สุนัขตัวรกที่เลี้ยง 🐶🐶

สวัสดีค่ะวันนี้ฉันจะมาเล่าเกี่ยวกับหมาตัวแรกที่ฉันเลี้ยงคะ ชื่อ เอี๊ยด คะ ตอนนั้นฉันน่าจะอายุ 7 ปีมั้งคะไม่ค่อยแน่ใจ ตอนนั้นเป็นช่วงน้ำท่วมที่บ้านก็ขนของไว้สูงๆหมดเลยคะ เตียงนี้เอาเก้าอี้มาสองตัวซ้อนมารองใต้เตียงนอนค่ะ จำได้มามันสูงมากๆเลยค่ะสำหรับเราตอนนั้นต้องปีนขึ้นปีนลงเบาๆกลัวหล่น5555 ทีวีนี้ต้องไปย้ายโต๊ะม้าหินหน้าบ้านมาไว้ในบ้านแล้วยกทีวีตั้งไว้ด้านบนโต๊ะคะ ที่หมู่บ้านจะมีคนดูระดับน้ำอยู่คะคือยายนิด ยายนิดเปิดร้านขายของเล็กๆอยู่หน้าโรงเรียนคะ พอเปิดเทอมยายนิดจะเป็นตัดผมให้ฉันคะ ฉันเจอเอี๊อดเพราะว่าตอนนั้นน้ำท่วมหนักมากแล้วเอี๊ยดก็ว่ายน้ำหลงกับแม่คะ มาอยู่ที่หน้าบ้านตัวมันเล็กมากๆคุณย่าเลยตั้งชื่อให้ว่าเอี๊ยดคะ (แปลว่าเล็ก) แล้วตอนนั้นเอี๊ยดก็ผอมด้วยคุณย่าเลยเอานม อาหาร มาให้มันกินคะ ตอนเด็กๆเวลาฉันเดินไปโรงเรียนเอี๊ยดก็จะคอยไปส่งคะ เพราะว่าระหว่างทางมีหมาอยู่เต็มไปหมดเลยคะ ที่น่ากลัวที่สุดคงจะเป็นหมาตัวสีดำที่ชื่อว่าหมีคะ มันตัวสูงประมาณเอวเราได้ตอนนั้น เวลามีใครผ่านหน้าบ้านมันก็จะวิ่งขึ้นมาเห่า แล้ววิ่งไล่กัดคะ (ต้นเหตุที่เรากลัวหมาเลยคะ เพราะหมีนี้แหละ😣) แต่เวลาเอี๊ยดมาด้วยมันจะคอยกันให้นะคะ ไม่ยอมให้หมีเข้าใกล้เราเลยคะ พอเราเดินมาถึงโรงเรียนเอี๊ยดก็จะวิ่งกลับบ้านไปคะบางครั้งเอี๊ยดก็ไปเฝ้าที่โรงเรียนนะคะแต่โดนลุงภาสสั่งให้กลับไปเพราะเอี๊ยดชอบเดินตามเราไปทั่วเลยคะถึงขั้นจะเข้ามาในห้องเรียนด้วยเราเลยให้รออยู่ข้างนอกไปคะ เวลากลับบ้านเอี๊ยดก็วิ่งมาจากบ้านมาหาเรานะคะเหมือนว่ารู้เวลาเลย5555 สิ่งที่ฉันชอบเล่นกับเอี๊ยดตอนนั้นคงจะเป็นการวิ่งแข่ง แต่จะมีอีกตัวมาเพิ่มด้วยคือบ็อบคะ เป็นหมาที่ตัวใหญ่มากเลยคะ ฉันขี่มันได้เลยตอนนั้นนะ วิ่งขึ้นไปเนินหินคะถ้าฉันแพ้เนี่ยจะโดนบ็อบกระโดดพุ่งเข้าใส่เจ็บช้ำแน่นอนคะ จริงๆก็โดนบ่อยๆนะคะเจ็บจนจุกเลยคะ เพราะบ็อบตัวใหญ่และหนักมากๆด้วยเราล้มทุกทีเลย เราอยู่กับเอี๊ยดได้ประมาณ 8 ปีแล้วเอี๊ดก็ตายคะ ตายตามธรรมชาตคะ ฉันรู้สึกเศร้ามาก 😭😭 แต่ก็นะฉันว่ามันจะต้องมีความสุขมากๆเลยคะ เพราะจริงๆเอี๊ยดก็แก่มากแล้วละคะ เรายังคิดถึงเอี๊ยดอยู่ตลอดเลยคะ

วันนี้ก็ขอจบไว้เท่านี้ก่อนนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ 🙏🙏
และขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ กำลังใจด้วยนะค่ะ 🙇🙇‍