KBK w praktyce

Trudno powiedzieć, czym naprawdę jest Królestwo Bez Kresu. Zwykle określam je słowem "herberciarnia", które definiuję jako "nieformalne centrum kultury tworzone w duchu poezji Zbigniewa Herberta". "Nieformalne" czyli bez etatowych pracowników, bez sztywnych ram i instytucjonalnego betonu. "Centrum kultury", czyli stołówka dla duszy, gdzie człowiek idzie, aby najeść się słowem, dźwiękiem i obrazem, gdzie można zagadać do każdego i porozmawiać na różne tematy. "Tworzone w duchu poezji Zbigniewa Herberta", bo nie ma nic pojemniejszego niż poezja. A w twórczości Księcia Poetów można odnaleźć wiele: sztukę i podróże, tradycję i historię, bajki i legendy, niezłomność i ciekawość świata.

Tyle teorii, bo w praktyce to, czym jest KBK zależy w dużej mierze od ludzi. To oni tworzą miejsce i nadają mu sens. W nowej "herberciarni", która powstaje w Krakowie, aspekt społecznościowy będzie jeszcze bardziej podkreślony. To zupełnie nowy model działania lokalu. Szczerze mówiąc nigdy się z czymś podobnym nie spotkałem. Nie ma tu inspiracji żadnym działającym gdzieś w świecie mechanizmem. To raczej efekt 4 lat ciągłej walki o utrzymanie rzeszowskiego KBK. Nowa formuła nie jest więc koncepcją stworzoną "na kolanie", ale owocem głębokiej analizy realnych problemów.

Opiera się ona na prostym założeniu, że doceniamy tych, którzy wspierają Królestwo. Im więcej ktoś daje, tym więcej otrzymuje i równocześnie więcej ma do powiedzenia. Narzędziem, które to umożliwia jest rycar, czyli własny token. Pierwotnie miał on postać żetonu. Obecnie jednak ponad 90% tokenów istnieje w formie cyfrowego zapisu, co jest rozwiązaniem znacznie praktyczniejszym. A jak wygląda praktyka? Poniżej kilka przykładowych sytuacji.

SYTUACJA 1. Jest październik 2019. Jakub przychodzi na spotkanie podróżnicze. To jego pierwsza wizyta w KBK. Jeszcze w czerwcu wsparł zrzutkę remontową i otrzymał 130 rycarów w formie cyfrowego depozytu. Siada wygodnie i prosi dyżurnego o herbatę. To jedna z rzeczy, które może otrzymać za rycary. Jako, że jest w KBK po raz pierwszy - dyżurny pyta go o login. Jakub podaje mu swój login. Dyżurny sprawdza go w bazie i wysyła SMS na podany wcześniej numer telefonu. Wraca do Jakuba, ten pokazuje mu SMS i nie ma żadnych wątpliwości, że jest tym, za kogo się podaje. Dyżurny robi herbatę, podaje do stolika i robi odpowiedni zapis w blockchainie modyfikując liczbę rycarów w depozycie ze 130 na 128 (-2 rycary za "odbiór" herbaty). Jakub przychodzi na kolejne spotkania. Po pewnym czasie każdy dyżurny już go zna. Nie ma potrzeby weryfikowania, a nawet proszenia o login. Jakub prosi herbatę. Dyżurny robi i pomniejsza depozyt o odpowiednią liczbę rycarów.

SYTUACJA 2. Jest maj 2020. Marek nigdy nie był w KBK, bo mieszka zagranicą. Za wsparcie zrzutki remontowej w 2019 roku otrzymał 1000 rycarów. Nigdy nie zamienił ich na żadne nagrody. Regularnie korzysta jednak z prawa do głosowania jakie daje mu posiadania tokenów. Gdy więc po blisko roku funkcjonowania KBK pojawiła się "nadwyżka budżetowa", to był jednym z tych, którzy mogli zadecydować na co zostanie ona przeznaczona. Propozycji pojawiło się kilkanaście. Jako fan muzyki ludowej wsparł swoim głosem (oddanym za pomocą telefonu) propozycję nr 5 czyli organizację etno-festiwalu.

SYTUACJA 3. Jest lipiec 2020. Grażyna ma urodziny. Wcześniej wiele razy brała dyżur w KBK, dzięki czemu ma w depozycie 378 rycarów. 100 rycarów postanawia wykorzystać na zarezerwowanie na 5 godzin sali kameralnej, w której urządzi spotkanie urodzinowe.

SYTUACJA 4. Jest listopad 2019. Janusz, który angażował się w remont KBK i w związku z tym posiada 175 rycarów, chce pograć ze znajomym w Zimną Wojnę. To świetna gra planszowa, trwa jednak długo i zajmuje dużo miejsca. Dlatego też zamiast siedzieć w głównej sali Janusz idzie ze znajomym do sali kameralnej. Nie potrzebuje jej jednak na wyłączność. Dlatego odbiera od dyżurnego przepustkę, na której wpisuje swój login, ilość osób, godzinę wejścia i wyjścia oraz ilość rycarów wydanych na produkty. Janusz grał ze znajomym od 18:31 do 21:26. Podczas rozgrywki zabrali z sali kameralnej 2 puszki napoju z Łotwy, który można dostać za 2 rycary. Wszystko oczywiście odnotowali na przepustce, którą wychodząc oddali dyżurnemu. Ten na jej podstawie pomniejszył depozyt Janusza o 10 rycarów (2 osoby x 3 godziny x 1 rycar + 2 puszki łotewskiego napoju x 2 rycary).

SYTUACJA 5. Jest luty 2020. Rafał zajrzał do KBK podczas podróży z Rzeszowa do Wrocławia. Nie ma depozytu cyfrowego. Posiada jednak rycary w formie monety, które otrzymał za wsparcie jeszcze za czasów Pierwszego Królestwa. Prosi o herbatę. Oddaje dyżurnemu 2 monety. Po chwili otrzymuje swoją nagrodę.

SYTUACJA 6. Jest grudzień 2019. John z Australii trafił do KBK przez przypadek. Nigdy nie wspierał "herberciani", nie ma więc rycarów. W tej sytuacji nie może ich otrzymać od FTMiW. Może je jednak odkupić prywatnie, za gotówkę od dyżurnego lub kogoś innego. Wówczas dyżurny potrąca rycary z własnego konta lub konta osoby, która chce sprzedać rycary.

Królestwo Bez Kresu nie jest komercyjnym lokalem. Zrozumienie tego faktu jest tutaj kluczowe. Celem nie jest zarobek, lecz działanie. Stąd tak ważne jest stworzenie społeczności, która nie tylko utrzyma KBK, ale również wypełni go "duchem poezji Herberta". Opisany powyżej system dla człowieka z ulicy może wydać się dziwny, spełnia jednak najważniejsze zadanie - pozwala wynagradzać zaangażowanie. Dla społeczności jest zresztą całkiem wygodny, bo w przeciwieństwie do lokali komercyjnych, do KBK nie trzeba przychodzić z portfelem lub kartą płatniczą.