Wojna toczona pomiędzy Wielką Brytanią a Sułtanatem Zanzibaru toczyła się 27 sierpnia 1896 roku od godziny 9:02 do 9:40 tego samego dnia, w której się rozpoczęła. Najkrótsza wojna nie zakończyła się wielkimi ofiarami poza rannymi po stronie brytyjskiej oraz już większe straty Sułtanatu liczące od 200-300 ludzi broniącego pałacu sułtana tego kraju. Wojna miała cel obalenia ówczesnego władcy, na którego Anglicy się nie godzili, gdyż był wtedy politycznie pro-niemiecki.

Geneza i przyczyna

• (Źródło grafiki-Menway - Interia)

Wojna wybuchła, gdy Khalid bin Barghash przejął władzę w Zanzibarze w wyniku zamachu stanu. Zamach stanu był spowodowany iż następca był wyznaczony z strony brytyjskiej, czyli pro-brytyjski następca Hammud Ibn Muhammad. Strona imperium brytyjskiego wyznaczyła ultimatum dla pro-niemieckiego władcy by do godziny 9:00 27 sierpnia abdykował. Jednak ultimatum zostało odrzucone i strona brytyjska wypowiedziała wojnę niepokornemu Sułtanatowi.

Walki

• (Źródło grafiki - Wikimedia)

Khalid bin Barghash rozkazał otoczyć pałac przez swoje wojsko w ilości (jak podają różne źródła) od 2800-3000 ludzi, głównie w okolicach pałacu sułtana. Strona brytyjska miała w wyposażeniu w tym konflikcie 5 okrętów oraz oddziały piechoty morskiej, który po wylądowaniu dołączyły do oddziałów kolonialnych Askarysów w liczbie około 1000 ludzi. Wzmocnione odziały po walkach z sułtańskim wojskiem zostały pokonane przez lepsze uzbrojenie i organizacje udziałów brytyjskich. Dodatkowo ostrzał z okrętów marynarki wojennej imperium brytyjskiego uszkodził z znacznym stopniu pałac sułtana i niemalże pozbawił ich ochrony artylerii, która została po ostrzale zniszczona. Po przegranej pokonany sułtan uciekł do konsulatu niemieckiego, gdzie konsul niemiecki odmówił wydania zbiegłego władcy.