Niesamowity świat płyt winylowych

Wstęp

Kiedy kupowałem swój pierwszy gramofon, kierowała mną głównie chęć doświadczenia muzyki, która na żadnym etapie nie jest poddawana kwantyzacji (konwertowana z formatu analogowego na cyfrowy), a co za tym idzie, powinna brzmieć tak wiernie, jak to tylko możliwe. Zakupiłem więc gramofon, wzmacniacz i kolumny, wszystko używane, za całość dając około 800 zł. Fanatycy dobrego brzmienia w tym momencie mnie zapewne zlicznują, jednakże w mojej prywatnej opinii japoński wzmacniacz Sansui z lat 80 oraz pochodzące z tego samego okresu kolumny Pioneer CS-555 nie brzmią najgorzej jak na swoją cenę. Moim pierwszym gramofonem została kopia Technicsa SL-1200 spod znaku Gemini — trzymała obroty i posiadała dość precyzyjną regulację ramienia, więc się na nią zdecydowałem. Wymiany wymagała jedynie wkładka, załatwiła to tania Audiotechnica.

Źródło

Wtedy jeszcze nie wiedziałem, w co się pakuję. 

Myślałem, że w posiadaniu gramofonu najciekawsze jest delektowanie się muzyką. O tym, jak bardzo się myliłem, przekonałem się, szukając nowych płyt do swojej skromnej kolekcji. Kupowanie nowych nośników odpadało, bo są one względnie drogie i często remasterowane (czasem nawet cyfrowo!), poza tym fakt obcowania z czymś, z czego ktoś słuchał muzyki 30 lat temu, był dla mnie bardzo ciekawym doznaniem. Oczywiście, głównym medium, które przeglądałem, było Allegro, jednakże kupowanie tam winyli niesie ze sobą jedno poważne ryzyko — nie jesteśmy nigdy pewnie jakości nagrania, sprzedawcy bardzo często naginają oceny zawarte w opisie aukcji. Nie można sprawdzić płyty pod światło, co pozwoliłoby zobaczyć drobniejsze ryski, które również wpływają na ilość trzasków w odsłuchu.

Inną drogę zakupu winyli pokazał mi mój przyjaciel — zabrał mnie na targ staroci.

Źródło

Tam zaczęła się prawdziwa zabawa. Wystawców z płytami było około dwunastu, każdy miał kilkadziesiąt-kilkaset płyt, ułożonych w kartonach. Cenę zwykle wyznaczał sprzedawca, gdy go o nią zapytaliśmy. Trzeba było więc grać taktycznie, nie zdradzać zainteresowania żadnym krążkiem, bo cena natychmiast poszybuje w górę (oczywiste jest, że gdy ktoś znajdzie swój ulubiony album, to jest w stanie dać za niego więcej, niż osoba, która kupuje go po prostu z ciekawości; przykładowo — starszy Pan przed przeglądając płyty, znalazł swój ulubiony album Budki Suflera i emanując ekscytacją („No w końcu ją znalazłem, ale szczęście!”), usłyszał kwotę 70 zł. Jakiś czas później ja, nie okazując emocji, spytałem o kwotę i wyniosła ona 45 zł. Różnica wyniosła więc 25 zł, co stanowi ponad połowę niższej kwoty — umiejętne obchodzenie się z handlarzami jest więc kluczem do przyzwoitych cen. Poszukiwanie płyt na targu staroci wymaga jednak sporo cierpliwości, gdyż około 50% tego, co tam znajdziemy to nieznane albumy raczej przeciętnych twórców.

Szukając płyt winylowych na targu staroci, zwykle natkniemy się na dwa rodzaje handlarzy — tych, którzy handlują stricte płytami lub muzyką oraz tych, którzy po prostu przyszli na targ, aby sprzedać rzeczy zalegające na strychu, często nie zdając sobie sprawy z ich wartości. Od tych drugich bardzo często można kupić perfekcyjnie zachowane, często bardzo rzadkie płyty za istny bezcen (średnia cena płyty u takich osób to około 10-20 zł). Dlatego ważne jest, aby na targ dotrzeć jak najwcześniej, zanim handlarze „muzyczni” wykupią wszystkie ciekawsze albumy, żeby sprzedać je z zyskiem.

Oczywiście, istnieją jeszcze tzw. record store, jednakże ceny w nich często są lekko zawyżone, a asortyment bywa mocno przebrany (w takim sklepie jest zwykle około 10-20% drożej niż na targu staroci). Podobnie sprawa ma się do czysto „winylowych” kiermaszy, często organizowanych w większych miastach.

Polowanie na okazję

Sposobem na dorwanie dobrego albumu w niskiej cenie, który odkryłem niedawno, jest filtrowanie wyników wyszukiwania Allegro w następujący sposób:

• Kategoria — płyty winylowe -> nasz ulubiony gatunek
• Rodzaj aukcji — licytacje
• Stan — używane
• Sortowanie — czas do końca: najmniej
• Cena maksymalna — zależnie od osobistych preferencji, u mnie zwykle 20-40 zł

W ten sposób bardzo łatwo można wyłapać licytacje od złotówki, które jakimś cudem nie zostały zauważone przez wiele osób i ich cena jest śmiesznie niska. W przypadku Allegro musimy jednakże pamiętać o kosztach dostawy (zwykle 12 zł), które często bywają wyższe niż finalna cena albumu.

Przykładowe licytacje, które kończą się w niedługim czasie-ceny są śmiesznie niskie.

Zatem kupując gramofon, miej na uwadze, iż jest to właściwie studnia bez dna — kolekcja nigdy nie stanie się za duża, ponieważ ilość muzyki, którą można kupić, jest ogromna. Z drugiej strony, wyjazdy na targi są świetnym sposobem na spędzenie czasu z przyjaciółmi oraz możliwością poczucia klimatu ubiegłego wieku, poprzez bycie otoczonym sprzętem z epoki.

Przy okazji chciałbym się przywitać z całą polską społecznością Steemit. Właśnie do was dołączyłem, mam nadzieję, że zostanę na dłużej :D .