AMAÇSIZ KALEM (ORTAYA KARIŞIK)
Akıntıya kapılmış kuru bir yaprak misali ruhum, suyun en hırçın halinde bile parçalanmadan, en sert kayalara çarpa çarpa sakin sulara ulaşıp huzur bulmaya çalışıyor.
Yok öyle değil aslında, avcının oltasına takılmış bir balık gibi, avcı karaya çekiyor ben derin sulara kaçmaya çalışıyorum, ya çatlamadan kurtulacağım ya da çatlayıp karaya vuracağım.
Sanırım bu da değil, acıyı anlatan bir cümlenin içindeki kelime gibiyim. Her taraf acı dolu ve üstelik nokta koyulmuş bir cümle, noktasına virgülüne nereye dönsem acıya çarpıyorum...
Bugünlerde durum bu, ya kötü ya daha kötü. Bulutlar kadar özgür olsam istediğim zaman yağsam, istediğim zaman güneşin önüne uzansam diye düşünmeye çalışsamda düşüncelerimde fırtınalar kopuyor ve bulutlar dağılıyor...
Zaman yaralı ve insan yalnız, evet yalnız hem de hepsi. Aile içinde anne, babadan, kardeşten uzak, toplum içinde arkadaştan uzak. Çevren seninle geliyor ama bir yere kadar, acının sınırına kadar sonrası yalnızlık. "Bak şu da böyle bir acı çekmiş" demek değildir teselli vermek. Belki de en güzel teselli susmak ve yanında olmak. Yanında ol, gözüne bak, elini tut ama konuşma çünkü bazen acının olduğu yerde dünyanın en güzel sözlerinin bir hükmü yok, olmuyor, olamıyor.
Yalnızlık sadece acı çekerken mi hissediliyor?
Bir bakıma öyle ama biraz işin içini kurcalarsak daha fazlası ortaya çıkacaktır mutlaka. İnsan mutluyken bile yalnız aslında ama bunu fark etmiyor. Gözü mutluyken hiç bir şey görmüyor, ya da görmek istemiyor. Acıyı yalnız paylaşmak ağır geliyor ama mutluluğu yalnız paylaşmanın bir mahsuru yok veya öyle görünüyor. Kıskançlık, imrenme gibi konulara girmeyeyim, buraya da kendi yorumlarınızı katarsınız artık...
İnsanın her zaman, yalnız olduğunun en önemli örneği sanırım ölüm. Düşünüyorum da insan canını hatta canından fazla sevdiğini toprağa veriyor. Kendi yalnız sevdiği yalnız, bilinç altında yalnızlık var, eğer öyle olmasaydı her ölenin yanına onu sevende girerdi. Yine altyapısı hazırlanmış bir düzen var ortada. Anlaşılan irademizle olsa da, irademiz dışında olsa da her yaşadığımız, yaşayacağımız durumlar için önceden hazırlanıyoruz ama haberimiz yok. Belki biraz geriye dönüp bakmak yeterli olacaktır sanırım. Her yaşadığımız anın farkına varmak ve farkındalık oluşturmak için yaşadığımız güzel günler dilerim.
Okumaya zaman ayırdığınız için ve destekleriniz için sonsuz teşekkürler, kalın sağlıcakla...
e.avina
Kendi kafesinin aynısını gördüğünde tanıyor olmak... Bu cümleler bu hisler bu kadar tanıdık işte. Belki benim kaleme dökemediklerim çoğu.
Zaten anlayabilen hafifletir acıyı, anladığını hissettiren, ama zor çok zor bulabilmek...
Bugün bir dergide okumuştum. Aynen şöyle yazıyordu.
Biz ne yaparsak yapalım, ne kadar çırpınırsak çırpınalım sonucu O belirliyor..
Kesinlikle öyle, ben inanıyorum insanın cüzi iradesinin yetebildiği tek şey niyet, gerisi güç verende yoksa nefes almaya bile gücümüz yetmez...
Elinize sağlık hocam, çok güzel ve düşündürücü bir yazı olmuş.
Teşekkür ederim hocam, herkesin kendine pay çıkaracağı bir yazı olsun istedim yorumunla buna yaklaşmışım gibi hissettim...
ya böyle yazıyorsunuz yazıyorsunuz sonra zihnime kasvetli düşünceler sirayet ediyor, sonra bir şeyler yazıyorum ve sonra sen niye böyle oldun diyorlar :))
Bir birimizi tamamlıyoruz hocam, kaynak lazım sonuçta hepimize :)
Belki de en güzel teselli susmak ve yanında olmak. Yanında ol, gözüne bak, elini tut ama konuşma çünkü bazen acının olduğu yerde dünyanın en güzel sözlerinin bir hükmü yok, olmuyor, olamıyor.
Ne yazık ki sizin söylediğiniz gibi, en güzel sözlerin bile hükmü olmuyor. Sanırım sadece zaman gerekiyor. Acılarını alıp götürmese de, o geçen zamanda sadece o, acıyada alışıyorsun.
Posted using Partiko Android
Teşekkür ederim değerli yorumunuz için, sözlerinize harfiyen katılıyorum...
Acıyı anlatan bir cümlenin içinde gibiyim...
Vavvv...bu cümleleri yazmak için nasıl bir derinliğe sahip olmak gerekir?
Harika bir yazı olmuş
Gerçekten o cümlenin içinde olmak gerekiyor kardeşim...
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by avina from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
her bir paragrafında bir acıdan başka bir acıya çarpıyormuş gibi hissettim..
@tahirozgen'in de dediği gibi şimdi gidip kaleme kağıda sarılasım var; ama sonra neden böyle yazıyorsun deniyor🤷♀️
Sizler yazın ya biz işin latifesindeyiz tabi paramparça bir halde :)
Özellikle sevgili satır avcısı @sudefteri ve @tahirozgen, sizlerin yazısı çok güzel yorumlar aldı eşimin dilinden, ben bile o övgüleri hak etmek için uzun bir yol görüyorum önümde :)
bu güzel sözleri hak ettiğimi düşünmesem de teşekkür ediyorum, kıymetli eşinize selam ve sevgilerimi iletin lütfen💐
siz o övgülerin en güzellerini hak ediyorsunuz ayrıca:)
Bu yazı Curation Collective Discord Sunucusunda küratörlere önerilmiş ve manuel inceleme sonrasında @c-squared topluluk hesabından oy ve resteem almıştır.
This post was shared in the #turkish-curation channel in the Curation Collective Discord community for curators, and upvoted and resteemed by the @c-squared community account after manual review.
@c-squared runs a community witness. Please consider using one of your witness votes on us here