A person's journey who visited to Panandin Village at high school Education of northern Myanmar(32)

တခါတေလလည္း ဆိုင္ကယ္ေနာက္လိုက္စီးရင္း စိတ္ကူးအေတြးေလးေတြရဲ့ေနာက္မွာ ေပ်ာ္ပါးက်က္စားရင္း...တစ္ေယာက္ထဲအေတြးနယ္ခ်ဲ့လို့ကလည္း သိပ္ေကာင္းေပါ့...ဟိုး..မ်က္စိတစ္ဆံုးျကည့္လိုက္ရင္..ေတာင္ညိုညိုထိပ္ေပၚက တိမ္လိပ္ေတြေလ တအိအိနဲ့လိမ့္က်လာသလို မိုးေတြမ်ားသည္းေနလိုက္တာမ်ား ....တစ္ဟုန္ထိုးစီးဆင္းလာျကတဲ့ ေခ်ာင္းေရေတြကလည္း သူ့ထက္ငါအျပိူင္ တစ္ေျကာင္းထိုးစီးဆင္းေနလိုက္ျကတာမ်ား...တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေတာေတာင္ျကီးတစ္ခုလံုးကိုေတာင္ ခြင္းထြက္သြားသလိုခံစားရတာေပါ့...။တေဝါေဝါ..စီးက်ေနတဲ့ ဆူညံသံေတြနအတူ ငွက္ကေလးေတြခမ်ာ အျပင္မွာရြာသြန္းေနတဲ့မိုးေတြကိုလည္း ေျကာက္လြန္းလို့လားမသိဘူးေနာ္ တစ္ေကာင္မွေကာင္းကင္ယံမွာလည္းမရိွျကေတာ့ဘူးေပါ့....။

က်ေနာ္တို့လည္း...ရီွမန္ရြာေလးကအထြက္ ေတာင္ေျခမွာ ကပ္စီးဆင္းေနတဲ့ေခ်ာင္းရိုးျကီးတစ္ေလ်ာက္ ဆိုင္ကယ္အဖဲြ့ေလးေမာင္းနင္းလာလိုက္တာ ခုဆိုရင္ ကတ္ထုရြာေလးေရာက္ဖို့ခရီးေတာင္အေတာ္ေရာက္ေနရွာေရာေပါ့... ေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလ်ာက္ဆိုေတာ့...ေရစီးေတြကလည္းသန္လိုက္တာ..သာမွန္ေလးကေလးေတာင္ ေရအဆန္မွာ အင္ဂ်င္ပါဝါ (၆)လံုးထိုး တပ္ဆင္ေမာင္းနင္းမယ္ဆိုရင္ကို ေရွ့တိုးဖို့ အေတာ္ျကိုးစားရမယ္အေျခအေနေပါ့..။ဒီျကားထဲ...ေရလိူင္း ေရလံုးျကီးေတြဘယ္ေလာက္လိူင္းထန္ေနပါေစ ေရအဆန္ကိုတိုးေနျကတဲ့ သူတို့ေဒသေတြဆီက ေခၚတဲ့..ေရခဲငါးေလးေတြကလည္း အတိုင္းသားျမင္ေနရတာေပါ့..ေရကလည္း အရမ္းေအးပီးသိပ္ျကည္တာကိုး...။

ရိွေသးတယ္..ကိုယ္ေတြကသာ ဒီလိုညိုမိူင္းမိူင္းရာသီဥတုနဲ့ အဆက္မပ်က္ရြာသြန္းေနတဲ့ မိုးေတြထဲမွာ အေတြးေတြရြက္လြင့္ပီးခံစားေနရင္း..ေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလ်ာက္ျကည့္ပီးလိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကတ္ထုရြာေလးနဲ့ အရမိးနီးလာလို့လားမသိဘူး..လူျကီး၊လူငယ္၊လူရြယ္ေလးေတြကအစ..အက်ၤီဗလာနဲ့ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအတိုင္းသားဝတ္ထားျကပီး လက္တစ္ဖက္မွာက မိွန္းတံလိုလို ဂ်င္ဂလီမွ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားျကတာေပါ့..။ဒါနဲ့ က်ေနာ္လည္းဂရုတစ္စိုက္ျကည့္မိလိုက္တယ္ ထူးျခားတာေနာက္ထပ္တစ္ခုက သူတို့ရဲ့နဖူးေပၚမွာစြပ္ထားတဲ့ ေရျကည့္မွန္ေခါင္းစြပ္နဲ့တူပါတယ္..။ေဟာ...ဗြမ္း...ဆိုပီး မိွန္းကိုင္ထားတဲ့လူရြယ္တစ္ေယာက္က ဒလေဟာစီးေနတဲ့ ေရေတြထဲ..ဒိုင္ဗင္ပစ္ထိုးခ်လိုက္တယ္...။ခဏျကာေတာ့မွ...ငါးျကီးျကီးတစ္ေကာင္ကို မိွန္းနဲ့တဲြလန္းျကီးကိုင္ကာ ေပၚလာေတာ့တယ္..။အင္း..အဲ့ဒီလူေတြကို အစမွာျမင္လိုက္ေတာ့..ဘာေတြလည္းလို့ေတြးလိုက္ရတာ...ဒီျကားထဲ ကိုယ္ဆီမ်ားလာပီး အန္နရယ္ျပူရင္ ခက္ေရာ..ဆိုတဲ့အေတြးက ဝင္လာခဲ့ေသး..။ခုေတာ့..နားလည္သြားေရာေပါ့..သူတို့ခမ်ွာ ေက်ာက္တုန္းေလးေတြေပၚကေန ေရထဲေျပးလြွားေနတဲ့ငါေတြကို ေစာင့္ျကည့္ေနျကတာကိုး..။မသိခင္တုန္းက..ဘာထင္ခဲ့လည္းဆိုရင္ က်ေနာ့စိတ္ကေန့ အင္း..ဒီဘက္နယ္ေျမေဒသမွာက အယူဝါဒမတူညီတာေတြ မ်ားတယ္ဆိုေတာ့..သူတို့ေတြေခ်ာင္းထဲမွာ အက်င္းမွားတရားေတြကို အားထုတ္ေနတယ္လို့ထင္တာေပါ့..။ကိုယ့္အေန့နဲ့သာ အဲ့လိုေျပာရေပမယ့္..သူတို့ေတြအတြက္ကေတာ..စားစရာေတြမွန္သမ်ွ ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းေပးတာဆိုပီး..အဲ့ဒါေတြသက္ရင္ အပစ္မရိွဘူးဆိုပီး မိွန္းေတြနဲ့ေရထဲက ငါးေတြထိုးလိုက္က်တာမ်ား ..ကတ္ထုရြာေလးဝင္လာတဲ့အထိ..လူမပ်က္သေလာက္ေပါ့..။

တစ္ခ်ို့တစ္ေလဆိုလည္း..ရလာတဲ့ငါးေလးေတြကိုျကိုးနဲ့သြယ္ပီး က်ေနာ္တို့ဆိုင္ကယ္အဖဲြ့ ခရီးသြားေတြဆီကို လာပီးေတာင္ေပးေသးဗ်ာ...။အင္း..သူတို့ရဲ့ေစတနာကို နားလည္းေပးနိူင္ေပ့မယ္..သူတို့ခံယူထားတဲ့သေဘာထားကိုေတာ့..က်ေနာ္ေလ..ေျပာင္းလဲေပးခ်င္လိုက္တာဆိုပီး ရင္ထဲတစ္ဆို့နင့္နင့္ျဖစ္ေနတာေပါ့ေလ..။‘ငါးေတြကို နာက်င္ေစပီးရင္ ကိုယ့္ကိုလည္း အဲ့လိုလုပ္ရင္ လက္ခံမလား ျကိုက္မလား...ေလစတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေလး သူေတာ့စိတ္ထဲမွာ ရိွေစခ်င္ကေတာ့ အမွန္ပါ့..။ဒါမယ့္က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာသာ ...ဘာလို့လည္းဆိုေတာ့..သူတို့ကလူျကီးေတြဆိုေတာ့..ေျပာလို့မလြယ္ဘူးေပါ့..။
ဒါမယ့္..က်ေနာ့စိတ္ထဲမွာ လူျကီးလို့လက္မခံနိူင္ရင္..က်ေနာ္သင္ရမယ့္ေက်ာင္းေရာက္ရင္ ကေလးငယ္ေတြကို ေျပာဆိုဆံုးမဖို့ သင္ခန္းစာပဲေလးဆိုပီး စိတ္ထဲေတးထားခဲ့လိုက္ပါတယ္။ေျပာဆိုသလို..ေရွ့မွာ ဂတ္ထုရြာအဝင္တံတားထိပ္က ေစ်းဆိုင္ေလးကိုေရာက္ေတာ့..က်ေနာ္တို့ဆိုင္ကယ္အဖဲြ့လည္းရပ္လိုက္ေတာ့တယ္..။

ေနာက္မွဆက္ပါအံုးမယ္ေနာ္..အမ်ိူးတို့ေရ..။အားလံုးကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို့..။
အားလံုးလည္း ကိုယ္စိတ္နွစ္လံုးအျမဲရြင္ျပံုးက်ပါေစလို့...ဆုေတာင္းေနရင္း....။
Credit photo-facebook
@sheinthu(MSC-026)