# 279/365, When should I start going to the gym ? เราควรเริ่มไปออกกำลังกายที่ยิมเมื่อไรดี, the OPED project.

I seem to have some kind of mental block about going to the gym.

I must say life is never the same after I got into Steemit blogging! Gradually it has become a duty and a routine to make sure I have returned all the upvotes and answer as many comments as possible. This relatively new routine has affected my morning exercise time! First thing in the morning, I had to check my voting power so that I could begin to upvote later. This is supposed to take ten minutes but it has become an hour or two hours in the morning, so the time for morning stretching exercises had disappeared.

I do wonder and admire how some bloggers could make very long and high quality posts while continue to live a normal life. This disruptive phase has made me rather put off from going to the gym as it would take almost three hours, including travel time, showering and all. Gradually I keep putting it off to another day when I would have more time! But I never had enough time, from one day it has become several months. Now, I feel that it is very hard to actually get myself to the gym and swimming pool. I promised myself many times that I would make my best effort the following day! It never arrived. Now I am afraid of swimming pool and gym as they represent failure to me. So I just forget about it altogether. I am stuck in this spiral of indecisiveness and inaction!

ตอนนี้เรากำลังมีปัญหาเรื่องการไปยิมออกกำลังกาย และไปว่ายน้ำ ตั้งแต่เล่นสตีมอิทมานี่ทำให้ชีวิตแระจำวันเปลี่ยนไปมาก และ ทำให้เวลาออกกำลังกายตอนเช้าหายไปเลย เพราะว่าจินเช้าเราจะใช้เวลาสิบนาทีเพื่อดูพลังโหวตว่าขึ้นมาเป็นปกติหรือยัง แต่สิบนาทีกลายเป็นหนึ่งชั่วโมง. ทำให้เวลาสำหรับยืดเส้นยืดสายหดหายไป เราต้องใช้เวลามากในการโหวตคนที่ให้คะแนนเราเมื่อวันก่อน และตอบข้อความให้มากที่สุดในแต่ละวัน.

นานเข้ามันทำให้เราชินกับการไม่ได้ออกกำลังกาย และกลายเป็นความขี้เกียจ. โดยการให้ข้ออ้างว่าต้องใช้เวลาถึงสามชั่วโมงรวมเวลาเดินทางด้วย. ตอนนี้เลยกลายเป็นคนกลัวการไปยิมและไปสระว่ายนํ้า. เพราะเราสัญญากับตัวเองหลายครั้งว่า. พรุ่งนี้จะไปยิมแต่พรุ่งนี้ไม่เคยมาถึง เพราะเราลืมและใข้ข้ออ้างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เราเหมือนคนที่มีอะไรบดบังความตั้งใจจริงในการไปยิมเพื่อออกกำลังกาย. เวลาคิดถึงยิมและสระว่ายนํ้าก็คิดถึงความล้มเหลวของเราทุกที ความรู้สึกเหมือนติดอยู่ในวงเวียนที่ซับซ้อน หาทางออกไม่ได้ เราหวังว่าเราจะลุกไปยิมและไปว่ายน้ำเป็นประจำเหมือนสมัยก่อนให้ได้ ก่อนหิมะตกในเมืองไทย

Wishing you a very good weekend.

Cheers.