สวัสดีค่ะทุกๆคน วันนี้จิ๊บนำนิทานสนุกๆมาเล่าให้ฟังก่อนนอนค่ะ

ตั้งแต่จำความได้ฉันไม่เคยชอบอ่านหนังสือ หนังสือเป็นอะไรที่อ่านแล้วทำให้ฉันง่วง ถ้าไม่ใช่เพราะบทลงโทษของแม่ฉันก็คงไม่อ่านหนังสือ หนังสือเล่มนี้เองที่ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิด มันเหมือนว่ายิ่งฉันอ่านมากเท่าไหร่มันเหมือนกับฉันกำลังส่องกระจกดูตัวเอง สำหรับหนังสือเล่มนี้ ** ใครเอาเนยแข็งของฉันไป** ฉันว่าทุกๆคน ทุกวัยอ่านได้ ไม่ว่าตั้งแต่เด็กถึงคนสูงอายุเป็นหนังสือที่อ่านง่ายมีใจความที่ไม่ซับซ้อนเพื่อนๆคงอยากจะรู้เนื้อหาข้างในเเล้วใช่มั้ยค่ะ ฉันจะเล่าแบบนิทานให้อ่านกันเลยดีกว่า..ไปเล้ยยยย....
กาลครั้งหนึ่ง ณ เขาวงกตเเห่งหนึ่ง มีหนู2ตัวและมนุษย์ตัวจิ๋ว2คน อาศัยอยู่ร่วมกันในเขาวงกต หนูสองตัวคอยสังเกตุและเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ชื่อสนิฟและเคอร์รี่ มนุษย์ตัวจิ๋วชื่อ เฮม ผู้ไม่ยอมรักการเปลี่ยนแปลงและฮอว์ ผู้ยอมรักการเปลี่ยนแปลงและกล้าในสิ่งที่ไม่เคยทำ ในทุกๆวันพวกหนูและมนุษย์จิ๋วจะใช้เวลาอยู่ในเขาวงกตเพื่อใช้ชีวิตของตัวเองในการหาเนยแข็ง ทุกๆเช้าทั้งหนูและมนุษย์จิ๋วก็จะวิ่งเพื่อหาเนยเเข็งของตัวเอง และที่ๆพวกเขาพบเนยเเข็งคือสถานีเนยแข็งเก่า มีเนยแข็งเยอะมาก เมื่อมนุษย์จิ๋วเห็นว่ามีเนยแข็งมากพอที่จะไม่ต้องไปวิ่งหาที่อื่นพวกเขาก็พากันตื่นสายลง ทุกคืนที่พวกเขากินเนยแข็งอิ่มพวกเขาจะเดินอย่างช้าๆเพื่อกลับบ้านแต่ทุกเช้าเขาจะกลับไปหาเนยแข็งด้วยความมั่นใจ เช้าวันหนึ่งหนูทั้งสองก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงว่าเนยเเข็งกำลังจะหมดและต้องรีบไปหาเนยแข็งที่ใหม่ วันหนึ่งมนุษย์จิ๋วทั้งสองไปที่สถานีเนยแข็งเห็นว่าไม่มีเนยเเข็งเหลืออยู่เลย พวกเขาตกใจมาก เฮมตะโกนดังมากว่าใครเอาเนยแข็งของฉันไปพวกเขาเสียใจมากที่ไม่มีเนยแข็ง เขาเดินกลับบ้านด้วยความหิวโหย หลายๆวันมานี้มนุษย์จิ๋วยังคงวนเวียนอยู่ที่สถานีเนยเเข็งเก่า แต่หนูทั้งสองได้ใช้ชีวิตไปไกลแล้ว วันหนึ่งฮอว์ได้หัวเราะเยาะตัวเอง และตัดสินใจว่าจะเข้าไปในเขาวงกตเพื่อหาเนยแข็งชิ้นใหม่และได้ชวนเฮมไปแต่เฮมปฏิเสธแล้วบอกว่าสักวันจะมีคนเอาเนยเเข็งมาใหเราฉันจะรออยู่ที่นี้ ฮอว์จึงบอกกับเฮมก่อนจะเดินทางไปหาเนยแข็งใหม่ว่าสิ่งต่างๆที่เปลี่ยนแปลงไปไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ เราจึงจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อหาสิ่งใหม่ๆเมื่อเริ่มเดินทางเพื่อหาเนยเเข็งใหม่ฮอว์เริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นมาก ฮอวืวิ่งไปและคิดไปว่าทำไมไม่ลุกขึ้นหาเนยแข็งชิ้นใหม่ให้เร็วกว่านี้

ฮอว์คิดว่าบางครั้งความกลัวก็ช่วยกระตุ้นให้กล้าลงมือทำฮอว์วิ่งไปทางที่ไม่เคยไปมาก่อนโดยไม่กลัวว่าจะหลงทางหรือมีอะไรที่น่ากลัว ขณะที่เดินทางเขาเขียนข้อคิดบนฝาพนังอยู่เสมอ และ เขาเจอเนยแข็งชิ้นเล็กๆและเขาเริ่มมีหวังว่าจะเจอสถานีเนยเเข็งใหม่ที่เต็มไปด้วยเนยเเข็ง เขานึกถึงเฮมว่าถ้าเฮมเจอเนยเเข็งจะดีใจมากแค่ไหนเขาหวังว่าเฮมจะตามเขามา ฮอว์แปลกใจที่รู้สึกสนุกสนามมากขึ้น เวลาผ่านไปฮอว์เจอสถานีเนยเเข็งใหม่ พอฮอว์เดินเข้าไปก็พบเสนิฟและเคอร์รี่โบกมือทักทาย ฮอว์โบกมือทักทายและชิมเนยเเข็งที่ตัวเองชอบ ขณะที่ฮอว์มีความสุขกับเนยเเข็งใหม่ เขาได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย ฮอว์รู้ว่าเขาจะต้องคอยสังเกตและเปลี่ยนแปลงตัวเองอยู่เสมอ ขานึกถึงเฮมอยู่เสมอและหวังว่าเฮมจะยอมรักการเปลี่ยนแปลงและออกตามหาเนยแข็งใหม่

สำหรับจิ๊บแล้วอ่านเรื่องนี้ทำให้นึกถึงตัวเอง เราไม่จำเป็นต้องนั่งเรียนแค่ในห้องเรียนเราควรกล้าเเละเผชิญหน้ากับความกลัวที่เรากลัว เราควรคอยสังเกตการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวันอยู่เสมอ จิ๊บหวังว่าทุกคนจะได้ข้อคิดจากเรื่องที่จิ๊บนำมาเสนอและชื่นชอบนะคะและต้องขอขอบคุณหนังสือเล่มนี้ที่ทำให้จิ๊บเปลี่ยนความคิดเเละเปลี่ยนแนวทางการใช้ชีวิตให้ดีขึ้นกว่าเดิมขอบคุณมากๆค่ะ เพื่อนๆคิดว่าเพื่อนๆเป็นตัวละครตัวไหนของเรื่องค่ะ? ขอให้ทุกคนก้าวผ่านความยากและกังกล และเริ่มออกตามหาเนยแข็งของตนเองให้เจอนะคะ