Sene 1994 şubat ayı kışın en sert olduğu günler şehrin merkezide ikametgah ediyoruz Ancak Abimin şehir dışında işleri çıkmış benim kaç gün gidip abimlerden kalmam lazım şehir merkezin çıkışında evleri orada kış daha çok kendin gösteriyor. Abimlere gittim. evleri tek katlı bahçeli bir evdi. meyve ağaçları kışın yaşıyordu yapraklar dökük çıplak daları hüzün veriyordu ama yinede şirin ve güzel bir evdi. Dışarı buz gibi kar havası vardı üşüdüm hemen evin içine koştum. Odun sobası yanıyordu evin için sıcacık olmuştu, ev halkı ile biraz sohbet ettik saatte baya geç olmuştu birazda yorgundum uyumak için yatağıma geçtim pencereden dışarı baktım hafiften kar yağmaya başlamıştı. Öyle bir uyumuşum kin kapı sesi ile uyandım kapı ya baktım küçük altı yedi yaşlarından bir çocuk, Çocuk’u görünce dondum yerimden dışarı baktım yarım metre kar var yerde dışarı buz gibi çocuk’un üstündeki kıyafetler ise yazın en sıcak günlerini bana hatırlatmıştı,beyaz ihzar kumaştan hani Annelerimiz döşekleri yünü doldurdukları kumaş sert bir kumaş türü var ya işte o kumaştan iri iri dikişlerle dikilmiş bir şort ve kolları kısa bir tişört vardı çocuk’un üstünde yüzüne baktım sağlık durumun merek etim gayet sağlıklıydı Çocuk’u gelmiş beni çağırmaya kar topu oynayalım diye tamam dedim adın ne seni Ömer dedi üstümü giydim çıktım oynadık ama hep benim gözlerim onu kıyafetinden döndüm sordum üşümüyor musun? Yok alıştım dedi başka kıyafetin yok mu? Yok dedi benim kıyafetlerimde ona olmuyordu ki vereyim kartopu oynadık kardan adam yaptık karın tadını çıkardık Ömer bizim eve gidelim biraz ısınalı demişti evleri abimlerin komşusuydu tamam dedim gittik evleri iki odalıydı birini mutfak olarak kullanıyorlardı bir oda da yaşıyorlardı gittiğimizde sobaları yanıyordu ancak odun veya kömürleri yoktu hayvan pisliği ( tezek ) yakıyorlardı Ömer çok fakir bir aileni ortanca çocuklarıydı

Ömer ilk okul birinci sınıfa gidiyordu çok zeki bir çoktu artık ısınmıştım eve gitmeliydim. Abimlere gittim annemde beni almaya gelmişti evimize gittik Ömer’in o halini hiç unutmadım arada birkaç ay geçmişti bir gün Ömer in Annesini gördüm ömer’i sordum Annesi çok mutluydu özel bir okul, Ömer çok zeki diye örnek çocuk olarak, aldı tüm masraflarını okul karşılıyor dedi buna çok sevinmiştim; vay be baldırı çıplak Ömer özel okulda artık. Bu iyi haber zerinden yılar geçti hep durumunda haber alıyorum ama bir gün çarşıyı gezerken bilbortan adı yazıyordu üniversite sınavında Türküye genelinde dereceye girmişti il dördüncüsü olmuştu kendi kendime bak hele bizim baldırı çıplak'a

aferin sana dedim tebessüm ederek ayrıldım bilbort un başından. artık Ömer'in önü açıktı istediği bölümü okuya bilirdi fakat kendisi polis olmak istemişti hep ve polisliği tercihi etmişti. zaman su gibi geçmiş Ömer okulunu birincilikle bitirmiş göreve başlamıştı bir gün abim geldi ellinde bir davetiye Ömer evleniyordu Abimleri davet etmişti abimde gel birlikte gidelim deyince bende tamam diyerek hazırlanıp düğüne gittim salona nasıl girdiğimizde Ömer hemen tanımıştı benin. Yanımıza geldi hoş geldiniz hal hatır Ömer dedim seni o halin hiç unutmadım baldırı çıplak Ömer güzel günlerdi o günler dedi Ömer evet güzeldi bir gün evime beklerim demişti inşallah. Demdi artık düğün bitmişti herkes evine dağıldı bizde hayırlı olsun dileklerinden bulunduk düğün yerinden ayrıldık arada bir yıl geçmişti düğünün 15 Temmuz dan çok sayıda polis tutukladı içlerinden birinde Ömer'di, hani küçük ken 1. Sınıftan kendi özel okullarına alan yöneticiler 15 temmuz darbesini failidi Ömer'de onların okulunda okuduğu için o da tutukladı Ömer'den aldığım haberler; keşke baldırı çıplak kalsaydım bu başıma gelmeseydi diye haiflanıyormuş iyi sandığımız aslında hakkımızdan ne kadar hayırlı bilemiyoruz bir hayat hikayesi işte. yokluktan yükselişe, yükselişten düşüşe bir hayat