หากพระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตก

"ก๊ง! ก๊ง! ทำไมเอ็งไม่ต้มน้ำไว้ชงกาแฟว่ะ นี่มันจะหกโมงเช้าแล้วนะ จนตะวันขึ้นแล้วนะ ไอ้ห่า!! มัวไปยืนถ่ายรูปอยู่ได้ เดี๋ยวสายกว่านี้มันจะร้อนแดด เอ็งจะตัดหญ้าไม่ได้นะ!!! แต่ทำไมเช้านี้มันร้อนจังว่ะ"


"โธ่!! พ่อ!! นี่มันห้าโมงเย็นนะ ไม่ใช่หกโมงเช้า"


"อ้าวเหรอ ป๊าหลงว่ะ แดดแยงตาเลยตื่น นึกว่าสายแล้ว ฮ่าๆๆ ก็ว่าอยู่ ทำไมพระอาทิตย์ขึ้นทางด้านหลังของบ้านว่ะ ฮ่าๆๆๆ งั้นเดี๋ยวป๊าอาบน้ำเสร็จค่อยกินข้าวเย็นกัน"

ก็หลังจากที่พาพ่อเข้าไปทำธุระที่ตลาด 79 มา กลับมาถึงปุ๊บแกก็กินยา ลดความดัน เบาหวาน แล้วก็นอน ส่วนผมตัดหญ้าอยู่พักใหญ่ แล้วก็หยุด มาหาเดินถ่ายรูปเล่นให้หายเหนื่อย ^^ แล้วพอแกตื่นขึ้น แกก็มาตำหนิผมใหญ่เลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อวานตอนขับรถมาจากอุดรฯ พ่อก็คุยเรื่องปู่ให้ฟัง ปู่วัย 98 เริ่มมีอาการเพ้อ กับเลอะเลือนซะแล้ว ท่าทางปู่คงเริ่มมีอาการของโรคอัลไซเมอร์แล้วละ ลูกๆ หลานๆ รวมทั้งผมเองด้วย คงต้องไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ ซะแล้ว ^^ เพราะอาการแบบนี้มันบ่งบอกว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่ปู่ล้มหมอนนอนเสื่อ ก็คงจะถึงเวลาต้องลาจากกันแล้ว ^^

"พระอาทิตย์ขึ้นทิศตะวันตก" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ พ่อผมก็คงเริ่มมีอาการไม่ต่างกันแล้วละมั๊ง ^^ ตั้งแต่แกป่วยจนต้องเข้าโรงบาลไปเมื่อปีที่แล้ว พอออกจากโรงบาลมา ก็ปฏิบัติตามและเชื่อแต่คำสั่งหมออย่างเคร่งครัดจนหลงๆ ลืมๆ ชีวิตที่เคยปกติของแกซะแล้วละ ^^ ขนาดวันนี้ไปเปลี่ยนใบมีดเครื่องหญ้า แกยังเอาถุงยาออกมาจ่ายตังค์เลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ คือได้เวลาแกกินยา แล้วช่างบอกขอเก็บตังค์พอดี แกก็เลยหลง หยิบซองยาจ่ายให้ช่างแทน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

จริงๆ แล้ว ก่อนหน้าที่พ่อผมจะเข้าโรงบาลอ่ะ ^^ ตัวผมเอง 4-5 ปี ผมถึงจะมาหาแกกับญาติๆ สักครั้งนึง ^^ ฮืม..... จริงๆ ต้องนับไปก่อนหน้าปี 2555 ซิ ตอนที่น้าผมยังไม่เสีย ก่อนหน้านั้นผมมีแต่เพื่อนฝูงและเพื่อนร่วมงาน ^^

แต่พอน้าจากไปแล้ว ผมถึงเริ่มหันหน้าหาญาติพี่น้อง กลายเป็นคนไม่พูดไม่เถียงไม่เสียงดัง ^^ พี่ป้าน้าอาใช้ให้ทำอะไรก็ "คร้าบ คร้าบ" ไปๆ มาๆ ผมก็เลยกลายเป็น "เจนเนอรัล เบ๊" ประจำบ้านให้ทุกคนชี้นิ้วสั่งไปซะแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ว่า ก็มีบ้างนะที่คำสั่งมันเยอะเกินไป หน่วยความจำในสมองผม มันประมวลผลไม่ทัน หลุดพูดกวนตีนออกไปบ้างก็มี อิอิอิ

ดวงตะวันมันไม่เคยขึ้นทางพระอาทิตย์ตก ... สายน้ำไม่เคยไหลจากล่างขึ้นบน(ถ้าไม่อยู่ในอวกาศ อิอิ) เวลาไม่เคยย้อนกลับ ^^ วันเวลาอาจหมุนวนมาที่จุดเดิมเสมอ อย่างน้อยเลย ความรู้สึกผิดพลาดในปีนี้ จะไม่ได้มาหลอกหลอนตัวเองในปีหน้าและปีถัดๆ ไป ว่าทำไมถึงไม่ทำว่ะ ^^ เพราะถ้าเมื่อมันถึงจุด จุดหนึ่ง ร้องไห้ยังไงสายน้ำตาก็ไม่ไหลกลับเข้าเบ้าตาแน่นอน ^^

สิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว ย่อมกลับไปแก้ไขไม่ได้ ถ้ายังพอปรับปรุงให้ดีขึ้นได้ ก็ทำให้มันดียิ่งๆ ขึ้นไป ... ก็แค่นั้นเอง ^^ เพราะถ้าถึงวันนึง เหมือนที่ผมต้องไปจุดธูปเคาะหีบบอกกะน้าผม ว่าผมจะกลับมาอยู่บ้านแล้วนะ น้าผมเขาไม่รับทราบอะไรแล้ว ^^ มันไม่มีประโยชน์เลยจริงๆ ^^

สิ่งดีๆ ผมไม่รู้หรอกว่า ทำดีพอรึไม่ เพราะทำไงก็โดนด่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ผมจะถ่ายภาพไปเรื่อยๆ ก็เรื่อยๆ จนกว่าจะถ่ายไม่ไหวนั่นแหล่ะ ^^ แต่...ภาพถ่ายนั้นมันเก็บเสียง กลิ่น และเรื่องราวที่ชัดเจนไม่ได้ ^^ แต่ละภาพ มันจะต้องมีคนเก็บเรื่องราวไว้ เพื่อนำไปบอกเล่าต่อ ^^

ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเก็บภาพและเรื่องราวของบุคคลแต่ละคนไว้ได้มากที่สุด...แค่ใหน ^^ แต่ก็จะพยายามทำอ่ะนะ ^^

คำว่า ลูกที่ดี หลานที่ดี พี่ที่ดี น้องที่ดี เพื่อนที่ดี ^^ ผมเป็นทั้งหมดนั่นไม่ได้ในเวลาเดียวกันหรอก แค่เลือกเป็นยามที่มีโอกาสพอที่จะเป็นได้ก็พอ ^^

ปล.พ่อที่ดี กับสามีที่ดี ผมก็ยังอยากเป็นอยู่นะ แต่โอกาสไม่มีเลย ให้มีตังค์ก่อน จะใช้ตังค์ฟาดโอกาสเอา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฝันดีครับผม ^^ คืนนี้อาจจะเหนื่อยจนคิดไกลไปหน่อย ^^ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมีเรื่อง "ฤๅษีสองตน อยู่อาศรมเดียวกันไม่ได้" มาเล่าให้ทราบครับ อิอิ