအာင့္ မွ် ႏွပ္ထား၍ ေခါက္ဆြဲမ်ား ႏူးလာလ်င္ တခန္းလံုး ၾကက္သား ေခါက္ဆြဲ စား၍ ရပါၿပီ။ တေယာက္ တဇြန္းျဖင့္ ေကာ္စားလိုက္သည္မွာ တခါတရံ ေခါက္ဆြဲဟင္း ရည္မ်ား ကုန္သည္အထိပင္။ အခန္းေဖၚမ်ားျဖင့္ တေယာက္တဇြန္း လုစားၾကသည္ ျဖစ္၍ စား၍ လည္း ေကာင္းပါသည္။

အစားအေသာက္ စားသည္ဟု ဆိုရာတြင္ တေယာက္တည္း စားလ်င္ လည္း ဗိုက္ဝသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း အမ်ားျဖင့္ စားရလ်င္ ပိုၿမိန္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထမင္း ၿမိန္ေအာင္စားေသာ ေနာက္တနည္းရွိပါေသးသည္။ ဤသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စု၍ ျပင္ပတြင္ စားေသာက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျပင္ပဟု ဆိုရာတြင္ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ စားေသာက္ၾကျခင္း မဟုတ္ပါ။ အေဆာင္မွ ေပးေသာ ထမင္းထုပ္အား ယူ၍ သူငယ္ခ်င္ ေလးငါး ဆယ္ေယာက္ အျပင္ လမ္းေဘး တြင္ အုပ္စုဖြဲ႕၍ ထိုင္စားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တနၤဂေႏြ အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ား တြင္ စက္ရံု အလုပ္ရံုမ်ားရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္ဘက္တြင္ ကားမ်ား လူသူေလးပါး ကင္းရွင္းသည္ျဖစ္၍ လမ္းေဘးတြင္ ေပါက္ေနေသာ ကိုကၠိဳလ္ပင္ ႀကီးမ်ား၏ ေျခရင္း မ်က္ခင္းျပင္တြင္ တာလပတ္မ်ား ခင္းကာ ဝိုင္းဖြဲ႕စားေသာက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အေႏွာက္အယွက္ မရွိ။ ေခြးေလ ေခြးလြင့္ မရွိ။ ဘယ္သူမွလည္း လာ၍ စစ္ေဆးျခင္း မရွိ။ ၿပီးလ်င္ တလပတ္မ်ားေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္း၍ ပလက္ေဖါင္း ေခါင္းအံုး၍ တေရးတေမာ အနားယူၾက။ ေအးျမေသာ ကုကၠိဳလ္ပင္ ေျခရင္းတြင္ ပလက္ေဖါင္း ေခါင္းအံုး၍ ေလတျဖဴးျဖဴး ျဖင့္ အိပ္ရေသာ စည္းစိမ္မွာ အိပ္ဘူးသူသာ နားလည္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ယခု အခ်ိန္ MSC တြင္ ေလတလံုး မိုးတလံုး ျဖင့္ Leader ဟူ၍ ေခါင္းေဆာင္ ေနရာ ယူထားေသာ Henry Aung အမည္ရွိ သေကာင့္သားမွာ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါ။ တခ်ိန္က စကၤပူတြင္ လမ္းေဘးအိပ္ ၊ လမ္းေဘးစား ပလက္ေဖါင္း ေခါင္းအံုး အိပ္ခဲ့သူ တေယာက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photo Credit : Original Source
Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001