Mga matang napakapungay,
Tila mga bituing nagpupugay.
Mga ngiting hindi nawawaglit,
Kahit puso'y puno na ng sakit.

"Paano ko kakayanin ito?"
Bulong sa isipan ko.
"Umarte kang kaya mo!"
Pagkumbise ko sa sarili ko.

May ngiti sa mga labi,
Ang aking naging pagbati.
Pighati ng kahapon akin ng nabawi,
Ito na ba ang dulo? Ako ba'y nagwagi?

"Hindi mo man sambitin, ito'y alam namin."
Mga katagang binitawan nila sa akin.
"Walang dahilan para ilihim, kami'y iyong kakampi."
Nang aking marinig, alam kong hindi pa ako nagagapi.

Ewan ko ba kung bakit ako'y ganito.
Naglalakas lakasang pilit ano?
Damdaming buong tapang itinatago.
Tila problema ng mundo'y sinasalo.

"Pwede namang sumuko" may nakapagsabi sa akin.
"Sumuko? Wala 'yon sa bokabularyo ko." aking inamin.
"Isuko ang sakit nang makapagsimula muli" wika nyang may ngiti.
At nang marinig ang bawat salita, dali-daling ako'y nagdesisyon. "Bitaw na, ito na ang simula."

---

Nais ko lamang linawin na wala akong sama ng loob at hugot sa aking tula. 😂 Nagagalak akong sumali sa patimpalak ni @jassennessaj. Ito'y isang magandang oportunidad upang mapalaganap at matuloy maipagyaman ang wikang Filipino. Maraming salamat!! Kung nais ninyong lumahok sa kanyang patimpalak, maari nyong basahin ang mga tuntunin dito na may temang "Maskara".

---

Thank you for reading! ✨

-Dy

---