ข่าวร้าย

พูดถึงเรื่องข่าวร้ายใจมันหวิว
เหมือนใจลอยละลิ่วปลิวไปทั่ว
อยากหลีกหนีจากข่าวร้ายให้ไกลต้ว
แต่ยิ่งกลัวยิ่งได้ยินสิ้นเรี่ยวแรง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พูดถึงข่าวร้ายแล้วคงไม่มีใครอยากจะได้ยินได้ฟังสักเท่าไหร่ ฉันเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่อยากได้ยินได้ฟัง แต่ก็หลีกหนีไม่พ้น...

หลังจากที่พี่ชายของสามีหรือหัวหน้าโควต้าอ้อยเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลภูเวียงด้วยโรคเส้นเลือดในสมองตีบ ฉันและสามีก็ไปเยี่ยมทุกวัน ก่อนที่แกจะถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล วันนั้นตอนบ่ายๆแกกำลังคีบอ้อยใส่รถหกล้อ สามีของฉันซึ่งเป็นคนเรียงอ้อยอยู่บนรถหกล้อ สังเกตเห็นพี่ชายโยนอ้อยใส่ในรถบรรทุก ทั้งๆที่ในมือไม่มีอ้อยซักลำ สักครู่สายตาก็เหม่อลอย ปากก็จะเบี้ยวข้างหนึ่ง สามีของฉันเห็นอาการไม่ค่อยสู้ดี จึงรีบนำส่งโรงพยาบาล แรกๆก็พูดอะไรไม่ค่อยรู้เรื่อง แขนขาอ่อนแรงข้างหนึ่ง พออาการดีขึ้นหมอจึงสั่งให้กลับบ้านได้ แกมีโรคประจำตัวคือเบาหวาน

แกออกมาอยู่บ้านได้2วัน พูดได้ตามปกติ พอตกกลางคืนแกรู้สึกวิงเวียนเลยลุกหายาดม จากนั้นก็นอนหลับจนสว่างก็ไม่ลืมหูลืมตา ภรรยาสังเกตดูอาการแล้วน่าเป็นห่วง เลยนำตัวส่งโรงพยาบาลภูเวียงอีกครั้ง จากนั้นลิ้นอกก็แข็ง พูดไม่ได้ กินอะไรไม่ได้เพราะกลืนไม่ได้ หมอจึงส่งตัวไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น แกเหนื่อยหอบมากจนหายใจเองไม่ได้ หมอจึงใส่ท่อช่วยหายใจ แกหายใจเร็ว ใบหน้าคล้ำแดง หมอบอกว่าเลือดออกในสมอง ทำให้หน้าบวมจนไม่สามารถลืมตาได้ แกพยายามลืมตา แต่ก็ลืมตาไม่ได้ ภรรยาก็ได้แต่ร้องไห้ เธอดูอาการของสามีแล้วก็ได้แต่ทำใจ

วันนั้นฉันไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น จนมืดฉันจึงกลับบ้าน พอตกกลางคืนฉันพูดกับสามีว่าฉันกลัวจะได้รับข่าวร้าย ขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น พลัน!...ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันจึงรีบทันที คุณพระช่วย!...มันเป็นเสียงจากภรรยาของพี่ชายของสามี เธอบอกให้ฉันและสามีไปเก็บข้าวของทำความสะอาดบ้านไว้ เธอจะเอาสามีกลับบ้าน สามีเธอพูดไม่ได้และมีอาการหนักมาก เธอเล่าให้ฉันฟังว่าเธอบอกให้สามีกำมือของเธอแน่นๆถ้าหากว่าเขาอยากจะกลับบ้าน สามีของเธอก็กำแน่น เขาคงอยากจะกลับมาตายบ้าน

พอฉันและสามีเดินทางมาถึงบ้านพี่ชายของสามี ซึ่งเราอยู่คนละหมู่บ้าน ทันทีที่มาถึงฉันก็เห็นเพื่อนบ้าน10กว่าคนกำลังทำความสะอาดบ้าน ซึ่งตอนนั้นประมาณ2ทุ่ม ฉันรู้สึกภูมิใจแทนเจ้าของบ้านจริงๆ ที่เพื่อนบ้านมีน้ำใจมาเก็บกวาดบ้านไว้รอคนป่วย

บ้านแกจะอยู่ติดถนนใหญ่ พอทำความสะอาดบ้านเสร็จ ฉันและเพื่อนบ้านก็นั่งคุยกันรอคนป่วย พอถึง4ทุ่มกว่าๆรถโรงพยาบาลก็นำผู้ป่วยลงจากรถแล้วนำมานอนบนที่นอน พยาบาลถอดท่อหายใจออกแล้วเดินทางกลับ ฉันและญาติๆรวมทั้งเพื่อนบ้านต่างก็เศร้าโศกเสียใจเมื่อเห็นสภาพของผู้ป่วย หลังจากที่ถอดท่อหายใจออก เขาหายใจเข้าสั้นกว่าหายใจออก ญาติๆก็ได้แต่เฝ้าดูใจ ในที่สุดเวลาตี1กว่าๆ พี่ชายของสามีก็จากโลกนี้ไปด้วยอาการสงบ ทิ้งให้ลูกเมียและญาติๆร้องไห้ด้วยความอาลัยอาวรณ์ สิริอายุ61ปี

สำหรับวันนี้ฉันต้องขอจบโพสต์ไว้เพียงแค่นี้ก่อน เอาไว้เจอกันโพสต์หน้า สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ

สำหรับเพื่อนๆที่สนใจอยากจะเข้ามาร่วมสนุกกับชุมชนของเราแถมยังมีรายได้อีกด้วย กรุณากดเข้าลิ้งค์นี้เลยค่ะ

วิธีลงชื่อสมัครใช้ Steemit แฟลตฟอร์ม​โดยคุณตุ๊กตา
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-1
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-2

ขอขอบคุณทุกๆอัพโหวต คอมเม้นต์และการติดตามนะคะ