_Kaynak

Üç-dört yaşlarındayken ilk defa köye gittiğimizde, ilgiyle bakıyordum etrafa ve evlere... Çok değişik bir ortamdı benim için. İki göz oda, bir mutfak ve dışarıda olan tuvalet ilk dikkatimi çekenler arasındaydı:)

Dedemgilin ekin biçme zamanı gittikleri köy evi, anılarım arasında kendine hep yer edinmiştir. O günlerden bahsettiğimde, annemin

sen daha çok küçüktün, nerden hatırlıyorsun bu kadar detayı

diye inanmayan gözlerle sorduğu sorulara;

biraz daha kendimi zorlasam doğduğum günü de hatırlayacağım da o kadar yormaya gerek yok diyorum:))

---

Duvarda asılı olan gaz lambasını çok severdim çünkü gölge oyunu oynardık loş ışığında. Babamın yaptığı kuşlar, tavşanlar ve uçan atların dansını izliyordum akşam olunca:) Ben de yapmaya çalışıyordum ama pek başarılı olamıyordum:)

Sonra duvardaki bölmeye konmuş radyo vardı ve saat başı yaklaştıkça dedem gelip açar, ajansı dinlerdik:) Daha sonra eski türküler çıkardı annem güzel sesiyle eşlik ederdi😊

_Kaynak

Merakla arkası yarınları beklerdi herkes... İlk defa o an duymuştum; eski kapı gıcırtısı sesini ve odaya giren adamı. Çok ilgimi çekmişti, küçük dünyamda hayal ediyordum, sahneleri kafamın içinde çekiyordum âdeta...
Gizemliydi, tam heyecanın doruk noktasında bir müzik çıkmıştı 'arkası yarın' diyordu:( Hemen yarın olsun da dinleyelim istemiştim o an:)

---

O zamanlarda günlerin kıymeti vardı; bir gün, diğer güne benzemezdi. Her gün yeni bir maceraydı. Şimdi öyle mi? Sayılar olmazsa, dün ile bugünü ne ayırabilir ki birbirinden?

---

Köyde geçirdigim ilk geceyi hatırlıyorum da yer yatağı yapılmıştı ve benim nanemollalığım tutmuştu; anneme

burada mı yatıcaz ben beğenmedim

demiştim:) Çünkü tavan tamamen ahşaptı ve yatınca çok korkunç görünüyordu. Oradan bir böcek gelip beni ısırabilirdi ya da bir fare yanımdan geçebilirdi:)) Zihnimde bunlar dolaşıyordu, annemi bir miktar bunaltmış olabilirim:) Zaten zorla uyutulduğumu hatırlıyorum:/

_Kaynak

Sabah olduğunda gürül gürül akan çeşmeye yollanmıştık annemle. Hayret etmiştim musluğu yoktu ve boş yere akıyordu. Biraz sonra minik kuzular gelip suyun dolduğu yalaktan su içmeye başlamıştı da korkup anneme sığınmıştım:)

Birçok ağaç vardı ve her yer yemyeşildi. Tavuklar, kediler, köpekler etrafta özgürce salınıyordu. Hatta anneannemle tavukların kümesine gitmiştik yem vermek ve yumurta toplamak için. Yem kaplarına azar azar koyuyordu yemleri ve gözüme o kadar az görünmüştü ki, "neden daha fazla koymuyorsun" dediğimde doyduğunu anlamadıklarını, zaten gezen tavuklar olduğunu işitmiştim. Sabah çıktıkları kümese, evin yolunu nasıl bulup da akşam geldiklerini anlayamıyordum:)

---

Vakit gelmişti yine radyo açıldı ve kaldığı yerden dinlemeye devam ettik. Sanki film izliyor gibiydim, öyle güzeldi, öyle büyülü gelmişti ki o yaşımda... Gerçi şu an bile aynı hislerle dinliyorum:) Telefonumun içinde onlarca radyo tiyatrosu, onlarca arkası yarın'lar var:) Onları dinleyerek uyumak çok hoşuma gidiyor. Genelde gerilim-polisiye-cinayet konulu olanları tercih ediyorum:)

Eski günleri yâd etmek isteyenlere ve bu heyecanı ilk defa tatmak isteyenlere selam olsun; buraya bırakıyorum çok sevdiğim birini:)