Ciociu bo ja.

Z małego pokoiku na poddaszu niewiele większego domku dobiegało nieludzkie wycie, choć w zasadzie trudno jednoznacznie zakwalifikować dochodzący dźwięk akurat do wycia. Prawdopodobnie nawet najbardziej wytrawny słuchacz nie potrafiłby określić źródła pochodzenia owego fantazyjnego dźwięku, będącego egzotycznym połączeniem wycia, pisku, kwiku, ryku, szlochu i zawodzenia. W każdym razie dźwięk ten ogarnął swym straszliwym łoskotem mały, biały domek z zielonym dachem przy ogródkach działkowych, ale także parę okolicznych działek wraz z altankami. Zaradni działkowicze (głównie emeryci) spoglądali nerwowo w kierunku domku, zdejmując z głów przepocone czapki i kapelusze i zamierając bez ruchu. Pracująca tego dnia w ogródku ciotka Alina podskoczyła nerwowo, a potem przeżegnała się nabożnie. Z każdym głębszym oddechem szok spowodowany gwałtownym oderwaniem staruszki od prac porządkowych ustępował miejsca zrozumieniu, które stopniowo przechodziło w irytację, by ostatecznie przerodzić się w gniew. Ciotka Alina zerwała się na równe nogi i szybkim krokiem ruszyła w kierunku domu, nabierając rozpędu wraz z nasilaniem się żałosnego dźwięku. Energicznym ruchem otwarła drzwi domku, wpadła po schodach na górę i niczym furia runęła do pokoiku, z którego dochodził nieznośny łoskot.

– NIE WYJ!!! – ryknęła złowroga, obejmując wściekłym wzrokiem tragiczną przyczynę swego wzburzenia.

Na obdartym obrotowym krześle siedziała skulona zmaltretowana postać w samych bokserkach w hipopotamy, przykrywająca się wytartym kocem. Na widok ciotki, postać przeniosła zapłakany wzrok ze swych kolan na kobietę i zaszlochała. Na ciotce Alinie owa tragikomiczna scena nie zrobiła jednak dużego wrażenia. Oglądała ją już niemal od tygodnia, choć musiała przyznać, że dzisiejszy dźwięk swoją intensywnością zrobił wrażenie nawet na niej.

https://pixabay.com/pl/okno-wie%C5%9B-szyby-kwiaty-bieda-3515996/