[Zdarzyło to się...] 223 lat temu. "La Marseillaise" (Marsylianka)
Zdarzyło to się… 223 lat temu, w dniu 15-tego lipca 1795 roku "La Marseillaise" (Marsylianka) została uznana za oficjalny hymn Francji. Oryginalny tytuł brzmiał „Chant de marche de l'Armée du Rhin” (Marsz wojenny Armii Renu) gdyż pieśń została stworzona przez Claude Josepha de Lisle w dniu 25-go kwietnia 1792 roku na widok wymarszu rewolucyjnej Armii Renu.
Melodia stała się wkrótce wezwaniem do rewolucji francuskiej, nazwa została zmieniona w wyniku wydarzeń rewolucyjnych, na pamiątkę pierwszego wykonania przez wolontariuszy z Marsylii pod koniec maja 1792 roku. Żołnierze z Marsylii przyjęli ją jako marszową pieśń Gwardii Narodowej w Marsylii i z taką pieśnią na ustach wkraczali do Paryża w dniu 30 lipca 1792 roku, żeby brać udział w walkach o pałac Tuileries.
Marsylianka
I naprzód marsz, Ojczyzny dzieci,
Bo nadszedł chwały naszej dzień.
To tyran przeciw nam zawiesił
Zbroczony krwawo sztandar ten.
Zbroczony krwawo sztandar ten.
Słyszycie z bitew pól niesiony.
Żołnierzy przeokrutnych ryk?
Już idą, wam zaciągnąć stryk,
By zarżnąć wasze syny, żony
Refren:
Do broni, bracia dziś!
Zewrzyjcie szyki wraz!
I marsz, i marsz!
By ziemię krwią
napoić, przyszedł czas!
Cóż chce służalczy tłum i zmowy
Ludzi, co zdradę wszędzie ślą,
I łańcuch hańby już gotowy,
Czyjże kark skrępować chcą?
Czyjże kark skrępować chcą?
Wstyd nasz, Francuzi, czy czujecie?
Czy wasza krew nie burzy się,
Że tyran wolnych wtłoczyć chce
Pod jarzmo, co niewolnych gniecie?
Refren: Do broni...
Co? Stopa obcych najezdników
Świeży kwiat naszych wojowników
Ma skalać siedzib naszych próg?
Lec ma od miecza podłych sług?
Lec ma od miecza podłych sług?
Przebóg! Żołdacka dłoń skalana
Ma karki nasze w jarzmo wbić
A jeśli nam pozwolą żyć,
Masz to być łaską sług tyrana?
Refren: Do broni...
Biada despotom, zdrajcom biada!
Zadrżyj, o hańbo naszych dni!
Przez was Ojczyzna kona blada,
A ojcobójstwo woła krwi!
A ojcobójstwo woła krwi!
Wojaków dość, by was wyparli,
A jeśli zginie młodsza brać,
To Francja każe zmarłym wstać
I z mieczem na was spadną zmarli.
Refren: Do broni...
Francuzy, wielkoduszni wojownicy
Niosą lub wstrzymują cios!
Szczędzą te żałosne ofiary
Co się na nich boją unieść broń!
Co się na nich boją unieść broń!
Lecz nie tych krwawych despotów,
Lecz nie tych sprzedawczyków Bouillé
Te wszystkie bezlitosne tygrysy
Co matki łono rozerwały!
Refren: Do broni...
O miłości Ojczyzny święta!
Dziś w zemście prowadź, wspieraj nas.
O Wolności w sercach zaklęta!
Z obrońcy Twymi wespół walcz.
Z obrońcy Twymi wespół walcz.
Zwycięstwo z Tobą dziś wspaniałe,
Gdy z nami mężnych głosów duch.
Niech zobaczy śmierci bliski wróg
I tryumf twój, i naszą chwałę.
Refren: Do broni...
(tzw. Kuplet dziecięcy)
Żołnierskie wybierzemy losy,
Gdy nasi bliscy padną już,
To my ich odnajdziemy prochy,
To tam znajdziemy ślad ich cnót!
To tam znajdziemy ślad ich cnót!
Ich przeżyć nie jesteśmy radzi,
Wolimy z nimi dzielić grób.
Nam dany będzie zaszczyt ów
Ich pomścić albo pójść w ich ślady.
Refren: Do broni...
Marsylianka zyskała szybko popularność zarówno wśród francuskich rewolucjonistów, ale również daleko poza granicami Francji. W Rosji „Marsylianka” została wykorzystana jako hymn rewolucjonistów republikańskich, znających francuski już w XVIII wieku, niemal równocześnie z jego przyjęciem we Francji. W 1875 roku rewolucjonista Piotr Ławrow wykorzystał melodię, żeby napisać własny tekst w języku rosyjskim tzw. Рабочая Марсельеза. Pieśń ta stała się jedną z najpopularniejszych rewolucyjnych pieśni w Rosji carskiej i została wykorzystana w rewolucji 1905 roku. Po rewolucji lutowej 1917 roku została użyta jako nieoficjalny hymn narodowy nowej rosyjskiej republiki, nawet po rewolucji październikowej, gdy została zastąpiona przez „Międzynarodówkę” nadal była wykonywana.
W 1992 roku wielu wybitnych francuzów w tym Madame Danielle Mitterrand (żona prezydenta François Mitterranda) zaangażowało się w publiczną kampanię, aby zmienić słowa piosenki, aby były mniej wojownicze i bardziej zgodne z liberalizmem końca XX wieku. Były francuski prezydent Valéry Giscard d'Estaing, który ma teraz 92 lata i jest najstarszym byłym prezydentem Francji w historii, powiedział, że „śmiesznie jest śpiewać o obrzucaniu francuskich pól nieczystą pruską krwią, gdy kanclerz Niemiec jest przyjmowany z honorami w Paryżu”, jednakże, bez względu na logikę tego, co powiedział, próby uzyskania wystarczającego wsparcia, aby zmienić słowa pieśni zakończyły się niepowodzeniem. Jako kontrargument używano stwierdzenia, że słowa „Marsylianki” są znaczącą częścią francuskiej historii, aby je teraz zmieniać i poddać się liberalizmowi. Osobiście jestem zdania, że ma to sens i dlatego szanuję Francuzów za to.
Jak popularna ta pieśń jest na świecie może świadczyć wydarzenie z 2007 roku, gdy ekipa belgijskiej telewizji poprosiła ówczesnego belgijskiego premiera Yvesa Leterme, by zaśpiewał belgijski hymn narodowy "La Brabançonne", a zamiast tego zaśpiewał "Marsyliankę".
Jest to z pewnością jeden z najbardziej znanych i uznanych na świecie hymnów narodowych na świecie. Znamienne jest, że tak się złożyło, że 14 lipca 2018 roku, 223 lata po ustanowieniu „Marsylianki” hymnem narodowym Francji, pieśń ta rozbrzmiewa szczególnie głośno na ulicach wszystkich francuskich w związku z wygraniem przez Francję mistrzostw świata w piłce nożnej.
Ponieważ „Marsylianka” jest wezwaniem do walki to szczególnie brzmi wykonanie przez żołnierzy francuskich w różnych miejscach na świecie, gdzie stacjonują:
Subiektywne opracowanie, które ma na celu przybliżyć czytelnikowi w sposób przystępny wydarzenia historyczne, wspomagałem się materiałami z Wikipedii i innymi. Obrazy pochodzą z Wikimedia na licencji CC0.