Sevgili Günlük #14 | İstanbul'da zaman

Soğuk bir sabaha uyanıp da semâda kara kara bulutları görünce acaba çok mu ince kıyafetler aldım diye, birkaç kalın şey daha tıkıştırdım. Birden bire hava değişiyor; hem kısa kollu giyip, ya hava soğursa diye yanına hırka alıp, aynı anda şemsiye de taşıyabiliyorsunuz bu mevsimde. :)

Biraz heyecanlıydım aslında, eski mahallemi, eski okullarımı görüp; niye bu şehirden gittik diye yine serzenişte bulunacağım çok iyi biliyorum. :)
Aslında hem görmeyi çok istiyorum hem de düşününce gözlerim doluyor; artık oraların bir başkasının olduğu hissine kapılıp uzaklaşmak istiyorum. Kendimden kaçmak gibi bir şey galiba bu.

Denizin kokusunu, dalga seslerini, hatta martıların o tiz çığlıklarını bile özledim.
Kız Kulesi'ne dalıp giderken, kendimi boğazın serin sularına bıraktığımın hayalini kurmak bile çok güzeldi, yol boyunca düşündüm. :)

Sürekli güneşin vurdugu pencereye denk düşmek ve perdeyi çekip, karşı camdaki manzarayı izlemek; yan koltukta oturan birinin gazetesini kafayı uzatıp okumak gibi bir şeydi galiba ama napim. 🤷‍♀️

Birkaç sıra öndeki Esra Erol izleyen erkekler, sürekli hapşıran çocuk ve gidene kadar bitmeyen Riddick Günlükleri'ni seyreden adamın dikkatimi dağıtmasıyla; ekrandaki filmlerden hangisini izlesem acaba diye diye yolun büyük bi kısmını geçmiş olmama rağmen hiçbir şey seçemediğim bir yolculuktu benim için. Sürekli naneli şeker yemekten tat duygumu da kaybetmiştim.
İyi ki yazışarak muhabbet ettiğim güzel yol arkadaşlarım vardı da milleti izlemek zorunda kalmadım daha fazla. :D

---

Kaç sene İstanbul'da yaşamama ve sonrasında da birçok kez gelip gitmeme rağmen ilk defa esenler otogarına yolum düştü. Düşmek kelimesi buraya çok yakıştı, hiç bu kadar berbat bir terminal görmemiştim ne iğrenç bir yermiş. :/

Neyse kötü şeyleri düşünmek yok artık, bir deniz havası almak iyi gelecek bana galiba.🙆‍♀️

Evet Ankara'nın denizi yok biliyoruz her zaman da hatırlatmanıza gerek yok. Biz de kendimizi kandırmaktan vazgeçip; "ama bilmemne göllerimiz var" deyip, içimizden kendimize "bunu inanarak mı söylüyorsun" demeyi bırakırız belki..

Bunları söylememem lazımdı galiba, kendimi Ankara'ma ihânet etmiş gibi hissediyorum. :(

---

Aklıma bir ara defalarca dinlemekten bıkmadığım, müziğin ve sözlerin esiri olduğum o farsça şarkı geldi..

içimde bir sokak var
seninle yürümediğim
bir yolculuk var
seninle daha gitmediğim
gündüzler ve geceler var
seninle daha geçirmediğim
aşk sözleri var
sana daha anlatmadığım..

Her şeyin en değerlisi daha yaşanmamışı galiba. Varılmayan yollar, tutulmayan eller, söylenmemiş sözler daha sahici belki de.

---

Burada bana melankolik depresif diyen kişiyi haklı çıkarmak mı istiyorum acaba. Sadece kendi kendimle konuşuyorum şurada. 🙆‍♀️

_Kaynak

_{İstanbul'u özlemişim be.
Birini daha özledim tabii. :)}

_{# Sevgili Günlük 13 | kumandasızlık}