การเดินทาง ความหวัง ความรัก และกำลังใจ

สวัสดีเพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคน .... อีกวันแล้วนะครับ กับเช้าวันอังคารที่ตื่นมาอากาศก็ประมาณครึ้มฟ้าครึ้มฝนเช่นทุกวัน แต่ฝนไม่ค่อยจะตกเท่าที่ควร ก็คงต้องรอลุ้นว่าวันนี้ฝนจะตกไหมต่อไป
เป็นธรรมดาของทุกวันอังคารที่ผมเดินทางไปตัวเมืองเชียงใหม่เพื่อไปทำกิจกรรมบำบัดกับลูกชาย แต่วันนี้พิเศษหน่อยปกติต้องไปเช้าเย็นกลับ แต่ 2 อาทิตย์นี้ได้พักต่อยาวในโรงพยาบาลเพื่อกระตุ้นพัฒนาการของลูกต่อไป

ระหว่างรอครูฝึกภาพนี้ถ่ายได้หลายวันแล้วครับ

.... กำหนดเวลาคือ ต้องเกินทางไปถึงที่นั้นก่อนบ่ายโมง แต่ผมต้องออกเดินทางก่อนประมาณ 9 โมงเช้า เพื่อจะได้ไปเตรียมแล้วพักเหนื่อยก่อนที่ลูกจะฝุกกับคุณครูต่อไป
ระยะทาง 150 กิโล ทางโค้งขึ้นเขาอ้อมเขาซะส่วนใหญ่ ถ้ขับรถจริงๆ แบบไม่พักน่าจะซัก 2 ชั่วโมงนิดๆ แต่รอบนี้คือต้องขับไปพักไป เพื่อให้ลูกไม่เหนื่อย แล้วเกิดอาการเมารถเวียนหัวนั้นเอง
ถ้าเกิดเค้าเกิดอาการขึ้นมาก็จะไม่สามารถฝึกได้อย่างเต็มที่ จะมีสภาวะต่อต้านโดยทันที อย่างเบาคือไม่ทำตามต้าน อย่างหนักคืออาละวาดบางทีถึงขั้นทำร้ายตัวเอง
ผมจึงต้องใจเย็นละเอียดอ่อนเป็นพิเศษ แต่ก็ยอมรับนะครับ บางทีก็มีจังหวะดุและตีเค้าแบบสั่งสอนเบาๆ บ้าง ถ้าเค้าออกอาการดื้อจนก้าวร้าว เพื่อห้ามปรามเค้า

.... บางทีผมก็มีท้อบ้าง แค่พอพักสักนิดก็ต้องมีกำลังใจ โดยเฉพาะความที่รักเค้ามากๆ มันทำให้มีแรงพลังขึ้น อย่างนี้ใช่ป่าวที่เค้าบอกว่าความรักคือพลังอันยิ่งใหญ่
ถ้าเกิดเรายอมแพ้ อีกหน่อยถ้าเค้าอายุเยอะแล้วไม่มีพ่อแม่ แล้วเค้าจะอยู่ยังไง ณตอนนี้เค้ายังไม่สามารถช่วยตัวเองได้เลย นี้คงเป็นพลังที่ทำให้ผมกับแฟนต้องสู้กันต่อไป ถ้ามีวิธีไหนพอที่จะช่วยเค้าได้ ผมก็จะทำ เพื่อยังมีความหวัง และกำลังใจในการต่อสู้ต่อไป
สำหรับโพสต์นี้คงเท่านี้ก่อน ผมก็เตรียมตัวออกเดินทางแล้ว วันนี้คงโพสต์และโหวตให้เพื่อนๆ ได้อย่างเดียว คงไม่มีเวลาอ่านโพสต์ และคอมเม้นตอบเพื่อนๆ นะครับ น่าจะยุ่งและเหนื่อยทั้งวัน
ขอบคุณเพื่อนที่น่ารักทุกคนที่ติดตามอ่านและขอบคุณทุกๆ การโหวตให้โพสต์นี้ครับ
kriang3tee (โจ้)