My family ครอบครัวแสนสุข

สวัสดีครับ พี่ๆ เพื่อนๆ ชาว steemit ทุกๆท่าน ทุกๆคน วันนี้มาโพสซะดึกเลย พอดีดูละคร หนึ่งด้าวห้าเดียว พึ่งเสร็จ แฮๆๆ ติดละครครับ ผมเป็นคนที่ชอบดูหนัง ดูละครประวัติศาสตร์ ก็เลยติดหนังเรื่องนี้..พอพูดถึงละครที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ผมก็มักจะมโนว่าตัวเอง เป็นหนึ่งตัวละครมนหนังเรื่องนั้นๆ ฮ่าๆ ตอนดูบางระจัน ก็มักมโนว่าผมเป็นชาวบ้านบางจันออกรบสู้กับพม่าอะไรประมาณนั้น และตอนที่อินกับหนังละครมากๆ เวลาตัวละครสำคัญโดนปืนยิง ผมนี่โคตรเจ็บใจเลย เก่งจริงน่าจะดวนดาบกัน ใช้ปืนยิงกระจอกจัง และตอนเด็กๆ ผมกับเพื่อนๆ ก็จะมักเล่นต่อสู้กัน แบ่งเป็น 2 พวก แล้วพวกผมก็จะทำอาวุธมาต่อสู้กัน ก็จะทำจากไม้ไผ่ ทำเป็นดาบบ้าง ทำเป็นพองบ้าง พอทำอาวุธเสร็จก็จะ เริ่มต่อสู้กัน ผมมักจะใช้ดาบคู่เพราะว่าดาบคู่ทำให้เราได้เปรียบคนที่ใช้ดาบเดี่ยว เอาดาบข้างหนึ่งกัน ดาบอีกข้างก็ฟัน ผมชอบนายจันทร์หนวดเขี้ยวมาก แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมเล่นฟันดาบกับเพื่อนแล้วสู้เพื่อนไม่ได้เลย แบบว่ายอมแพ้เลย เพื่อนผมใช้ไม้ไผ่ทำดาบเดี่ยว แต่ยาวมาก ผมก็ทำดาบคู่เหมือนเดิม มันเป็นแนวของผม แต่พอสู้กันจริงๆ เพื่อนผมก็ใช้ดาบไม้ฟันลงตรงกลางอย่างเดียวเลย ผมก็ได้แต่ยกดาบคู่กันไม่ให้ดาบเพื่อนผมโดนหัว เข้าใกล้เพื่อนก็ไม่ได้ มันก็ฟันๆๆ อยู่อย่างนั้นสุดท้ายผมก็เลยยอมแพ้ แล้วบอกว่าเพื่อนโกง ฮ่าๆๆ ในความไร้เดียงสาเด็กน้อยเล่นกัน...
นี่ก็เป็นรูปครอบครัวผมครับ มีพี่สาวหนึ่งคน พี่ชายฝาแฝด และก็ผมกับแม่ กับหลานๆ ส่วนพ่อไม่มาด้วย พวกเราพากันมาขอพรพระธาตุพนมครับ ก็หลายปีแล้วหละ ไม่ค่อยได้มาพร้อมหน้าพร้อมตากันสักที พอมารวมตัวกัน พวกเราก็จะพาแม่ไปเที่ยว ไปกราบพระขอพร เพราะว่าแม่ชอบเที่ยว ท่านบอกว่า ไปเที่ยวแล้วสบายอกสบายใจ อยู่แต่บ้านไม่ได้ไปไหน มันเหงา พวกเราไม่ค่อยได้กลับบ้านไปเยี่ยมแม่ แต่ก่อนผมก็อยู่กับพ่อแม่ พอมาเรียนต่อ หางานทำก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย ได้แต่โทรคุยกัน พี่ๆ ผมก็มีครอบครัว อยู่คนละทิศคนละทาง พี่สาวคนโต อยู่พิจิต พี่ชายคนที่สอง อยู่ กทม พี่ชายคนกลางก็อยู่เกาหลี ก็เลยไม่ค่อยได้เจอกัน..นอกจากวันหยุดยาว ค่อยจะได้กลับบ้าน..ถึงจะอยู่ห่างๆแต่ใจก็ยังห่วงๆ ถึงไม่ได้ดูแลอย่างใกล้ชิดแต่ก็ยังห่วงใยอยู่เสมอ..

ขอขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ช่วยกดโหวต กดแชร์ กดคอมเมนต์ และติดตามครับ ฝันดีครับ