လွ်ပ္​တစ္​ျပက္​

စတီးမစ္​ႏွင္​့ ​ေဝးကြာခဲ့သည္​မွာ ၁၄ ရက္​ဆို​ေသာ အခ်ိန္​တစ္​ခု႐ွိသြားခဲ့​ေပၿပီ။
ထိုအ​ေတာအတြင္​း မည္​သည္​့ ပို႔စ္​ မွ မတင္​ႏိုင္​သလို မည္​သူ႔ကိုမွလည္​း ဗုတ္​ ႏွင္​့ ​ကြန္​မန္႔​႔မ​ေပးခဲ့ႏိုင္​​ခဲ့ေပ။ ကြၽန္​​ေတာ္​ မပ်က္​မကြက္​ႀကိဳးစားမည္​ဟု SL အားကတိ​ေပးခဲ့​ေသာ G4 ရဲ႕ ပ႐ို တြင္​ ပို႔စ္​ မ​ေရးတင္​ႏိုင္​သည္​မွာလည္​း
ႏွစ္​ပတ္​ဆက္​တိုက္​ျဖစ္​သြား၍ လြန္​စြာ အားနာမိပါသည္​။

လူဆိုသည္​မွာလည္​း မ႐ွိ ႐ွိတဲ့အလုပ္​နဲ႔ အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနသည္​့အမ်ိဳးမို႔ အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနလို႔ မတင္​ႏိုင္​တာပါ ဟု​ေတာ့ မ​ေျပာလို​ေပ။ တကယ္​က အလုပ္​႐ႈပ္​ျခင္​းထက္​ စိတ္​မ​ေကာင္​းဝမ္​းနည္​းလြန္​း၍ ​ေရးစရာအ​ေၾကာင္​းအရာ စဥ္​းစားမရျခင္​း၊ ​ေရးခ်င္​စိတ္​မ႐ွိျခင္​း​ေၾကာင္​့ ဆိုလ်ွင္​ ပိုမွန္​​ေပလိမ္​့မည္​။ အဘယ္​့​ေၾကာင္​့နည္​း ??

ထို​ေန႔က ယခင္​​ေန႔မ်ားလိုပင္​ ပံုမွန္​အတိုင္​း ဘာမွထူးျခားမႈမ႐ွိ။ ​ေစ်း​ေလး​ေရာင္​းလိုက္​ စတီးမစ္​​ေလး ဝင္​ၾကည္​့လိုက္​၊ တစ္​ခါတစ္​ရံ
​ေဖစ္​့ဘြတ္​​ခ္​ေလးသံုးလိုက္​ ပံုမွန္​အတိုင္​းပင္​။
​ေဖ့စ္​ဘြတ္​ခ္​ သံုးရင္​း ပို႔စ္​​ေလးတစ္​ခု ​ေတြ႔မိသည္​။ " သဘာဝနဲ႔ ​ေတြ႔ဆံုျခင္​း" ဆို​ေသာစာသား​ေလးႏွင္​့ တြဲကာတင္​ထား​ေသာ ပံု​ေလးမ်ား ။ မိမိတို႔ အ​ေဆာင္​မွ ပထမႏွစ္​ ​ေက်ာင္​းသား​ေလး ျမတ္​မင္​း​ေက်ာ္​၏ ပို႔စ္​တစ္​ခု ျဖစ္​သည္​။ ပံု​ေတြက​ေတာ့ ထန္​း​ေတာပံုမ်ားႏွင္​့ ထန္​းရည္​အိုး အျမည္​းမ်ားကို ႐ိုက္​ကာ တင္​ထားျခင္​းျဖစ္​၏။ tag တြဲထားသူမ်ားက​ိုၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ 4BE, 5BE ႏွစ္​ႀကီးသမားမ်ား ။ " ဟာ .. ဒီ​ေကာင္​​ေလး​ေတြ ခုမွ ​ေရာက္​ခါ႐ွိ​ေသး ထန္​း​ေတာ​ေရာက္​​ေနၿပီဟ ..ဆိုၿပီး ​ေတြးမိလိုက္​​ေသး၏။

သၾကၤန္​မတိုင္​ခင္​ ပထမတစ္​ျဖတ္​ၿပီး၍ ဒုတိယ တစ္​ျဖတ္​တက္​ရန္​ ျပန္​လာျခင္​းျဖစ္​သည္​။ ခါတိုင္​ႏွစ္​မ်ားလိုမဟုတ္​ဘဲ ငါးလပိုင္​းတစ္​လလံုး ​ေက်ာင္​းပိတ္​ျခင္​းျဖစ္​၍ ယခုမွ ျပန္​​ေရာက္​
ၾကျခင္​းျဖစ္​သည္​။

ထို႔​ေနာက္​ အျခားသတင္​းမ်ားဖတ္​လိုက္​ ၊ ဗြီဒီယို အတို​ေလး​ေတြၾကည္​့လိုက္​လုပ္​ၿပီး ​ေဖ့စ္​ဘြတ္​ခ္​ ထဲမွ ထြက္​လိုက္​သည္​။ ​ေနာက္​ၿပီး ​အ​ေဆာင္​​ေတြဘက္​သို႔ ​ေရတင္​​ေပးရန္​ လာခဲ့၏။ ထိုအခါ ျမတ္​မင္​း​ေက်ာ္​ ပို႔စ္​တြင္​ tag တြဲထား​သည္​့အထဲမွ ႏွစ္​​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔လိုက္​ရ၏။
" ဟာ ​ေဟ့​ေရာင္​​ေတြ .. မင္​းတို႔ ထန္​း​ေတာ​
ေရာက္​​ေနၿပီထင္​တာ .. မင္​းတို႔မပါဘူးလား .." ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမးလိုက္​သည္​။ "မပါဘူး အစ္​ကို .. ျမတ္​မင္​း​ေက်ာ္​နဲ႔ ​ေဇာ္​ထက္​ ႏွစ္​​ေယာက္​တည္​းသြားတာ .." ​
" ​ေၾသာ္​ .. ​ေအး​.. ​ေအး .. အျပန္​ဆိုင္​ကယ္​စီးရအံုးမွာ .. မူးမ​ေနနဲ႔အံုးလို႔ ဖုန္​းဆက္​​ေျပာလိုက္​အံုးဟ .." ဟု ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာလိုက္​သည္​။ " ဟုတ္​ .. အစ္​ကို .. ဆက္​လိုက္​မယ္​ .."
"​ေအး .. ​ေအး .. အရမ္​းမူး​ေနတယ္​ထင္​ရင္​ ငါ့ညီတို႔ သြား​ေခၚလိုက္​ၾကအံုး .." ကြၽန္​​ေတာ္​ ဒီ​ေလာက္​သာ​ေျပာၿပီး ျပန္​လာခဲ့မိသည္​။
ေဇာ္​ထက္​ဆိုသည္​မွာ မိမိတို႔ အ​ေဆာင္​တြင္​​ေန​ေသာ 5BE mechanical မွ ​ေကာင္​​ေလး
ျဖစ္​သည္​။ ​ေနာက္​တစ္​ႏွစ္​ တက္​ၿပီးလွ်င္​
အင္​ဂ်ီနီယာ​ေလးတစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​ၿပီ​ေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နဲ႔ စ လိုက္​ ​ေနာက္​လိုက္​ ၊ တစ္​ခါတစ္​​ေလ ​ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္​မွ " အစ္​ကို .. ဗိုက္​ဆာလို႔ပါ .. ​မာမား​ေလး ႏွစ္​ထုပ္​​ေလာက္​​ေရာင္​း​ေပးပါအံုး .. ပိုက္​ဆံ​ေတာ့ မွတ္​ထား​ေပးအံုး​ေနာ္​ .. အိမ္​ကျပန္​လာမွ ​ေပးမယ္​ဗ် .. ​
ေကာ္​ဖီမစ္​​ေလး ႏွစ္​ထုပ္​​ေလာက္​​ေရာ ဟီး .."
ဆိုၿပီး ​ေျပာတတ္​သူ ။

Photo Credit - Zaw Htet

ထို႔​ေန႔ ည​ေနပိုင္​း ၆ နာရီခန္​႔တြင္​ ​ေက်ာင္​းသား​ေလးတစ္​​ေယာက္​မွ " အစ္​ကို .. ​ေဇာ္​ထက္​တို႔ အက္​စီးဒန္​႔ ျဖစ္​လို႔တဲ့ဗ် .. အခု စစ္​ကိုင္​း​ေဆးရံုမွာတဲ့.. ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ လိုက္​သြားမလို႔ .." " ​ေဟ .. ​ေအး​ ..​ ​ေအး .. ျဖည္​းျဖည္​း​ေမာင္​းသြားၾကအံုး .. အစ္​ကို႔ဆီ အ​ေျခအ​ေန ဖုန္​းဆက္​အံုး ..မင္​းတို႔ ဘယ္​လိုသိတာလဲ .. သူတို႔ဖုန္​းဆက္​လို႔လားဟ .." "မဟုတ္​ဘူးအစ္​ကို .. ​ေဖ့စ္​ဘြတ္​​ခ္​ေပၚမွာ ပံု​​ေတြေတြ႔လို႔ "
သူတို႔လည္​း အဲ့ဒီ​ေလာက္​သာ​ေျပာၿပီး ​ေမာင္​းထြက္​သြားၾကသည္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​ ​သူတို႔​ေျပာ​ေသာပံုကို ​ေဖစ္​့ဘြတ္​ခ္​တြင္​္​လိုက္​႐ွာသည္​။ ​ေတာ္​​ေတာ္​နဲ႔ မ​ေတြ႔ပါ။ စစ္​ကိုင္​းသတင္​းႏွင္​့ပတ္​သက္​​ေသာ ​ေနရာ​ေတြလိုက္​႐ွာသည္​။ မ​ေတြး​ေသး။ ​ေနာက္​ တစ္​​ေနရာၿပီး တစ္​​ေနရာ ...
ထိုစဥ္​ ဖုန္​းဝင္​လာ၏။ ​ေဆးရံုသို႔ လိုက္​သြား​ေသာ ​ေက်ာင္​းသား​ေလးတစ္​​ေယာက္​
​ေခၚျခင္​းျဖစ္​သည္​။
" ဟလို .. ​ေအး ညီ​ ေျပာ .."
" အစ္​ကို .. ​ေဇာ္​ထက္​ နဲ႔ ျမတ္​မင္​း​ေက်ာ္​ ႏွစ္​​ေယာက္​လံုး ဆံုးၿပီအစ္​ကို .." ​ေျပာရင္​း သူက ငိုပါ​ေလ​ေရာ ..
" ဟာ ....... ​ေသခ်ာလို႔လားကြာ .. "
" ​ဟုတ္​တယ္​ အစ္​ကို .. ျဖစ္​တဲ့​ေနရာမွာတင္​ ဆံုးတာ .. ​အိုးဘို က်န္​းမာ​ေရးကားနဲ႔ ေဆးရံုကို သယ္​လာ​တာတဲ့ .."
" ​ေအး .. ​ေအး .. အစ္​ကို ​အခုလာခဲ့မယ္​ .. "
​ေျပာၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေဆးရံုသို႔ ​ေျပးရပါ​​ေလၿပီ။
ရင္​ခြဲရံု ဆီ​ေရာက္​​ေတာ့ ျမင္​ရက္​စရာမ႐ွိ​ေသာ ျမင္​ကြင္​းက ဆီးႀကိဳ​ေန၏။ ​ေဇာ္​ထက္​က ဝဲဘက္​ဦး​ေခါင္​းပြင္​့ထြက္​လ်ွက္​ .. ႐ုပ္​ပ်က္​ဆင္​းပ်က္​ပင္​။ ​ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​က သူ႔​ေလာက္​မဆိုး​ေပမယ္​့ ​ေခါင္​း ​ေနာက္​စိမွ ​ေသြး​ေတြ အိုင္​ထြန္​းလ်ွက္.. ႏွစ္​​ေယာက္​လံုး အသက္​မ႐ွိ​ေတာ့​ေခ် .. သူတို႔​ေတြကို ၾကည္​့ကာ ကြၽန္​​ေတာ္​ ၾကက္​​ေသ​ေသ​ေနမိ၏။ ​ငို​ေန​ေသာ သူတို႔သူ
ငယ္​ခ်င္​း​ေတြကိုလည္​း ဘယ္​လိုႏွစ္​သိမ္​့ရမွန္​းမသိသလို ကိုယ္​တိုင္​လည္​း ရင္​ထဲ တစ္​ဆို႔​ေန၏။ " ​ေဟ့​ေရာင္​ မင္​းဒီလို မျဖစ္​ရဘူးကြာ ..
မ​ေမာင္​းႏိုင္​ ငါတို႔လွမ္​း​ေခၚလို႔ရရဲ႕သားနဲ႔ကြာ ..ငါ့​ေကာင္​ရာ .. " ငိုရင္​း​ေျပာ​ေန​ေသာ သူ႔သူငယ္​ခ်င္​းမ်ား အသံကို ႏွစ္​​ေယာက္​လံုး
ၾကားႏိုင္​စြမ္​းမ႐ွိ​ေတာ့​ေပ။ ေကြး​ေသာလက္​မဆန္​႔မီ ဆန္​႔ေသာလက္​မ​ေကြးမီ ဆိုသည္​ကို
ၾကားဖူး​ေပမယ္​့ ဒီ​ေသျခင္​းတရားက​ေတာ့ တဆိတ္​ ျမန္​လြန္​းသည္​ ထင္​မိသည္​။

ထို႔​ေနာက္​ တာဝန္​က် ရဲဝန္​ထမ္​းမ်ားကို သူတို႔ မိဘနာမည္​မ်ား ဆက္​သြယ္​ရန္​ဖုန္​းနံပါတ္​မ်ား
​ေပးကာ ဆက္​သြယ္​ရ​သည္​။ တိုက္​မိ​ေသာ ကားႏွင္​့ ကားသမားကိုလည္​း ဖမ္​းမိထားၿပီ
ျဖစ္​​ေၾကာင္​း​ေျပာ၏။ ကိုယ္​​ေတြပင္​
မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕ျမင္​​ေနရပါလွ်က္​ မယံုႏိုင္​​ေသး သည္​ကို သူတို႔မိဘမ်ားအ​ေနျဖင္​့ ခ်က္​ျခင္​း
လက္​ခံႏိုင္​ဖို႔ရာ အ​ေတာ္​ ခက္​ခဲလိမ္​့မည္ ဆိုတာကိုလည္​း ကိုယ္​ခ်င္​းစာမိ၏။ ေနာက္​ပိုင္​းရက္​မ်ားတြင္​ သူတို႔မိဘမ်ားမွ ​က​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​လံုးကို ကိုယ္​စီ အိမ္​ျပန္​သယ္​သြားၾက၍
တစ္​​ေနရာစီ ျဖစ္​​ေန​ေသာ နာ​ေရးမ်ားသြား
ျခင္​း၊ ရက္​လည္​မ်ားသြားျခင္​း၊ အ​ေဆာင္​အ​
ေနျဖင္​့လည္​း သံဃာမ်ားပင္​့ကာ အ​ေဆာင္​
တြင္​းဆြမ္​းကပ္​ တရားနာျခင္​း တို႔ကို
လုပ္​​ေဆာင္​ရ​ေလသည္​။

Photo Credit - Myat Min Kyaw

မျဖစ္​ႏိုင္​မွန္​းသိ​ေသာ္​လည္​း​ေလ ..

အကယ္​၍ ၅ မိနစ္​ခန္​႔ ​ေစာျပန္​ခဲ့လွ်င္​ ...
အကယ္​၍ ၅ မိနစ္​ခန္​႔ ​ေနာက္​က်ျပန္​ခဲ့လွ်င္​ ...
အကယ္​၍ ဆိုင္​ကယ္​ဦးထုပ္​သာ ​ေဆာင္​းထားခဲ့လွ်င္​ ...
အကယ္​၍ ...
အကယ္​၍ ...

​ေနာင္​ဘဝ ​ေနာင္​ဘဝမ်ားမွာ ဒီလိုအျဖစ္​ဆိုး​ေတြနဲ႔ ​ေဝးပါ​ေစလို႔ ဆု​ေတာင္​းလိုက္​ပါတယ္​
ညီ​ေလးတို႔​ေရ ...

​ေကာင္​းရာမြန္​ရာ ဘံုဘဝကို ​
ေရာက္​ၾကပါ​ေစကြာ ..

Written by @myanmarpyithar
MSC 103