Na śmietniku historii...
Minęła smutna dla polskiego oręża rocznica Londyńskiej Parada Zwycięstwa (London Victory Celebrations of 1946) – brytyjskiej parada zwycięstwa, która odbyła się 8 czerwca 1946 i miała uczcić zwycięstwo nad Niemcami oraz Japonią w II wojnie światowej. Nie zaproszono na nią polskich żołnierzy walczących z Niemcami w szeregach Polskich Sił Zbrojnych. Wyjątek stanowili piloci dywizjonu 303, którzy jednak na wiadomość, że polscy żołnierze z innych formacji nie zostali zaproszeni, odmówili udziały w paradzie.
Rząd angielski nie chce drażnić Stalina, który odmówił wysłania na defiladę zwycięstwa żołnierzy rosyjskich a Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej – rząd Rzeczypospolitej Polskiej powołany w Warszawie przez prezydenta Krajowej Rady Narodowej Bolesława Bieruta i uległy wobec Rosji nie wysłał żołnierzy Wojska Polskiego. Anglicy, dla których wojna się skończyła, są bezpieczni i już nie potrzebują szalonych polskich pilotów walczących z przeważającymi siłami Luftwaffe pod niebem Londynu...
Nie potrzebują szarży polskich czołgów, które po lądowaniu w Normandii parły w stronę serca Niemiec wyzwalając Belgię i Holandię... Nie potrzebują polskich niszczycieli chroniących konwoje atlantyckie... Nie potrzebują szaleńców szturmujących niemieckie pozycje pod Monte Casino...
Nie potrzebują komandosów Sosabowskiego, lądujących pod ogniem i walczących o mosty na Renie w nierównej walce z niemieckimi czołgami, w totalnie zawalonej przez Brytyjczyków operacji Market Garden...
Potrzebują za to rozważnej polityki zagranicznej, ważna jest teraźniejszość i przyszłość i dla niej lekką ręką poświęcają pamięć o bohaterach.
Jedynie Winston Churchill przemawiając w Izbie Gmin odważy się głośno odezwać i podsumować to co historia i ludzie zapamiętają jako hańbę Anglii.
Wyrażam głęboki żal że żaden z oddziałów polskich, które walczyły u naszego boku w tylu bitwach i które przelały swoją krew dla wspólnej sprawy, nie zostały dopuszczone do udziału w Paradzie Zwycięstwa. Będziemy w tym dniu myśleli o tym wojsku. Nigdy nie zapomnimy o ich dzielności ani o ich bojowych wyczynach, które związane są z naszą własną sławą pod Tobrukiem, Cassino i Arnhem.
Tak za przelaną krew, szaloną odwagę, męstwo, nieustępliwość w boju i śmierć na polu walki Anglia odpłaciła polskim żołnierzom.
Pamiętajcie o tym kiedy będziecie czytać i słuchać o politycznych paktach, umowach i sojuszach... Znaczenie ma tylko racja stanu jaka na daną chwilę przyniesie większe korzyści polityczne. Anglia po II Wojnie Światowej wybrała łaszenie się do Stalina niż oddanie czci, szacunku i chwały tym, którzy dla jej obrony i walki przeciwko wspólnemu wrogowi przelewali krew i oddali swoje życie.
I poszli zabijać i mścić!
I poszli – jak zawsze – uparci!
Jak zawsze – za honor się bić.
Serce zawsze mnie bolało, gdy natykałam się na ten rozdział naszej wspólnej historii... lecz gdy uciszyć emocje na dnie pozostaje pełen niechęci podziw historyka dla wyspiarzy, którzy potrafili zawsze tak na zimno wszystko rozgrywać, nie zważając na nic, mając na celu tylko dobro własnego imperium.
Bitwę można wygrać sercem, odwagą i honorem, wojnę - niekoniecznie.
Twój post został podbity głosem @sp-group-up oraz głosami osób podpiętych pod nasz "TRIAL" o łącznej mocy ~0.20$. Lista osób z naszego triala oraz wszystkie podbite przez nas posty są publikowane we wtorkowych raportach z działalności grupy. Zasady otrzymywania głosu z triala @sp-group-up znajdują się tutaj, w zakładce PROJEKTY
Chcesz nas bliżej poznać? Porozmawiać? A może chcesz do nas dołączyć? Zapraszamy na nasz czat: https://discord.gg/rcvWrAD
@wadera
Należy o tym pamiętać! Warto o tym mówić chociażby na przestrogę. Nie zapominajmy również słów, którymi uraczył Churchill generała Andersa, gdy ten zarzucił mu sprzedanie Polski Sowietom „Mamy dzisiaj dość wojska i waszej pomocy nie potrzebujemy. Może pan swoje dywizje zabrać.” To cała prawda o sojusznikach, cóż angielski pragmatyzm.
Jak powiedział John Steinbeck "Z Anglikiem można zrobić tylko jedno - dać mu w mordę". :)
!tipuvote hide