کی برای کشتنم ،عشق شد بها نه ات

ساعتم برای کِی میرسد به ساعتت
من نشسته ام هنوز روی بی نهایتت

سایه درخت وسار باز روی حنجره
باز مرگ بی صدا روی مرز پنجره

سالهای رفته را من کجا قضا کنم
درکجای این زمان خویش را رها کنم

در کجای آسمان می شوی ستاره ام
من به فکر زادنت در شبی دوباره ام

من شبیه چیستم در نگاه خانه ات
کی برای کشتنم ،عشق شد بها نه ات

میشوم برای تو تنگ ماهی بلور
میشوی برای من سالهای بی حضور

میشوی برای من یک همیشه تا ابد
میشوم برای تو میوه های یک سبد

علیمحمد پورحسن