ေဆြးေႏြးျခင္းမွသည္ အမွန္တရားဆီသို႔
ေဆြးေႏြးျခင္းမွသည္ အမွန္တရားဆီသို႔
ေက်ာင္းဖြင့္ေငြရႊင္စဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ခင္ေလးႏွင့္
မမေဇာ္တို႔ အေဆာင္ ထမင္းဟင္းစားဖိုု႕ေနေနသာသာ အျပင္ဆိုင္မွာ
တစ္ေနကုန္ထြက္စားၾက၏။ အတြဲညီညီ ေပါင္းသင္းလာတာ
ႏွစ္အေတာ္ၾကာသမို႔ သူ႕အေၾကာင္းအူမေခ်းခါး ကိုယ့္အေၾကာင္းေခါင္းအစေျခအဆံုး သိၾကေလသည္။ တစ္ေယာက္က ဒါဆို
ေနာက္တစ္ေယာက္က "အင္း"တစ္လံုးပဲ။ ဘယ္တုန္းကမွ သေဘာထား
မကြဲလြဲခဲ့ၾကဘူးေပ။
မမေဇာ္ေရ......ေက်ာင္းေထာင့္နားကဆိုင္မွာ ထမင္းသြားစားမယ္။
ေအး...သြားၾကတာေပါ့။ လက္စြဲေတာ္အခ်စ္ေတာ္ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပိုက္ရင္း ခင္ေလး အေဆာင္ေ႐ွ႕ဗာဒံပင္ေအာက္က ကြတ္ပ်စ္ေပၚက
လမ္းဘက္ကို ေမ်ွာ္ၾကည့္ရင္း မမေဇာ္ထြက္အလာ ေစာင့္ေန၏။
မမေဇာ္ကေတာ့ စာအုပ္အေတာ္အတန္ဖတ္သူဆိုေတာ့
မိုဘိုင္းဖုန္းေလးကိုင္ေဆာင္ကာ ထြက္လာသည္။ မမေဇာ္ႏွင့္
ခင္ေလးတို႔ ထိုဆိုင္မွာ စာတည္းခ်ေနတာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနေသာ္လည္း
စားေကာင္း၍ေတာ့မဟုတ္။ စားေကာင္းသည့္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မ်ွ
နည္းပညာေက်ာင္းဘက္တြင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္လိမ့္မလဲမသိ။
ဆက္ဆံေရးမွာလည္း မွန္ေရာင္ဟင္းခ်ိဳေရကဲ့သို႔ က်ဲက်ဲေတာက္သည္။
သို႔ေသာ္.....သူ႕ဘက္ကဘယ္လို႐ွိ႐ွိ စားသံုးသူတာဝန္ကေတာ့
ေက်လည္ေအာင္ ဆက္ဆံၾကသည္။ ေက်ာင္းတြင္ ႐ွိ႐ွိသမ်ွဆိုင္ေတြမွာ
ဤဆိုင္မွာ မဆိုးေသးတဲ့အထဲ ပါဝင္ေနေသး၍ျဖစ္သည္။
ယေန႔ ညေနတြင္ ဆိုင္၌ လူအထူးစည္ကားေနပါ၏။ အထူးသျဖင့္
ေက်ာင္းသားမ်ားသာျဖစ္ၿပီး မိန္းကေလးဝိုင္း မိမိတို႔ဝိုငး္အပါဝင္
သံုးဝိုင္းျဖစ္ေလ၏။ မမေဇာ္သည္ သူမွာခ်င္တာကို စားပြဲထိုးေလးအား
မွာၿပီး၍ မီန်ဴးအား ခင္ေလးသို႔ကမ္းေပး၏။ ခင္ေလးလည္း
အလြန္ဆံုး႐ွိ ဆယ္ႏွစ္သားေကာင္ေလးကို မိမိစားခ်င္တာကို မွာလိုက္၏။
ခင္ေလးရယ္.....တို႔ႏိုင္ငံမွာ စားေသာက္ဆိုင္တိုင္းက ဝိတ္တာေလးေတြ ဝိတ္ထရက္စ္ေလးေတြဟာ ဆယ္ႏွစ္ပါတ္ဝန္းက်င္ အသက္အရြယ္ ကေလးေတြကမ်ားေနတာေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔ကေလးေတြ ပညာေကာ သင္ရသလားမသိဘူးေနာ္။´´ ခင္ေလး ထူထူထဲထဲမ်က္ခံုးကေလး ၫြတ္ေနေအာင္စဥ္းစားဟန္ျပဳရင္းမမေဇာ္ေျပာတာ......ခင္ေလးေရာ သတိထားမိေနတာၾကာပါျပီ။
သူတို႔ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေသးေသးေတြနဲ႔ မႏိုင္တႏိုင္သယ္လာတဲ့
စားဖြယ္ရာရာေတြကို ခင္ေလးတို႔ စားခဲ့တာလည္း မနည္းဘူး။
ကိုယ္ဆိုရင္.....သည္အရြယ္ဘာလုပ္ေနရသလဲေတြးမိရင္
သူတို႔အတြက္ ေၾကကြဲထိ႐ွမိတယ္။ ဘဝေတြမတူလို႔ေျပာရင္
မွားတယ္လို႔ ခင္ေလးေကာက္ခ်က္ခ်ခ်င္တယ္။´´
ဘာလို႕လဲ......ခင္ေလး။ ဘဝမတူလို႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ကြဲျပားသြားတာပဲေလ။´´ႏိုးႏိုး....မမေဇာ္။ လူေတြက ခြဲျခားထားလို႔။ ဓန႐ွင္ေငြ႐ွင္ေၾကး႐ွင္ေတြက ခြဲျခားပစ္လို႔။ စနစ္ဆိုးက ခြဲျခားထားလို႔ပဲ မမေဇာ္။´´
ေဆြးေႏြးခန္းဟာ အ႐ွိန္ရလာသည္။ ျမန္မာထမင္းဆိုင္စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ အိပ္ယာလိပ္နဲ႔ ေစာင့္ႏိုင္သည္မို႔ ခင္ေလးတို႔ေဆြးေႏြးခန္းကို
ခ်ဲ႕ထြင္ေျပာႏိုင္ေလသည္။ ျဖန္႔က်က္ေျပာဆိုႏို္င္ၾကေလသည္။
မမေဇာ္သည္ အေလးအနက္ ေတြးေတာဟန္ျပဳရင္း
``ခင္ေလး....ေကာက္ခ်က္ခ်တာလည္း ခ်ေပါ့။ လက္ေတာင္အတိုအ႐ွည္ အရြယ္အစား အႀကီးအေသး႐ွိေသးတာပဲ။
ဘုရား႐ွင္ေဟာခဲ့တဲ့အထဲမွာ အတိတ္ဘဝက ကုသိုလ္အကုသိုလ္အက်ိဳးနဲ႔လည္း ဆိုင္ေၾကာင္းဆိုင္ရာေတြ ဇာတ္နိပါတ္ေတြနဲ႔
မိန္႕မြတ္ၾကားထားခဲ့တာပဲေလ။ ခင္ေလးေျပာပံုအရဆိုရင္
တို႔လူ႕အသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခုလံုး ကို စြဲခ်က္တင္ေနသလို
မျဖစ္ဖူးလား။´´
``မမေဇာ္ကလည္း .....မတူညီတာကို ခင္ေလးသိပါတယ္။
မတူတဲ့သေဘာေတြ ေပါင္းစည္းေနထိုင္ျခင္းကိုလည္း လက္ခံတယ္။
ဒါေပမဲ့.....အရမ္းသိသိသာသာ ကြဲျပားသြားတာမ်ိဳး
မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ သိသိသာသာ ကြဲျပားေအာင္လည္း
မလုပ္ေဆာင္သင့္ဘူး။ မမေဇာ္ကို သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္လက္ထက္ကို
ႏႈိင္းယွဥ္ ခ်ိန္ဆျပမယ္။ ေခါင္းစဥ္ကေန စၾကည့္ရေအာင္။
အသက္ကေန....ဆံဖ်ားအထိ႐ွင္ဘုရင္သာ ပိုင္တယ္လို႔
ေျပာမေနဘူးလား။ ´´
``မမိုက္ဘူးေနာ္ ခင္ေလး။ ဘုရင္လက္ထက္ကိုေတာ့
မမေဇာ္လည္း သေဘာမက်ဘူး။ သဇင္ပန္းေတာင္ နန္းတြင္းသူေတြ
ပန္ၿပီးမွ အရပ္သူအရပ္သားေတြဟာ ပန္ၾကရတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးတာပဲ။ အဲ....ေနာက္တစ္ခ်က္က သူေ႒းသူႂကြယ္ေတြေတာင္
နန္းတြင္းသူနန္းတြင္းသားေလာက္ လက္ဝတ္ရတနာ မဝတ္ၾကရဖူးလို႔လဲ ဖတ္မွတ္ဖူးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့တာေ႐ွးတုန္းကဆိုေတာ့
မမေဇာ္တို႔ေခတ္မဟုတ္ျပန္ဘူးေလ။´´
ဒါဆို....မမေဇာ္ သမိုင္းကို ဘယ္လိုသေဘာေပါက္သလဲ။´´သမိုင္းကသမိုင္းပဲေပါ့ ခင္ေလးရယ္။ သေဘာေပါက္တာေပါ့။သမိုင္းသင္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ.....
အိပ္ငိုက္ခဲ့ရတာေပ်ာ္တယ္။´´``မမေဇာ္....မေဖာက္နဲ႔ေနာ္။အတည္ေမးေနတာဗ်´´
အဟဲ.....စတာပါကြယ္။ ခင္ေလးေျပာၾကည့္ေလ။ ခင္ေလးေရာ သမိုင္းကို ဘယ္လိုသေဘာ႐ွိစ။´´ခင္ေလးကေတာ့ သမိုင္းဆိုတာ အမွားအမွန္ခ်င့္ခ်ိန္ဖို႔။
ေတြးေတာဖို႔။ ၾကံဆဖို႔ ။ အေကာင္းအဆိုးကို ခြဲျခားႏိုင္ဖို႔။
လုပ္ရပ္လုပ္ဇာတ္ကို သိ႐ွိဖို႔။ တိုင္းျပည္အတြက္ အနာဂါတ္သားေကာင္းလူငယ္ေတြအတြက္ တို႔တုန္းကဒီလိုေတြ....မင္းတို႔က်မမွားနဲ႔။
မေတြေဝနဲ႔။ သင္ျပေပးတဲ့ အဖိုးတန္အရာတစ္ခုလို႔ျမင္တယ္။
သူ႕တိုင္းျပည္သမိုင္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္သမိုင္းဆိုတာေတြ
ေလ့လာၾကရတာ အခ်င္းခ်င္းေထာက္ခ်င့္ေတြးၾကဖို႔အတြက္ပဲေလ။
ဘာေၾကာင့္ က်ဆံုးခဲ့သလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဆင္းရဲခဲ့သလဲ။
ဘာေၾကာင့္ နာလန္မထူသလဲ။ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကရင္
အမွန္တရားကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္တယ္မဟုတ္လား...မမေဇာ္။´´
ဟုတ္ေပသားပဲ.....မမေဇာ္ျမင္တတ္လာၿပီ။ မမေဇာ္....ခင္ေလးကို အငယ္ေပမဲ့ေလးစားတာ ခ်စ္ခင္တာ ႏွစ္သက္တာ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ။ အဟဲ....ဆက္စမ္းပါဦး။ မခြဲျခားသင့္တဲ့အေၾကာင္းေလး။´´မမေဇာ္ကို သိသာထင္႐ွားတဲ့အခ်က္ကေန စေျပာျပမယ္။
ဥပမာ ဥာဏ္ရည္တူသူတူ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္
ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းကို တစ္ေယာက္ကိုထားၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က
အစိုးရေက်ာင္း(သို႔)နယ္ကက်ဴ႐ွင္ဝိုင္းကို ထားမယ္။ ႀကိဳးစားမႈကလည္း
အတူတူဆိုပါေတာ့။ ´´ဟုဆိုျပီး စကားစကို ျဖတ္ထားလိုက္ေတာ့
``ဒါမ်ား....ခင္ေလးရယ္။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြကပဲ ႏွစ္စဥ္ေအာင္ခ်က္ေကာင္းၿပီး ဂုဏ္ထူးထြက္လည္း မ်ားတယ္ေလ။ ေပးရတဲ့ေက်ာင္းစရိတ္လည္း ႀကီးေတာ့ ဘယ္တူမလဲ။ ´´
``ဟုတ္ၿပီ...မမေဇာ္။ အဲ့သည္အခ်က္မွာပဲၾကည့္။ ခင္ေလးတို႔ႏိုင္ငံ
ပညာေရးေလာကမွာ ေငြက အခရာပဲ။ ေဆးေက်ာင္းေတြေမဂ်ာေကာင္းေကာင္းမွာ ဘယ္ကေက်ာင္းသားေတြမ်ားသလဲ။ အျခားအလားတူတကၠသိုလ္နယ္ေျမမွာေရာ......
ေကာင္းေပ့ေမဂ်ာကို ဘယ္သူေတြရသလဲ။ စစ္တမ္းေကာက္ၾကည့္ၾကမယ္ဆိုရင္ က်ဴ႐ွင္ထားႏိုင္မွ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းထားႏိုင္မွ
ဝိုင္းနဲ႔သင္ႏိုင္မွ ျဖစ္ေနတယ္။´´
``ေစာနကေျပာခဲ့သလိုပဲ.....ဝိတ္တာေလးတို႔လို
ေန႔စားအလုပ္သမားတို႔လို အေျခခံလူတန္းစားေတြ
ေအာက္က်ေနာက္က် ႏိုင္ေနတုန္းဆိုတာသြားေတြ႕ရတယ္။
မန္းနီးမိတ္အဲဗီးသင္းဆိုေတာ့ အစိုးရေက်ာင္းမွာေတာင္ အတန္းကုန္ပညာသင္ႏိုင္ဖို႔ ေဝးၾကရၿပီေလ....မမေဇာ္။´´
``အရင္း႐ွင္စနစ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တြင္က်ယ္စြာေလာင္ၿမိဳက္ေနတုန္းပါပဲ မမေဇာ္။´´ဟုဆိုကာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ခင္ေလးေငးမႈိင္သြား၏။ ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့မသိ။ မမေဇာ္လည္း
မႈိင္ေတြခ်ရျပန္၏။
ေရေႏြးတစ္ခ်က္ငံုကာ ေသာက္လိုက္ရင္း ခင္ေလးစကားစျပန္ဆက္ျပန္၏။ ``ခ႐ိုနီဆိုတဲ့စကားလံုးေတြ ဘယ္သူ႕သားသမီးဆိုတာေတြ
အေရးလုပ္အထူးျပဳေနၾကရတဲ့အခ်ိန္ပဲေလ။ မိုးေကာင္းေကာင္းရြာတာမဆန္းပါဘူးေလ။´´
႐ိုးတိုးရိတ္တိတ္နဲ႔ စကားကို ခ်ိတ္ေျပာတတ္တဲ့ေနရာမွာ
ခင္ေလးဟာ ထိထိမိမိနဲ႔ စကားအဆန္းေတြခ်ည္း ေျပာတတ္သည္။
သူေတြးတာ လုပ္တာကိုင္တာေတြကို မမေဇာ္တစ္ေယာက္
သံေယာဇဥ္တႀကီး ျဖစ္ေနမိတာေတာ့ ဘာလို႔မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိေပ။
ထိခိုက္ေၾကကြဲဟန္ မေက်နပ္ဟန္ေတြေရာေႏွာပါဝင္စြာ
``မမေဇာ္....သိလား။ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစား႐ွိေနသေရြ႕.......
အရင္း႐ွင္စနစ္တြင္က်ယ္ေနဦးမွာပဲ။ အေျခခံလူတန္းစားေတြလည္း
ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။ ဒါေတြကို ခြဲျခားၿပီး ကြဲျပားသထက္
ကြဲျပားေအာင္ လုပ္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။ လုပ္တဲ့သူမွန္သမ်ွ
သမိုင္းရဲ႕တရားခံေတြပါပဲ။ သူတို႔အျမင္မွန္ရလာၿပီး ထိန္းညႇိေပး႐င္ေကာင္းမယ္ဗ်ာ´´ဟု ညင္သာတိုးေဖ်ာ့စြာ စကားဆို႐ွာေလသည္။
စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားလည္း ေရာက္လာသမို႔ အခ်င္းခ်င္း
ႏႈတ္ဆိတ္စြာ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ စားေသာက္ၾကပါေတာ့သည္။
#ေက်းဇူးတင္႐ွိမိပါ
8.6.2018
Ps;မိမိ၏ အေတြးမ်ားသာျဖစ္၍ အမွားပါရင္ ခြင့္လြတ္ၾကပါရန္။
ေစတနာေဇာျဖင့္ ေစာေၾကာေဝဖန္မိပါေၾကာင္းဗ်ာ.....။