Farklı Bir Yaklaşım – 2

Hatırlarsanız bundan tam iki hafta önce eve giren hırsız veya hırsızlarla alakalı bir post yayınlamıştım ve postun sonunda polis çağırmadığımı belirtmiştim. Bunun nedenini de bir sonraki yazımızda açıklarım diye not düşmüştüm.

Büyük gün geldi çattı, eğer hazırsanız açıklıyorum.
Aslında burada fona hafiften iyi bir gerilim müziği koysak fena olmaz. Pembe Panter’in müziği tam bu sahneye göre.

Picture

Arkadaşlar böyle giriş yapınca, beklentileri yüksek tutmayın sakın, çok basit ama bir o kadar da özel sebeplerim var.

Yakın zaman önce en yakın arkadaşlarımdan birinin 1. Kattaki evine de hırsız girmiş ve arkadaşım bunun sonucunda soluğu karakolda almıştı. Unuttuğu bir şey vardı ki, namusluların sesi namussuzların ki kadar yüksek çıkmadığı müddetçe maalesef haksız olarak itham edilmeye mahkumsunuz.

Picture

Muhatap oldukları kendi ülke vatandaşı değil de, farklı bir ülkeden gelip oraya yerleşmiş birisiyse eğer ve hatta vatandaşlık dahi almış olsa, onlar için ikinci sınıf insan statüsünde oluyor. Bu durumda kendi vatandaşları olan hırsız beyefendi haklı, benim sevgili arkadaşım haksız duruma düştü.
Hırsızlık olayını ihbar etmek için gittiği karakolda neredeyse iftira atmaktan suçlu bulunup tutuklanacaktı ki, son anda ailesi yıllar önce gelip oraya yerleşmiş olan, Kenya kökenli bir polis memurunun insafı sayesinde kurtuldu.

Şimdi gözümün önünde bu kadar büyük ve net bir olumsuz örnek varken, nasıl giderde başımı derde sokabilirdim.
Polise gitmedim de ne yaptım peki?

Picture

Temizlik
Etrafta hırsızdan kalma ne kadar pislik varsa, elinin değdiği değmediği ne kadar yer varsa temizlemek zorunda kaldım. Buraya kadar kolaydı ama keşke içeri girerken ayakkabısını çıkarsaymış, halıları yıkama ya vererek girdiğim masraf başıma bela oldu.
Şimdiye kadar maddi masraflar üzerinde durduk. Peki manevi olarak yaşadıklarımız ve üzerimizde kalan psikolojik sıkıntılar ne olacak?
Onları da bir sonraki postumda romanın devamı olarak yazarım.