The Choice Man (၆)
လီယိုနာ့ဒ္က ၾကည္လင္ နူးညံ့တဲ့ ေလသံနဲ ့
စကားစေျပာပါတယ္ . . .
“က်ေနာ္က ေရြးခ်ယ္မွုေတြနဲ ့ အလုပ္လုပ္တဲ့
လူတစ္ေယာက္ပါ . . . တကယ္တမ္းက်ေတာ့
က်ေနာ္တို ့အားလံုး ေရြးခ်ယ္ေနၾကတာပါပဲ . . . မနက္
အိပ္ယာကထမယ္ဆိုရင္ အခုပဲ ထမလား
ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ ၁၀ မိနစ္ေနမွ ထမလား . . .
ေနာက္ထပ္ေပါ့ေလ . . ေနမေကာင္းဘူးဆိုျပီး
အလုပ္ကေန ခြင့္ယူမလား ဒါမွမဟုတ္
အက္စ္ပရင္ေလးေသာက္ျပီး အဖ်ားေပ်ာက္သြား
နိုင္ေကာင္းရဲ့ ဆိုျပီး အလုပ္သြားမလား . . .
ျပီးေတာ့ . . အရက္ေတြ အမ်ားၾကီးေသာက္ျပီး
ခ်ိန္မွာ ကားေမာင္းမလား”
ေနာက္ဆံုးေမးခြန္း အေရာက္မွာ ေဒးဗစ္
တြန့္ခနဲ ျဖစ္သြားျပီး သူ ့ဘဝၾကီးဟာ
ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ျပီး ဒီေနရာကို ေရာက္ေနတယ္
ဆိုတာ သံသယကင္းကင္းနဲ ့ သိျမင္ဖို ့
ခံစားခ်က္ေတြ ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္ကုန္
ပါေတာ့တယ္။ လီယိုနာ့ဒ္ ဆက္ေျပာပါတယ္
“အမ်ားအားျဖင့္ က်ေနာ္တို ့ဟာ ဘာျဖစ္ေနတယ္
ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြနဲ ့ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းၾကရတယ္ . . .
ေဒးဗစ္ေရ . . ဒီေန ့မွာေတာ့ လူအမ်ားစု
မရဖူးၾကေသးတဲ့ အခြင့္အေရး တစ္ခုကို
ခင္ဗ်ားရေတာ့မယ္။ ဒီေန ့မွာ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ရင္
ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္ရလိမ့္မယ္”
“ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲဗ် . . ဘာကိစၥလဲဗ်ာ”
“ခင္ဗ်ား အေနနဲ ့ အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ျပန္သြားျပီး
ခင္ဗ်ား လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ေျပာင္းလဲ
ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ့ ပကတိ လက္ရွိ
အေျခအေနေတြဟာ ေျပာင္းလဲ သြားနိုင္တယ္မလား”
အခ်ဳပ္ခန္း ဧရိယာကို ကိုယ္ဟန္လက္ဟန္နဲ ့
ျပရင္း လီယိုနာ့ဒ္က ေျပာျပပါတယ္။
ေဒးဗစ္ ေတြေဝမိန္းေမာသြားပါတယ္ . . .
သူ ့ကို ေျပာျပလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ
လက္ေတြ ့အားျဖင့္ မေရရာ မေသခ်ာလွတဲ့
အရာေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရနစ္ေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္အဖို ့ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္အျဖစ္
အဆိုပါ ကိစၥကို ဖက္တြယ္ထားခ်င္မိတယ္။
ဒီတစ္ခုသည္သာလွ်င္ သူ ့အတြက္ ရွင္သန္နုိင္ဖြယ္
မဟုတ္ပါလား . . .။
“ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ” ေဒးဗစ္ မရဲတစ္ရဲနဲ ့
ေမးလိုက္သည္။
လီယိုနာ့ဒ္ လက္ဆြဲေသတၱာေလးရဲ့
ေသာ့ဂဏာန္းတြဲေတြ ဖြင့္ဖို ့ ေသတၱာေလးကို
သူ ့ဘက္အနည္းငယ္ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။
ထို ့ေနာက္ ေသာ့တြဲေတြလွည့္ကာ
ခလုတ္နွိပ္ဖြင့္လိုက္ျပီး အဖုံုးကို ဟတယ္ဆိုရံုေလးဟ
ကာ အထဲက မနီလာဖိုင္တြဲတစ္ခုကိုထုတ္လိုက္ပါတယ္။
စကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုပဲ . . .ေသတၱာကို ျပန္ပိတ္ျပီး
ေသာ့ဂဏာန္းတြဲေတြကို ျပန္ေျပာင္းေနပါတယ္။
“ေဒးဗစ္ ဗီလာနဴးဗား” နူးညံ့သေလာက္
ေအးစက္လြန္းတဲ့ ေလသံနဲ ့သူစကား
စေျပာလုိက္ပါတယ္ . . . “ဒီေန ့ ခင္ဗ်ားကို
ေရြးခ်ယ္စရာတစ္ခုေပးမယ္ . . . ဒီလို ေရြးခ်ယ္
မွုမ်ိဳး ခင္ဗ်ား ေနာက္တစ္ခါ ရစရာအေၾကာင္းမရွိ
ဘူး” ဖိုင္တြဲကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ျပီး ေဒးဗစ္ဘက္
ကို တြန္းပို ့လိုက္သည္။ “ အထဲမွာ စာရြက္သံုးရြက္
ရွိတယ္ . . . တစ္ရြက္ကေတာ့ ဘာမွေရးမထားဘူး
. . . အဲဒါကိုေရြးရင္ေတာ့ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး
ဒီကေန ထထြက္သြားျပီး လက္ရွိအတိုင္း ျပန္ေနရံုပဲ
. . . တစ္ျခားစာရြက္ နွစ္ခုမွာေတာ့ ခင္ဗ်ား ဘဝကို
အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို
ျပဳလုပ္ခဲတဲ့ ေန ့ရက္ ၊ အခ်ိန္နဲ ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို
ေဖာ္ျပထားတယ္။ တကယ္လို ့ေရြးခ်ယ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
ဘယ္အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို ခင္ဗ်ား ေျပာင္းလဲပစ္
ခ်င္လဲ ဆိုတာ က်ေနာ့္ကို ေျပာျပရံုပဲ”
ေဒးဗစ္ မဝံ့မရဲ နဲ ့ဖိုင္တြဲကို ကိုင္လိုက္ပါတယ္ . . .
ကိုင္ျပီး မဖြင့္ေသးပဲ ေဒးဗစ္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ျပီး
“ခင္ဗ်ား တကယ္ေျပာေနတာလား”
“က်ေနာ့္ရဲ့ အတိတ္ကို တကယ္ပဲ ေျပာင္းလဲ
နုိင္မယ္ေပါ့” လို ့ေမးလိုက္ပါတယ္။
လီယိုနာ့ဒ္ ဘာမွျပန္မေျဖပဲ သူ ့ကိုပဲ
မ်က္ေတာက္မခတ္စတမ္း စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။
ေဒးဗစ္ ဖိုင္တြဲကို ငံု ့ၾကည့္လိုက္ျပီး ဖြင့္မယ္
လုပ္ခ်ိန္မွာ သူ ့လက္ေတြ တုန္ယင္ေနတာကို
ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။ ေဒးဗစ္ဖိုင္တြဲကို ဖြင့္ဖို ့
ၾကိဳးစားလိုက္တာ အေပၚေအာက္ ဖိုင္တြဲတစ္ခုလံုး
တြန္ ့ေခါက္သြားပါေတာ့တယ္။
“ေဆာရီးပါဗ်ာ” တုန္ယင္ေနတဲ့ အသံနဲ ့
သူေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။
လီယိုနာ့ဒ္ကေတာ့ တုန့္ ျပန္ျခင္း မရွိပါဘူး။
တြန္ ့ေခါက္ေနတဲ ့ဖိုင္တြဲကို ျပန္ျဖန္ ့လိုက္ျပီး
စာရြက္သံုးရြက္ကို ျဖန္ ့ခင္းလိုက္ပါတယ္။
ဘယ္စာရြက္ကို ယူရမလဲဆိုတာ သူ ့ကိုယ္သူ
ယံုၾကည္မွုရွိမေနပါဘူး။ ပထမဆံုး သူကိုင္မိတဲ့
တစ္ရြက္က ဗလာပါတဲ့ စာရြက္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါကိုေတာ့ သူနဲနဲေလးမွ အေလးမထားပဲ
ထားလိုက္ပါတယ္။အလယ္က စာရြက္ကေတာ့
ေဒးဗစ္ကို သြက္သြက္ခါေအာင္ ျဖစ္သြ ားေစပါ
တယ္။စာရြက္ထဲက အေၾကာင္းအရာကေတာ့
သူကားတိုက္မွဳ ျဖစ္တဲ့ညက အေၾကာင္းအရင္း
ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကားအက္ဆီးဒင့္ မျဖစ္ခင္
၁၀ မိနစ္ေလာက္ လိုေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ
အရက္ဘားက လူက သူ ့ကို ေနာက္ထပ္ ထပ္ယူ
အံုးမလားလို ့ေမးတဲ့ အခိုက္အတန္ ့ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ညာဘက္က ေနာက္ဆံုးစာရြက္ကေတာ့ သူ ့ကို
အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာ စိတ္ရွုပ္ေစခဲ့တဲ့
အေၾကာင္းအရာျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးနွစ္ခန္ ့က
သူ အလုပ္ထဲမွာရွိစဥ္ ဖုန္းျမည္လာပါတယ္။သူ ့ရဲ့
ညီဆီက ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့ အေၾကာင္းေျပာတဲ့ဖုန္းပါ။
ေခ်းတဲ့ပမာဏကလည္း ေဒၚလာ ရာဂဏာန္း
အနည္းငယ္ေလာက္ပဲရွိပါတယ္ . . . သူလည္း
တတ္နိုင္တဲ့ ပမာဏပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ ့ သူ့ညီေတာ္
ေမာင္တို ့ဟာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ အဆက္အဆံ
မရွိခဲ့ၾကပါဘူး။သူလည္းအဲဒီကိစၥနဲ့ပတ္သက္လို ့
ဘာမွတံု ့ျပန္ျခင္းမရွိပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။အဲဒီကတည္းက
သူ ့ညီဆီက ဘာသတင္းမွမၾကားရေတာ့ပါဘူး။
ေဒးဗစ္ ေမာ့မၾကည့္ပဲ ေမးလိုက္ပါတယ္
“ ခင္ဗ်ား ဒီကိစၥေတြအားလံုး ဘယ္လိုလို ့
သိေနရတာလဲ”
လီယိုနာ့ဒ္ေအးတိေအးစက္ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္
“ဒါေတြက ခင္ဗ်ား ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး”
ေဒးဗစ္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ . . ထိုလူ
သူ ့ကိုစိုက္ၾကည့္မေနဖို ့ေတာ့ ဆႏၵရွိေနခဲ့ပါတယ္။
သူ ့ကို ေပးတဲ့ ေရြးခ်ယ္မွုေတြကလည္း
သူ စိတ္တိုင္းအက်ဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္
အဲဒါေတြကို ယံုၾကည္ေစမယ့္ အေၾကာင္း
အရင္းတစ္ခုခုကေတာ့ ထိုလူ ့ဆီမွာရွိေနပါတယ္။
သူလည္း ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ေရွ့မွာရွိေနတဲ့ စာရြက္ေတြကို
သူျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။
“ခင္ဗ်ား အလိုမရွိတဲ့ စာရြက္ ၂ ရြက္ကို
ယူျပီး ဖိုင္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးပါ”
လီယိုနာ့ဒ္ က ေဖာ္ေရြတဲ့ေလသံနဲ့
ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ေဒးဗစ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေမာ့ၾကည့္ျပီး
ေျပာလိုက္ပါတယ္ . . .
“ျပီးေတာ့ေရာ . . . .
ဘာဆက္ျဖစ္မွာလဲ”
“ခင္ဗ်ားဘဝ ေျပာင္းလဲသြားမွာေပါ့
ဒါမွမဟုတ္ ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ရွိေနမွာေပါ့
. . . ဒီစာရြက္ဗလာဟာလည္း ေရြးခ်ယ္မွု
တစ္ခုပဲေလ”
ေဒးဗစ္ စာရြက္ေတြကို ၾကည့္ေနမိတယ္ . . .
ျပီးေတာ့ စာရြက္ဗလာကို ကိုင္ျပီး ဖိုင္ထဲ
ျပန္ထည့္ထားလိုက္တယ္ . . . ေနာက္ထပ္
စကၠန္ ့အတန္ၾကာ သူ ေတြေဝေနတယ္ . .
ျပီးေတာ့ အလယ္က စာရြက္ကိုလည္း ေကာက္ယူျပီး
ဖိုင္တြဲထဲ ျပန္ထည့္ထားလိုက္တယ္။
“ဒီတစ္ခုဗ်ာ . . .ဒါကို က်ေနာ္ေရြးလိုက္မယ္”
သူ ့ညီေတာ္ေမာင္ ဖုန္းေခၚတဲ့ အေၾကာင္းအရာစာရြက္
ကို ညႊန္ျပရင္း ေျပာလိုက္တယ္။ လီယိုနာ့ဒ္
ေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ ျငိမ့္ေနတယ္ . . .
ေဒးဗစ္က ဘာေတြမ်ား ဆက္ျဖစ္မွာလဲဆိုျပီး
ေမးမလို ့လုပ္ေနတုန္း ဧည့္ေတြ ့ခန္းကေန
သူကုိယ္တိုင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။
လီယိုနာ့ဒ္လည္း ဖိုင္တြဲကို ေကာက္ယူလိုက္ျပီး
မတ္တပ္ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ဧည့္ေတြ ့ခန္းရဲ့
ဆလိုက္တံခါးက ပြင့္သြားျပီး အေစာင့္ရဲ အစား
မာကီရွာက ရပ္ေနပါတယ္။
“ရွင္ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ က်မသိေနတယ္”
ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ေလယူေလသိမ္းနဲ့ သူမေျပာလိုက္တယ္
“လီယိုနာ့ဒ္ ၊ ဒါက်မတို ့ရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မဟုတ္ဘူး”
“က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားမသိပါဘူး”
သူပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
“က်မသိေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္”
“ခင္ဗ်ား သိေနတယ္ဆိုရင္ . . . အခုကိစၥမွာ
ဘာအမွားအယြင္းမ်ား ျမင္မိလို ့လဲ”
“အမွား အမွန္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့
ခံယူခ်က္ေပၚမူတည္ပါတယ္”
“ဒါဆို က်ေနာ့္ကို ဘာျဖစ္လို ့ ဆန္ ့က်င္ဘက္
လုပ္ေနတာလဲ”
“ရွင့္ကို သတိေပးလိုုက္မယ္ . . .
လီယိုနာ့ဒ္ . . . က်မတို ့ရဲ့ ဝတၱရားေတြကို
ေသြဖယ္ျခင္းဟာ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္
ဘူးေနာ္”
လီယိုနာ့ဒ္ သူမကို ပမာမခန္ ့ပံုစံနဲ ့ၾကည့္လိုက္ပါတယ္
သူမကလည္း လက္ေတြပိုက္ထားျပီး ျပန္ၾကည့္ေန
ပါတယ္ . . . . ။ ဖိနပ္ခၽြတ္ထားရင္ေတာင္
သူ ့ထက္ တစ္လက္မေလာက္ ပိုအရပ္ရွည္တဲ့
သူမဟာ နွစ္လက္မ ေဒါက္ဖိနပ္စီးထားျပီး
ေခြက်ေနတဲ့ ဆံပင္အေကာက္ေတြေၾကာင့္
ထင္တာထက္ ပိုျပီး အရပ္ရွည္တဲ့ပံု ေပါက္ေနပါတယ္။
သူမရဲ့ ေႏြးေထြးေလ့ရိွတဲ့
အညိဳေရာင္ေတာက္ေနတဲ ့မ်က္လံုးေတြဟာ
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ မီးခတ္ေက်ာက္ကဲ့သို ့
မာေက်ာလ်က္ရိွပါတယ္ . . .။လီယိုနာ့ဒ္လည္း
သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ရင္း . .
ေတာင္းပန္လုနီးပါး ႏူးညံ့စြာ ေျပာလိုက္တယ္
“က်ေနာ့္ကို ယံုပါ မာကီရွာ . . . က်ေနာ့္ကို
ယံုစမ္းပါ”
ဤတြင္ ေဒးဗစ္ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မွု ျပီးသြားပါျပီ ။
ေနာက္အပိုင္းမ်ားကို ဆက္လက္ေရးသားပါအံုးမည္ . . .
ဆက္ရန္ . . . . .
Translated From “THE CHOICE MAN” by O.H.Reads
@thettinaung
MSC - 105