2026'da Steem

Marya derin bir nefes aldı ve asansörün düğmesine bastı.
Birkaç saniye sonra asansörden çıkıp adres kodu sadece doğru insan tipine sahip olan bir binadaki boş bir koridora çıktı.

Neyse ki Marya onlardan biriydi. Yanında küçük tatlı çocuğu ile yürüyordu.

Koridorun sonunda tek bir kapı "Steem Servis ve İade Merkezi" olarak dikkat çekiyordu. Marya omuzlarını dikleştirdi ve koridorda yürüdü.
Son bir kaç yıldır tüm işlemler steem ile yapılıyordu. Basit bir blog sitesi olarak başlamıştı ama artık hastanede tedavi olurken bile steem kullanılıyordu.
Basit bir sakız almak için bile steem kullanabiliyordunuz...
Tüm bunları düşünürken Sammy asansörün düğmelerine bastırıyor ama kapı kapanmasın diye ayağını da araya sıkıştırıyordu.
"Hadi, Sammy. O düğmelerle oynamayı bırak." Marya önden yürüdü. Çocuk onu yakalamak için acele etti, tombul eli onun eline tutuyordu.

"İçeride."

Odada, sade bir gri takım elbiseli sadece bir katip, gerçek organik yün takım elbisesi, takdirle not aldı, en zevkli bastırılmış gömlek ve kravat nereden baksan 100 steem ederdi.
"Nasıl yardımcı olabilirim hanımefendi?"
"Steem ile iade yapmam lazım."

Sammy'ye baktı, sonra ona geri döndü.
"Evet madam. Makbuz var mı?"
"Evet, tam burada." Çipi çip üzerinde kendi ismi vardı. Bu sırada Sammy ellerini yere sürmüş, simsiyah parmaklarını yalıyordu...

"Sammy! O pis parmakları ağzından çıkar!"
Her gün olduğu gibi, her zaman olduğu gibi, çocuk kocaman kahverengi gözlerinde kırbaçlanan gözyaşlarına baktığında, her gün olduğu gibi, kabahatli bir el, anlamsız bir ritüel saçıyordu. Dayak. Sustu...

Katip çipi bir okuyucuya yerleştirmişti.
"Seri S, lüks model, tamamen yükseltilmiş ... Ünitenin arızalı olup olmadığını veya ürünü başka bir şekilde beğenmediğinizi sorabilir miyim?"

Marya aşağıya baktı. Sammy'nin parmakları hemen ağzına gitmişti ve çaresizce çiğniyordu. Ona baktı ve pes etti. Şimdiye kadar tüm bunları öğrenmemiş olsaydı asla iade yapmazdı.

Katip, “Müşteri hizmetimizi geliştirmeyi hedefliyoruz. Tüm veriler saklı.” dedi.
"Ürünle ilgili yanlış bir şey yok. Artık ilgimi çekmiyor."
Katip bir işlem yaptı.
"İade veya değişim?"
Marya burada daha sağlam bir zeminde hissediyordu.
"İade, lütfen. Çipimi ödünç alabilirsin. Sammy! Şimdi ne yapıyorsun?"
Oğlan yerde oturmuş, görünmez bir parça toz veya kire batırıyordu elini.
"Bunu şimdi durdurun! Üzgünüm," dedi katipliğe.
"Kaç defa söylesem onu ​​anlatmaya çalışıyorum ..."

"Çocuklar böyle bir yük olabilir," dedi adam, sempati ile söyledi.
Gülümsemeye çalıştı. "Anlamana çok sevindim."
"Umarım aceleyle karar verdiğimi düşünmezsiniz." dedi Marya.
"Tabi ki hayır, hanımefendi." Ona farklı bir çip verdi. "Gerekli bütün onaylama burada."
"Doğrulama?"
"Açıklayan kaza ... Sadece iğrenç bir spekülasyondan kaçınmak için."
"Evet, elbette." Sonra tereddüt etti.

“Nasıl olduğunu merak ediyorum - yani emin olmak istedim - herhangi bir geleceğe sahip olmayacaktık artık…
Onun anlamını o kadar kolay yakaladım ki, herkesin aynı soruyu sorması gerektiğini fark ettim. Bir şekilde onu daha iyi hissettirdim, daha az naif.
Onu almak için çok uğraştım.
Yıllarca steem biriktirdim. Çalıştım. Her yerde çalıştım. Garsonluk da yaptım taksicilik de, bilgisayarları da temizledim, sokakları da...
Yıllarca steem biriktirdim ki bir çocuk sahibi olmak istedim.
Daha da acı bir şey, söyleyeyim, sanki başarısız olmuş gibiyim ama...''
Katip sözünü kesti.
"Sizi temin ederim, hanımefendi, endişe için bir sebep yok. Daha az fabrika elbette, parçaları, hatta bütün birimleri yeniden satmaya başladı."
"Allah korusun!" Marya haykırdı.
“Gerçekten de, hanımefendi. Ancak firmamız asla bu kadar berbat bir uygulama yapmaz. Lütfen temel bileşenlerin bile yeniden üretileceğinden emin olun.”

Zihni sindirilmiş bir şekilde uzaklaştı.
Kendisine ayrıntıları uzun süre düşünmesi gerekmediğini daha önce de söylemişti. "Mükemmel," dedi yüksek sesle, ama sonra başka ne söyleyeceğini bilemedi ya da bilmek istemedi.
Planladığı gibi, bu, asla prova yapamayacağı an oldu.

Artık çocuğu yoktu ama bolca steemi vardı...

Görsel Kaynak 1 / 2 / 3