อดีตที่วงเวียนใหญ่

ครั้งหนึ่งเอากระดาษมาจุดไฟเล่น ทำให้ไฟเกือบจะไหม้บ้าน ดีที่แม่มาเห็นทัน จึงดับก่อนที่ไฟจะไหม้บ้าน ด้วยความที่ไม่รู้เนอะ เคยเห็นแม่สมัยนั้นไม้ขีดใช่จุดเห็นมันช่างน่าสนุกดี ก็เลยจัดการซะ ตอนนั้นเลยโดนดุ และไม้เรียวอีกปาบ 2 ปาบ เพื่อให้จำเพราะตอนเด็กดื้อซนมาก

เมื่อครั้นตอนที่ยังไม่มีห้างเมอรี่คิง ห้างที่ดังและทันสมัยที่สุดในสมัยนั้น ตอนนี้กลายเป็นร้าง ไร้ผู้ไร้คน ซึ่งตอนเปิดแรกๆยิ่งใหญ่อลังการมาก ย้อนกับไปก่อนที่จะสร้าง คนงานก่อสร้างเข้ามาทำงานทุกวัน ซึ่งบ้านที่ผมเช่าอยู่มันจะอยู่ชั้น 2 เจ้าของตลาดสร้างเพื่อให้เช่าอยู่บนตลาด และแล้วเด็กชายจอมซนชอบแอบดูคนงานก่อสร้างสร้าง แล้วด้วยความนึกพิเรนอีกแล้ว คว้าปืนฉีดน้ำยิงจากที่สูงใส่พวกเค้า จากที่สูงบนบ้าน แล้วแอบหลบ ซึ่งมักจะแอบแกล้งพวกเค้าอยู่บ่อยครั้ง ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครจับได้และรู้เรื่องนี้ นึกทีไรอยากเขกตัวเองจัง ทำไปได้

และเมื่อสร้างห้างเมอรี่คิงเสร็จ ทำไงต่อละ มันอยู่ใกล้บ้านตอนแรก็กล้าๆ กลัวๆ ไม่กล้าเข้า มันใหญ่ซะเหลือเกิน ไอ้บันไดเลื่อนนี้คืออะไร ลิฟท์กล่องสี่เหลี่ยมคืออะไรหว้า แต่พอพ่อแม่พาไปสักครั้ง 2 เอาแระสนุกดีนี้หว้าไม่เห็นมีอะไร ทีนี้ได้ใจแระ หนีเที่ยวมันทุกวันเลยอยู่ข้างกันแค่นี้ ในนั้นมันมีทั้งของเล่น ปลาเลี้ยง และที่สำคัญเครื่องเกม ไม่มีเงินเกมก็ขอไปดูเค้าเล่นก็ดี ไปนั่งจ้องดูเค้าเล่นเป็นชั่วโมง 2 ชั่วโมงทุกวัน แต่ไม่มีปัญญานั่งเล่นไม่ใช่เล่นไม่เป็นนะครับ เล่นเก่งด้วย แต่ไม่มีเงินเล่นครับ

อีกเรื่องละกัน จริงๆมีอีกเยอะแต่ไว้ก่อน วันที่แม่มีเพื่อนมาหามานั่งคุยกันเด็กชายไม่รู้จะทำอะไร นั่งมองแม่เม้ากับเพื่อนตาปริบๆ ตอนนั้นยังไม่ได้เข้าเรียนอนุบาลเลย เหลือกตาไปมองออกไปที่สวน อิอิ จตัวไรหว้านั้น ประกอบแม่ลืมล๊อคประตู จึงแอบเดินออกไปที่สวน ปาเจ้าที่ช้อนปลา มาได้จัดการช้อนเจ้าแมลงซึ่งตอนนั้นไม่รู้ว่าตัวอะไรใส่ถุง เอามาโชว์ผลงานให้แม่ดูด้วยความภาคภูมิใจ ทีนี้แม่ควรจะดีใจลูกเก่งซิ แต่กับโดนดุซะงั้น 5555 ก็เล่นไปจับผึ้งมาไม่ใช่ตัวเดียวนะ 3 ตัว จับมาได้ไงทุกวันนี้ยังงง ดีไม่โดนมันต่อย

จริงๆ เรื่องราวต่างๆในวัยเด็กผมเชื่อว่าทุกคนมีกันเยอะแยะ ไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์ ผมก็เชื่อแต่ละคนก็ผ่านมันไปด้วยดี เรื่องราวไหนสุขก็จะเป็นทรงจำที่ดี เรื่องราวที่ทุกข์หรือยากลำบากในวัยเด็ก ก็ผ่านพ้นไปได้แล้ว มันจะทำให้มีประสบการณ์และเราก็จะแข็งแกร่งขึ้น อย่างบางคำที่ว่าลำบากตอนเด็กสบายตอนแก่