دانستنی‌های عمومی درباره‌ی فارنژیت استرپتوکوکی

گلودرد چرکی یکی از عفونت‌های شایع است که در کودکان در سنین دو سال به بالا بروز می‌کند. علایم گلودرد به صورت تب، احساس درد و سوزش در گلو، و گاه اشکال در بلع است.

باید دانست که گلودرد از علایم شایع در عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی است و همواره به معنای گلودرد چرکی یا فارنژیت استرپتوکوکی نیست. بسیاری از موارد ممکن است بر اثر عفونت‌های ویروسی اتفاق بیفتد. معمولاً با در نظر گرفتن علایم بالینی بیمار می‌توان این دو نوع گلودرد را از یکدیگر افتراق داد. گلودردهای ویروسی غالباً با آبریزش بینی، سرفه، و علایم دیگر سرماخوردگی همراه است. بر عکس، گلودرد چرکی معمولاً با آبریزش بینی همراه نیست و با حال عمومی بد و احساس تب و لرز و درد عضلانی همراه است. به عبارت دیگر، در گلو درد استرپتوکوکی بیمار بدحال‌تر است، درحالی‌که در عفونت‌های ویروسی معمولاً با استفاده از داروی تب‌بر، حال عمومی کودک بهتر می‌شود و حتی ممکن است کاملاً طبیعی به نظر برسد.

نکته‌ی مهم در این رابطه آن است که غالباً در عفونت‌های ویروسی درمان به صورت حمایتی انجام می‌شود و تنها با داروهای تب‌بر با گذشت چند روز حال عمومی بیمار بهتر می‌شود. درحالی‌که در گلودردهای چرکی نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک وجود دارد و در صورت عدم درمان خطر عوارض وجود دارد.

همان‌طور که گفته شد، تشخیص گلودرد استرپتوکوکی غالباً با معاینه‌ی بالینی صورت می‌گیرد و بر اساس علایم بالینی بیمار تشخیص داده می‌شود. برای درمان این بیماری، غالباً از پنی‌سیلین استفاده می‌شود. البته اریترومایسین و برخی دیگر از آنتی‌بیوتیک‌ها نیز بر علیه استرپتوکوک بتا همولیتیک تیپ A مؤثر هستند.

تب روماتیسمی

یکی از عوارضی که در صورت عدم درمان گلودرد استرپتوکوکی، گاه در کودکان بروز می‌کند، تب روماتیسمی است که ممکن است منجر به بیماری روماتیسمی قلب شود. بنابراین، تشخیص زودرس و درمان مؤثر گلودرد چرکی از اهمیت زیادی برخوردار است، و نباید در این زمینه کوتاهی صورت گیرد، تا از عوارض جبران‌ناپذیر آن، به‌خصوص تب روماتیسمی، جلوگیری شود.