KIRAMADIĞIMIZ ZİNCİRLER (PARA)...

Kaynak

Hayatımızın her alanında yer edinmiş bir nesne. Kendi elimizle kendimizi esir ettiğimiz lanet olası varlık. Savaşların en adi sebebi, uğruna kan dökülen pis kağıt ya da metal parçası. En ucuz esaretimiz para.

Çok güzel bir sözdür, kimi yaşamak için çalışır, kimi çalışmak için yaşar. Yaşamak bir esarettir belki de ama bu esaretin içinde kendimizi ayrıca esir ettiğimiz durumlarda mevcuttur ne yazık ki, bu konuyla ilgili ilk yazım burada göz atmak isterseniz.
Parayı kazanmaktaki amacımız nedir ilk önce bunu bilmemiz gerekiyor ne kadar zincire vurulduğumuzu anlayabilmek için, sadece elimiz mi mahkum yoksa müebbet mi giydik bu konuda?
Sanırım günümüz insanının % 80 kadarı belkide daha fazlası müebbet bana göre. Bu tabiki varsayım tamamen ama biraz düşününce fazlasıyla kendime hak veriyorum. Ömrümüzün büyük bir kısmını para kazanmak için tüketiyoruz, sonrasında emeklilik ve yine devam ediyoruz çalışmaya. Şimdi bunu "emeklinin aldığı para ne ki çalışmak zorunda kalıyor" diyerek muhalif bir üslupla cevaplayabiliriz ve bu görüşe sonuna kadar katılıyorum çünkü kimseye muhtaç olmadan yaşamak her insanın hakkı, benim anlatmak istediğimse insanoğlunun doyumsuzluğu. Emekli olup aldığı maaş yetersiz geliyor diye çalışan yığınla insan olduğu gibi hiç ihtiyacı olmadığı halde yine çalışanıda bir o kadar mevcut. Dahası emekli maaşı almak için gün sayan patronlarım oldu. Paraya esaretimizden yaşamaya cesaretimiz kalmadı.
Para hayatımıza bu kadar girmişken bunu hayatımızdan çıkarmanın bir yolu varmıdır?
Pek mümkün görünmüyor bana göre. İnsanoğlu ruhuna, kişiliğine varana kadar her şeyin bir ederi olduğunu düşündüğü müddetçe bu mümkün olmayacak. İnsanların arzuları sınır tanımadıkça, paraya olan tutkusu yok olmadıkça bu mümkün olmayacak. Paranın olduğu dünya hep kirli kalacak ne yazıkki...
Okumaya zaman ayırdığınız için ve destekleriniz için sonsuz teşekkürler...
e.avina