Nocne rozkminy Anshii

Pierwszy raz od bardzo, ale to baaardzo dawna mam problem, żeby zasnąć. Skoro już wiercę się na łóżku, nie mogąc znaleźć sobie miejsca to chociaż nabazgrzę posta na szybko, żeby było wiadomo, że jeszcze żyję (albo i nie). Część może zauważyła, że ostatnio coś mało piszę na steem.chat - niestety, kilka dni bez internetu, teraz dużo zajęć na uczelni, także koniec końców czuję się zbyt zdechła, by robić cokolwiek konstruktywnego. Nie jestem z tego powodu zadowolona (dziewczyno, przecież ty taka młoda jesteś, wzięłabyś się za życie...), bo chyba nigdy nie doświadczyłam tak uciążliwego problemu "braku czasu".

Źródło: Pixabay

Już praktycznie wszyscy wiedzą (lub kojarzą, jeśli zaglądali na ten profil), że niedługo będę na SteemFeście, który odbędzie się w Krakowie. Wiadomo, wielkie wydarzenie, będzie się sporo działo, czuję się naprawdę fartuch, że udało mi się wygrać ten bilet i mogę "reprezentować" (wiem, że to lekkie nadużycie) naszego kochane #polish. Trochę młynu było z powodu organizacji wszystkiego co z tym związane - począwszy od tego, jak się wstępnie spakować na imprezę, po załatwianie noclegu (ponieważ po drodze okazało się, że jednak połączenie Katowice-Kraków po godzinie 21:30 przestaje istnieć, łooops!), to myślę, że wreszcie udało się wyjść na jakąś wstępną prostą - przynajmniej jeśli chodzi o czysto techniczne zaplecze.

Niestety psychicznie to czuję się trochę gorzej. Posiadówki w małym gronie to moja ulubiona forma spędzania czasu ze znajomymi czy nawet ludźmi, których widzę pierwszy raz na oczy (Hipnoza, pozdrawiam!), ale ilość osób jakiej się spodziewam w Krakowie zdecydowanie przekracza limity do określania "małego grona". Dodatkowo moje umiejętności używania angielskiego są co najmniej godne pożałowania, w co pewnie nikt nie wierzy - ale serio, studia strasznie cofają w rozwoju i widzę to po sobie. Boję się tylu rzeczy, że pewnie będę chować się za @gtg albo @fervi czy coś i byleby nikt nic do mnie nie powiedział, bo nie będę wiedziała co powinnam odpowiedzieć, zatka mnie i takie tam.

Jasne, że z drugiej strony czuję się podekscytowana, bo przecież coś nowego, poznam innych Steemian i przecież plan zapowiada się naprawdę dobrze. Tylko, że na razie mój nastrój oscyluje na granicy jakiegoś smętnego mułu, gdzie to jeszcze nie jest zależne ode mnie. Mam cichą nadzieję, że to przeminie i w środę albo czwartek będę standardowo towarzyską Anshią, która spróbuje pewnie wkręcać obcokrajowców. Tak, jestem odrobinę wredna, śmieszna tylko w swoim mniemaniu i na pewno nie mam po kolei w głowie.

Wybaczcie, musiałam sobie troszkę ponarzekać. Jak wszystko dobrze pójdzie, to zrobię relację ze SteemFestu, a później wracam do moich serii. Spokojnie, nie porzuciłam chodzenia na siłownię, nie ma ze mną tak łatwo, a plany na wpisy są.
Trzymajcie kciuki za to, żebym miała odwagę się odezwać do ludzi (bez picia przysłowiowego kieliszka dla wzmocnienia)!