ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ၿမိဳ႕ျပ

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ၿမိဳ႕ျပ

အားလုံးဘဲ မဂၤလာပါဗ်။ဒီေန႕ ကၽြန္ေတ္ာတုိ႕ရုံးမွာ ျမင္းျခံဘက္က ၀န္ထမ္းအသစ္ တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္ဗ်။အသစ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ ရန္ကုန္ကုိ အခုမွ စေရာက္တဲ့အတြက္ ရန္ကုန္ရဲ႕ဓေလ့ေလးေတြမသိေတာ့ ၀င္၀င္ခ်င္းေန႕မွာဘဲ ရုံးကစာေရးမႀကီးနဲ႕စကားမ်ားၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဘာျဖစ္လုိ႕ဆုိ အသစ္ေကာင္ေလးက နယ္မွာလုိ အဲဒီအန္တီႀကီးကုိ ႀကီးေဒၚဆုိျပီးေခၚေခၚေနၾကတာကေန ျဖစ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ေကာင္ေလးကလဲ နယ္မွာလုိရုိးရုိးဘဲေခၚလုိက္တာ ဒါေပမယ့္ အန္တီႀကီးက ႀကီးေဒၚလုိ႕မေခၚနဲ႕ ရုိင္းတယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႕ေကာင္းေလးကလဲ ရုိင္းတယ္လုိ႕ေျပာရေအာင္ သူေျပာတဲ့အထဲမွာ ဘာစကားလုံးမွမပါဘူးေပါ့။အဲဒီမွာတင္ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစကားထမ်ားၾကေလေရာဗ်ာ။အဲဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကားကေန ေဒသကြာလုိ႕ျဖစ္တတ္တဲ့အေၾကာင္းကုိ ရွင္းျပျပီး ေျပလည္ေအာင္လုပ္ေပးလုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ အသစ္ေကာင္ေလးကုိ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္ဖုိ႕ ေျပာျပရင္း တစ္ခ်ိန္ကကၽြန္ေတာ္လဲအလားတူႀကဳံခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလးကုိ သတိရမိသြားပါတယ္။

Image Credit-Orginal Source
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘြဲ႕ရျပီးခ်ိန္ နယ္မွာကလဲ အိမ္ကမိဘေတြက ေတာင္သူနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဘာမွမခုိင္းေတာ့ ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ဘာမွမလုပ္တတ္တာနဲ႕ ရန္ကုန္ကုိသြားျပီးအလုပ္လုပ္မယ္လုိ႕အိမ္ကုိေျပာျပေတာ့ အိမ္ကမလႊတ္ခ်င္ေပမယ့္ လုပ္ၾကည့္ဆုိတဲ့သေဘာနဲ႕ခြင့္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ဒါနဲ႕ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိဖုန္းဆက္ျပီး ရန္ကုန္လာျပီးအလုပ္လုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ဒီတစ္ခါျပန္လာရင္ လုိက္ခဲ့ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းကလဲ ေခၚမယ္ဆုိျပီးေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ဒီလုိနဲ႕ ၁လေလာက္ၾကာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျပန္လာတာနဲ႕ ရန္ကုန္ကုိလုိက္ခဲ့လုိက္ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းက လႈိင္သာယာကစက္ရုံတစ္ခုမွာေနတာဆုိေတာ့ သူနဲ႕ဘဲ စက္ရုံမွာေနလုိက္ပါတယ္။အဲဒီစက္ရုံကလဲ ပစၥည္းထားတာေလာက္သာလုပ္တာေၾကာင့္ လူနည္းတယ္လုိ႕ေျပာလုိ႕ရပါတယ္။ရွိတဲ့လူေတြမွာလဲ ၇ြာက ၁၀ေယာက္ေလာက္ရွိေတာ့ ေနရတာ ပုိအဆင္ေျပသြားပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ ၁ရက္ေလာက္နားျပီး အလုပ္ရွာေဖြမႈကုိစတင္ခဲ့ပါတယ္။အရင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းက စက္ရုံေတြကုိ လုိက္ရွာေပမယ့္ အဆင္မေျပတာကမ်ားပါတယ္။အဲဒီေနာက္ေတာ့ ရြာကေဆးသုတ္တဲ့လူနဲ႕ယာယီေဆးသုတ္လုိက္လိုက္ပါတယ္။အဲဒီေဆးသုတ္တဲ့အစ္ကုိကေနျပီးေတာ့ သူ႕ကုိအလုပ္အပ္ဖူးတဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခုကုိသြားေျပာေပးတာနဲ႕ အဲဒီမွာဘဲ အလုပ္ရလုိက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ လစာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ၂၅၀၀၀ဘဲရပါတယ္။ကားခမွ ၂၀၊ ၄၀ ေခတ္ဆုိေတာ့။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လုိနယ္ကလူေတြအတြက္ေတာ့ေျပလည္လွရယ္လုိ႕ေတာ့မဟုတ္လွပါဘူး။မွတ္မိေသးတယ္ အဲဒီတုန္းက ထမင္းစားတာ လႈိင္သာယာမွာ အသားဟင္းနဲ႕တစ္ပြဲ ၂၅၀ တန္ကုိဗိုက္ျပည့္ျပီးေရာစားခဲ့ရပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ အလုပ္မွာ အစမ္းခန္႕ ၃လျပည့္ေတာ့ လစာတုိးျပီး ေကာ္မရွင္ပါရလာခဲ့ေတာ့ နည္းနည္းအဆင္ေျပလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီမွာ ယခုျဖစ္ပ်က္တဲ့ ျမင္းျခံကအသစ္ေကာင္ေလးလုိအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါေတ့ာတယ္။ရုံးမွာရွိတဲ့ စာေရးမႀကီးနဲ႕(ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကေတာ့ရုံးအုပ္ႀကီးလုိ႕ေပးထားပါတယ္) ကၽြန္ေတာ္စကားေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေျပာေနက်အတုိင္း “ကၽြန္ေတာ္ ၊ခင္ဗ်ား”တုိ႕နဲ႕ေျပာတာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီမွာ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကုိခင္ဗ်ားလုိ႕မေျပာနဲ႕ ရုိင္းတယ္ေပါ့။ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ခင္ဗ်ားလုိ႕ေျပာတာရုိင္းသလားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဆီမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕၊ခင္ဗ်ားတုိ႕ သုံးတဲ့လူေတြက ယဥ္ေက်းတာလုိ႕ျပန္ေျပာတာေပါ့။အဲဒီမွာဘဲ ျပႆနာစျဖစ္ၾကတယ္။ေနာက္ဆုံး ရုံးကလူေတြ၀ုိင္း၀န္းေျပာၾကေတာ့မွရပ္သြားတာ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ျပီးေတာ့မျပီးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ကုိယ့္အျမင္နဲ႕ဆုိေတာ့ ကုိယ္မွန္တာေပါ့။

Image Credit-Orginal Source
ေနာက္တစ္ခုကက်ေတာ့ လုပ္ငန္းကိစၥနဲ႕ သူေဌးတစ္ေယာက္နဲ႕စကားေျပာေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕နယ္မွာဆုိရင္ တစ္ခုနဲ႕တစ္ခုနီးကပ္ရင္ အတင္းနီးတယ္လုိ႕သုံးၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ အတင္းနီးတယ္ နီးတယ္နဲ႕ေျပာတာေပါ့။ဟုိဘက္ကသူေဌးလဲ ေၾကာင္သြားတာေပါ့ ၊အဲဒီက်မွ ေဘးကပါတဲ့အစ္ကုိတစ္ေယာက္က အတင္းနီးတယ္လုိ႕မေျပာရဘူး တစ္အားနီးတယ္လုိ႕ေျပာမွ သေဘာေပါက္သြားတာ။အဲဒီအခိ်န္ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္လဲ စကားေျပာရင္ ကို္ယ့္နယ္ကအက်င့္ေတြကုိ သတိထားသုံးရင္း ေရာမလုိက်င့္ခဲ့ရတာေပါဗ်ာ။တစ္ျခားဟာေတြရွိေသးတယ္။ နယ္မွာ ခ်ိဳခ်ဥ္ဆုိရင္ ရန္ကုန္မွာ သၾကားလုံး၊ နယ္မွာ ပုိက္ဆံအေသးေတြကုိ အႏုတ္လုိ႕ေျပာေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာေတာ့ အေၾကြဆုိျပီး သုံးၾကတာေပါ့။အဲလုိနဲ႕ကၽြန္ေတာ္လဲ နယ္ကလာေပမယ့္ ၿမိဳ႕ျပေရာက္ေတာ့လဲ ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ဓေလ့ေတြနဲ႕ အခုေတာ့ ေနတတ္လာခဲ့ပါျပီ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လုိနယ္ကလာတဲ့လူေတြ ျဖစ္တတ္တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးေတြကုိ သတိရရင္း ေနာက္လဲၾကဳံရတဲ့အရာေလးကုိ ထပ္ျပီးေရးသားသြားပါဦးမယ္။
စာဖတ္သူမ်ားအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္……….။

Writer - Thant Zin Soe(@tharpauk)
MSC 134