AŞK

Resim kaynak;

Önce bir şaire Mayakovski’ye kulak verelim, bakalım ne demiş aşk hakkında.

Hayatın en hüzünlü anı. Mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir ciçek olmadığını anladığın andır…

Birde Adam Phillips diye bir pisikoterapist var. Oda diyor ki…

Aşık olmak, sahip olduğunu bilmediğin bir hayal kırıklığının hatırlatılmasıdır aslında.

Ne dediği anlaşılmıyor mu?

Çünkü hayatında hep bir şeyler eksikmiş gibi hissediyorsun, bu yüzdende hep birini bekliyorsun.
Onunla daha tanışmadan hayaller kurmaya ona bir çok misyon eklemeye başlıyorsun, sonra biri çıkıyor karşına, hep onun hakkında düşünüp hayaller kurduğun için hayalindeki insanı ona yansıtıyorsun ama olmuyor işte.
Hep bir şeyler eksik kalıyor, sonunda çuvallıyorsun.

Oysa o eksik şeyleri başka bir insan değil, sadece sen kendin tamamlaya bilirsin.

Ancak kendini tanıdıktan sonra başka bir insanla bütünleşebilirsin. Peki ne yapacağız?

Psikolojik ve varoluşsal evrimimizi tamamlayana kadar hiçbir ilişki yaşamayacak, yada aşık olmayacak mıyız?
Tabi ki yaşayacağız, çünkü iyi yada kötü, hayatımıza giren her insandan öğrenecek çok şeyimiz olacak. Hatta kötülerden ve salaklardan daha fazla şey öğreneceğiz, bazen senin en çabuk sevgilin unutacak, ama sen öldürmeyen acı seni güçlendirir mantığıyla yoluna devam edeceksin ve koşmayı bıraktığın gün vardığın gün olacak.
O gün yanında biri olursa ne mutlu sana, ama o gün yalnız olsan da bunca şeye rağmen ayakta kalabildiğin için kendin kutlamayı unutma.

O zaman en iyi aşk romanlarından bazıları şöyle;
Gustave Flaubert (MADAME BOVARY)

Johann Wolfgang Von Goethe (Genç Werther'in Acıları)

Stefan Zweig (Bir Kadının Yaşamından 24 saat)