ค่าน้ำนม

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว Steemians ทุกท่าน

ฮัลโหลวววว.... วันหยุด....วันเสาร์ที่ 10 ส.ค. 62 มาล้าววววว....มาล้าววววว กลับมาพบกันอีกแว้วววว.... กลับมาพบกันเช่นเคยเป็นประจำทุกวันค่ะ เมื่อวานเน้.... หลายๆ โรงเรียนคงจัดกิจกรรมวันแม่ แต่ที่โรงเรียนลูกชายไม่ได้จัดค่ะ ขุ่นแม่ก็ไม่ต้องไปนั่งให้ลูกไหว้ เรื่องกิจกรรมวันแม่ก็กำลังเป็นที่ถกเถียงกันในสังคมเป็นอย่างมาก ว่าควรยกเลิกกิจกรรมที่เชิญแม่มาไหว้ที่โรงเรียน ก็มีหลายๆ คนเห็นด้วย และเห็นต่าง บัวก็ได้เข้าไปอ่านทิศทางคอมเมนต์ในโซลเชี่ยลว่ามีความคิดเห็นไปในทิศทางไหน ส่วนมากก็เห็นด้วยสมควรให้เลิกเชิญแม่มาไหว้ เพราะมีเด็กๆ หลายคนที่ไม่มีแม่ให้ไหว้ บางคนอาจเกิดมากำพร้าแม่ตั้งแต่เกิด บางคนก็อยู่กับยายมาตั้งแต่เกิด อาจจะเกิดปมในใจว่าไม่มีแม่ให้ไหว้เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ

ตอนที่บัวเรียนอยู่ชั้นประถมทางโรงเรียนก็จะมีกิจกรรมไหว้แม่ทุกปี แต่พอเรียนชั้นมัธยมไม่มีกิจกรรมไหว้แม่ ถึงกิจกรรมวันแม่ทีไรบัวจะชอบมาก ตอนเย็นๆ หลังเลิกเรียนก่อนวันแม่หนึ่งวัน ก็จะไปหาขอดอกมะลิบ้านเพื่อน บ้านเพื่อนคนไหนดอกมะลิดก บัวก็จะตรงไปบ้านนั้นทันที เพราะบ้านตัวเองไม่มี อิอิ พยายามเอามาปลูกเหมือนกันค่ะ แต่ว่าดอกออกไม่เยอะเหมือนบ้านเพื่อน เมื่อได้ดอกมะลิสดแล้วก็จะนำมาร้อยเป็นพวงมาลัยไว้สำหรับไหว้แม่ เรามันกุลสตรีไทยมีความนั่งพับเพียบ ร้อยมาลัย 5555

กิจกรรมวันแม่ที่โรงเรียนจัดใหญ่ทุกปี ตอนเช้าก็มีร้องเพลงค่าน้ำนม ร้องเพลงไปก็ร้องไห้ไปด้วยความซาบซึ้งในบทเพลง กว่าที่แม่จะคลอดเรามาต้องทนทุกข์อุ้มท้องเราถึง 9 เดือน คลอดออกมาแล้วก็ยังต้องป้อนข้าว ป้อนนม กว่าจะโต แต่พอโตแล้วกลับเถียงแม่ฉอดๆ เวลาร้องเพลงไปภาพต่างๆ ที่เราทำไม่ดีกับแม่ก็จะเข้ามาในหัว ทำให้เราสำนึกได้ว่าทำไมเราทำกับแม่แบบนี้ น้ำตาก็จะไหลโดยไม่รู้ตัว และก็ทำให้เราพยายามปรับปรุงตัวเองให้เป็นเด็กดี สมกับที่แม่เลี้ยงดูเรามาด้วยความยากลำบาก

ตอนเช้ามีกิจกรรมไหว้แม่ไปแล้ว ตกตอนเย็นมาก็มีกิจกรรมการแสดงของนักเรียน จำได้ว่าตอนเรียนอยู่ชั้นป.6 บัวได้เต้นประกอบเพลง "ใครหนอ" เป็นครั้งแรกในชีวิต เพราะบัวเป็นเด็กตัวดำผมหยิก เรียกได้ว่าลูกเป็ดขี้เหร่ หรือข้าวนอกนาก็ไม่ผิด เวลาที่มีการแสดงอะไรก็จะไม่เคยได้รับการเสนอชื่อ วันนั้นที่ได้ขึ้นเวทีตื่นเต้นมาก ได้แต่งตัวด้วยชุดทหารเรือหญิงสีขาว เป็นครั้งแรกที่ได้แต่งตัวแบบนี้ ฝึกซ้อมอยู่เป็นเดือนเหมือนกัน แต่พอถึงวันแสดงแม่กับพ่อไม่มา ก็รู้สึกเสียใจแต่ทำไงได้ พ่อกับแม่ต้องนอนเฝ้าไร่ข้าวโพดมาไม่ได้ ตอนเย็นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จบัวก็เดินเท้าไปโรงเรียนเพื่อไปแสดง บ้านกับโรงเรียนก็อยู่ห่างกันประมาณ 3-4 กิโลเมตร โชคดีว่าเดินๆ อยู่เพื่อนบ้านกำลังจะไปธุระ และผ่านโรงเรียนพอดี ก็เลยติดรถไปกับเขา ไม่งั้นก็เดินเหนื่อยแน่ๆ

ทุกวันนี้เมื่อเราสุขสบายแล้ว เราก็ต้องตอบแทนบุญคุณของพ่อแม่ ดูแลพ่อแม่ที่เป็นพระในบ้านของเราให้สบายมากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ พระท่านว่า การตอบแทบบุญคุณของพ่อแม่ ไม่ใช่แค่ส่งเงินให้แล้วก็จบ เพราะคนแก่ไม่ได้กินสิ้นเปลืองอะไร ท่านต้องการความเอาใจใส่ของลูกหลาน เราต้องดูแลท่านทั้งเรื่องการเงิน และความรู้สึกของท่าน แต่บางครั้งความคิดเห็นไม่ตรงกันก็มีกระทบกระทั่งกันบ้าง เวลาแม่มาเยี่ยมที่บ้าน หรือบัวมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมบ้าน บัวก็จะแต่งขันธ์ 5 เพื่อขอขมาลาโทษในสิ่งที่ทำให้แม่นั้นทุกข์ใจ และล้างเท้าให้แม่ทุกครั้ง

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....