ผจญภัยช่วงปิดร้าน 😗

สวัสดีค่ะ พี่พี่เพื่อนๆทุกๆคน วันนี้หนูเปิดโทรศัพท์หารูป เพื่อจะมาเล่าเรื่องราวต่างๆ ของความหมายในรูปนั้นๆให้เพื่อนๆได้ฟังกันค่ะ ขออนุญาตเล่าเลยนะคะ
รูปนี้เมื่อปีที่แล้วค่ะในเดือนตุลาคม ร้านอาหารอนัตตาจะ ปิดร้าน 1 เดือนค่ะ และหนึ่งเดือนที่ปิดร้านคุณพ่อประพันธ์และคุณแม่สุนิษารวมถึงญาติญาติคนอื่นๆอีกสองสามคน
เรื่องหนูและครอบครัวได้เดินทางออกจากเกาะพะงันในเดือนตุลาคมขึ้นเรือเฟอร์รี่ไปยังดอนสักและเดินทางต่อไปบ้านคุณย่าที่จังหวัดตรัง เดินทางไปรับคุณ คุณอา @daopashuk พี่สาวของหนู @kanokwan อานวล @busaba และ น้องสาวของหนูที่เป็นคู่แฝด ไปด้วยในครั้งนี้ คุณพ่อ ประพันธ์ @prapanth และคุณแม่สุนิษา @sunisa มีแพลน พักผ่อน 1 เดือนที่ยาวมาก
เมื่อเดินทางไปถึงบ้านคุณย่า คืนกับคุณย่า 3 คืน และหนูกับทุกๆคนก็ได้ออกเดินทางในตอนเช้า ระหว่างเดินทางก็แวะสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ หลายสถานที่กว่าจะถึงกรุงเทพปาไป 2 - 3 วันเพราะมัวแต่ท่องเที่ยวอาณาจักรโลกกว้าง มีหลากหลายสถานที่ที่หนูประทับใจแต่เสียดายภาพที่เก็บมาเหลือแต่ในโทรศัพท์ ภาพเยอะแยะมากมายที่คุณพ่อประพันธ์ได้โยกย้ายไว้ในคอมพิวเตอร์ แต่ปรากฏว่า คอมพิวเตอร์ เกิดพัง

ภาพก็เลยไม่เหลือค่ะ หนูจำได้ ในการเดินทาง ในครั้งนั้นสนุกมากค่ะ เพราะทุกคนในครอบครัวไปพร้อมกันหมดทุกคน มันก็เลยมีบรรยากาศที่สนุกเฮฮาตลอดเส้นทางการท่องเที่ยวในครั้งนี้เป็นการพักผ่อนที่สุดเจ๋งสำหรับเด็กวัยอย่างหนูค่ะ

และอีกสถานที่หนึ่งในเส้นทางขอนแก่นถึงกรุงเทพน่าจะเป็นเพชรบุรีอะไรประมาณนี้ค่ะหนูจำไม่ค่อยจะได้ ที่นั่นมีของเล่นมากมายแต่ค่าตั๋วค่อนข้างจะแพงค่ะ สถานที่ท่องเที่ยวที่เพชรบุรีค่ะมันจะเป็นสวนน้ำอะไรสักอย่างนี่แหละตั้ง 700-800 บาทค่าเข้าไป แต่หนูไม่อยากเข้าหรอกค่ะ เพราะสงสารคุณพ่อกับคุณแม่เราไปกันหลายคนส่วนมากคุณพ่อกับคุณแม่จะออกเงินให้ทุกคน คุณพ่อจะให้ทุกคนลงกระเด็นออกความคิดเห็นหรือออกเสียงว่าใครจะเข้าบ้างหรือถ้าไม่เข้าก็ให้บอกมา ก็ได้สรุปว่าไปขี่ชิงช้าสวรรค์ดูวิวทิวทัศน์กัน สรุปว่าได้บัญชีชิงช้าสวรรค์ทำให้นึกถึงตอนเด็กเลยค่ะเสียเงินแค่คนละ 100 บาทได้เห็นเมืองเพชรบุรีเกือบจะทั้งเมืองสูงมากค่ะและสวยด้วย ข้อมูลของหนูไม่ดีสักเท่าไหร่เพราะลืมสถานที่เที่ยวไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร จำได้แต่ว่าเล่นของเล่นหลายชิ้น

และเล่นอยู่ที่เพชรบุรีในสวนน้ำแห่งนั้นประมาณ 4-5 ชั่วโมงคุณพ่อประพันธ์และพวกเราก็ได้เดินทางต่อไปยังวัดนาป่าพง ซึ่งหนูก็ได้รับคำสั่งมาจากคุณแม่ว่าให้แต่งตัวให้เรียบร้อย เพราะจะพาไปวัดกัน คุณพ่อประพันธ์และคุณแม่ สุนิสาศรัทธาในพุทธวจนมากๆค่ะ จะขอเล่านิดนึงคุณแม่กับคุณพ่อได้สั่ง MP3 มาแจกให้คนชรา ที่คุณพ่อคุณแม่ศรัทธาและหนังสือพุทธวจนทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษไว้ในร้านให้ลูกค้าได้อ่านและยังสั่งมาแจกให้กับคนชราแถวบ้านคุณย่าด้วยค่ะ และคุณพ่อกับคุณแม่ก็ยังคุยกันเรื่องพุทธวจนธรรมของพระพุทธเจ้าบ่อยมากที่บ้านบอกหนูบ่อยมากว่าเป็นคำที่ออกจากพระพุทธเจ้านะฟังให้มาก เดี๋ยวค่อยมาเขียนให้เพื่อนๆฟังเรื่องพุทธวจนบ้างค่ะ
ไปต่อกันค่ะ คุณพ่อก็ขับรถไปถึงวัดนาป่าพงโดยไม่รู้จักใครหรอค่ะ พอขับรถเข้าไปจอดก็รู้สึกร้อนอยากจะอาบน้ำคุณแม่สุนิสาก็บอกว่ารอแป๊บเดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อจะไปติดต่อทางประชาสัมพันธ์ของวัดก่อน หนูก็เดินตามคุณแม่กับคุณพ่อไปค่ะ หนูก็หันไปอ่านป้าย หน้าห้องว่ามูลนิธิพุทธโฆษณ์ กับทุกคนก็เดินเข้าไปสวัสดีทุกๆคนข้างในค่ะ ในห้องสี่เหลี่ยมนั้นมีหนังสือมากมายมีของเยอะแยะที่ให้ ได้อ่านและซื้อ และมีเสื้อผ้าเขียนสกรีน พุทธวจนตนพึ่งธรรมตนเป็นที่พึ่งแห่งตนอีกหลายอย่างค่ะที่เขาสกรีนเป็นตัวหนังสือ เพื่อจำหน่ายให้เป็นของฝาก จากนั้นคุณพ่อกับคุณแม่ก็ได้ไปติดต่อสอบถามค่ะ เรื่องห้องพัก ห้องพัก ราคา 1500 บาทพักได้ 1 ครอบครัวค่ะเป็นบ้านเดียว คุณพ่อได้ จองไป 2 หลังพัก 2 คืน จากนั้นคุณพ่อก็ได้ทำบุญไปที่วัด จากนั้นหนู และคุณอา ก็แยกย้ายกันไปที่ห้องพักค่ะ ส่วนคุณพ่อประพันธ์และคุณแม่สุนิสาก็ได้เดินข้ามถนนไปยังวัดนาป่าพงค่ะ

พอเช้ารุ่งขึ้น คุณพ่อกับคุณแม่ก็ได้ออกไปซื้อของใส่บาตร และได้สั่งหนูและพี่สาวของหนูให้แต่งตัวให้เรียบร้อยจะออกไปวัดในตอนเช้านะเดี๋ยวกลับมารับ บ้านพักกลับวัด อยู่ห่างกันประมาณ 700 เมตร
พอสักพักคุณพ่อกับคุณแม่ก็กลับมารับทุกคนเข้าไปในวัดนาป่าพงเพื่อไปใส่บาตร หนูเคยเห็นพระอาจารย์คึกฤทธิ์โสตถิผโล ที่คุณพ่อกับคุณแม่เคยชมใน YouTube บ่อยครั้งวันนี้ก็ได้มาเห็นตัวจริง ในใจหนูก็คิดว่า ตัวจริงกับใน YouTube เหมือนกันเลยก็รีบแอบไปกระซิบน้องๆและพี่สาวหลับโดนดุค่ะพี่สาวรีบหันมาดูทันทีว่าเขาให้เงียบเงียบไม่ให้ส่งเสียงสงบสงบ โดนดุเลยค่ะ วันนี้ขอจบเรื่องราวไว้เพียงแค่นี้ก่อนค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่าต่อค่ะ หนูขอตัวเก็บร้านก่อนนะคะ