İşsizlik Hissizlik Midir?

---

Mezun oldum olmasına da, ne yapacağım diye düşünürken bağlantılarımı kullanarak sadece "bir" yere başvuruda bulundum. Gerçekten de orada yer almak, o şirket içinde çalışmak istiyorum ve kariyer planlamamı yaparken iyi bir tercih olacağını düşünüyorum.

Bunun için bir hazırlık yaptım.

---

Öncelikli işim CV'imi güncellemek oldu. Eksik olan yerleri tamamladım. Word formatında olan CV'imi daha interaktif bir şekile getirdim. Sonuçta başvurduğum firma Türkiye'de ilk 300, mobilya sektörün de ise ilk 3 içinde yer almaktadır. Burada isim isim paylaşma gereği duymuyorum, hiçbir şey kesin olmadığı için google aramalarında firma ile ismimin yan yana yer alması benim için hoş bir durum olmayacaktır.

Türkiye'de insan kaynakları diye adlandırılan departman ne yazık ki iş bilmeyenlerden oluşan bir iş bölümüdür. İş için gerekli olan detaylar neye göre, kime göre, hangi şarta göre alındığı konusunda yeterli yorum yapabilme yetisine sahip değil. En azından üç iş görüşmesi yapmış -sadece birine kendim başvurdum- biri olarak bunu net bir şekilde gözlemleyebildim. İnsan kaynakları departmanı dediğimiz bölüm iş şeklini seven bir kurumdur. İş görüşmesine giderken giyim-kuşam yerinde ve elinizde de bir ajanda varsa konuşmaya 1-0 önde başlıyorsunuz.

Buraya kadar tamam ise...

İnteraktif CV dikkat çekmiş olsa gerek. Beni aradılar, sizinle genel müdürlükte bir görüşme yapmak istiyoruz dediler. Tabii, ne zaman düşünüyorsunuz görüşmeyi diye sordum. Sonuçta İzmir'de yaşıyorum, görüşme yapabilmek için İstanbul'a gideceğim. Tarihi verdiler bana, görüşmeye 4 gün vardı. Uçak bileti baktım hemen. Otobüs ile gidersem 100 TL - 9 saat sürüyor. Uçak bileti 130 TL - 1 saat 10 dakika. Atladım uçağa gittim.

İstanbul'da harbi yaşanacak gibi değil...

Pazartesi günü oldu, saat 13:30'da görüşme var. Görüşme takım olarak ajandam elimde havalı giyindim. İnsan Kaynakları Müdür'ü geldi, içeriye davet etti beni. Hoşgeldin beş gittin muhabbetini çevirdik ve konuya yavaş yavaş giriş yaptık. Bu zamana kadar 500 kişilik salona karşı konuşma yapmış biri olarak darlanmaya başladım. Hafif bir strest belirtisi. Heyecanımı atabilmek için sorularına soruyla karşılık vererek karşı tarafı konuşturmaya çalışıyorum ve orada nefes egzersizi yapıyorum. Neyse ki çabuk atlattım durumu. Evet, sen kendinden bahset neler yaptın bugüne kadar diye bir soru sordu bana, yandı. Bodozlama girdim. 20 dakika aralıksız anlattım.
Yaşantımı, okul hayatımı, sosyal yönümü, kuvvetli alanlarımı, artılarımı, eksilerimi bir bir döktüm.
Artık sona doğru geldiğimizde yağlama ballama çalışması da yaptım; bu şirketin dinamiklerini iyi bildiğimi, okul hayatım boyunca bu ailenin içinde yer aldığımı ve birlikte işler yaptığımızı, kendime yakın hissettiğim için ve bu pozisyonu layıkıyla yapabileceğimi düşündüğüm için başvurduğumu söyledim.
Dedim ya Türkiye'de İK'yı tabiri caizse yalayacaksın. Show yapacaksın. Mest oluyorlar.

---

Yeni mezunluk sıkıyor...

Başvurduğum pozisyon deneyim gerektiriyor, katılıyorum ve onaylıyorum. Lakin;

Y kuşağına adapte olamayan her şirket kendi sonunu hazırlamaktadır. X-Y çatışması arasında Y gibi düşünemeyen X'ler var, olacaktır. Fakat adı üstünde kuşak farkı, her nesilin bir yoğurt yiğişi vardır. Bu yoğurt yeme şeklini tanımayan şirketler değer kazanamayacaktır. Sanırım liderler de Y ile çalışmaya heyecanlı, bir de anlayabilseler... Birçok şirket bu durumu ortadan kaldırmak için MT programı başlattı. Yönetici geliştirme programı. Burada şanslı olduğum konu ise şirketlerin Y kuşağı ile çalışma isteği. İş bilmesekte çabuk adapte olabiliyor ve yeni bakış açıları kazandırabiliyoruz.

---

Velhasılıkelam;

Görüşme güzel geçti; benim açımdan. Bir hafta içinde size geri dönüş olumlu olumsuz geri dönüş yapacağız dediler. Benim zamanım çok beklerim ben dedim; içimden. Top onlarda şu an. Yeni bir plan çizebilmek için dönüşlerini bekleyeceğim.

Hakkımızda hayırlısı...