anything

စင္ေရာ္ မွတ္တိုင္ဟာ ခိုျပာမွတ္တိုင္ လို႔ အမည္ေပးရင္ ပိုလို႔ အသက္ဝင္မွာပဲ လို႔ ကြ်န္ေတာ္
ေတြးခ့ဲဖူးသည္ ။
အဲဒီကေန ၾကည့္ရင္
အခ်ိန္ေတြ လူေတြ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ေတြ ကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကျခင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ / ျငီးတြားမွု ေတြ နဲ႔အတူ
တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု အေလာတႀကီးမွုေတြ ရွိေနတတ္ျမဲ မဟုတ္လား ။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ထိုအရာေတြ အားလံုးနဲ႔ ဘာမွ သက္ဆိုင္ မေနခ့ဲပါ ။

ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွာ တေမ့တေမာ ကြ်န္ေတာ္
ထိုင္ေနမိတတ္သည္ ။
မည္သည့္ နံပါတ္ကိုမွ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနျခင္း မဟုတ္ရပါ
အခ်ိန္ကိုလည္း မဟုတ္ရပါ ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုလည္း မဟုတ္ရပါ ။

ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ ေရာက္လာခ့ဲမွန္းမသိ
ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ ဘယ္ကို ျပန္ခ်င္မွန္းမသိ တ့ဲ
ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ ေငးရင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနခ့ဲျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ။

ကိုယ့္ စိတ္ကို ျပန္ေစာင့္ဆိုင္းရျခင္းေတြမွာေတာ့
အလာလမ္းေတြေရာ အျပန္လမ္းေတြ ပါ
အျမဲ ခက္ခဲခ့ဲပါတယ္ ။

အခုလည္း
ဘယ္လိုပံုမ်ိဳး နဲ႔ သူ႕ဆီကို ေရာက္သြားခ့ဲသလဲ
ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ မသိလိုက္ရပါ ။
ဘယ္လိုျပန္လာရလိမ့္မလဲ ပိုလို႔ မသိရျပန္ပါ ။
ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ သူ႕ဆီကေန ဘယ္လို
အျပန္လမ္းကိုမွ ျပန္မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ပါ ။

ခ်စ္ျခင္းဆီက အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ဟာ ဝမ္းနည္းစရာေတြခ်ည္းပါပဲ ။
ၾကည္နူးစရာေတြ နဲ႔ ဝမ္းနည္းစရာေတြ ဆိုတ့ဲ အရာေတြဟာ ျပင္ပ ျမင္ကြင္း အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႕ မဆိုင္ဘဲ လက္ရွိ စိ္တ္ခံစားခ်က္ အခံ နဲ႔သာ သက္ဆိုင္ေနခ့ဲသည္ ပဲ ။

ေပ်ာ္ေနတ့ဲအခါ ပန္းေတြေတာင္ ပြင့္တယ္ ဆိုျပီး
တင္စားမွုေတြရွိၾကတ့ဲအထဲမွာမွ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့
ပန္းေတြလည္းမပြင့္ ပန္းေတြလည္း ယူမလာေပးနိုင္တ့ဲ အခါ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလိုက္လဲ ။

ကြ်န္ေတာ္ဆီမွာကျဖင့္ လက္ဗလာရယ္ပါ ။
ဗလာသက္သက္ နဲ႔ သူ႕ထံကို ေရာက္သြားမိျခင္းအတြက္ အားနာမိတယ္ လို႔ ခ်ည္းသာ
ခံစားေနမိသည္ ။

က်ိန္းေသ ေပ်ာ္ရႊင္ရပါေစလိမ့္မယ္ အာမခံခ်က္ မေပးနိုင္သူ တစ္ေယာက္ ဆီမွာ တတ္နိုင္သမွ်ေတြဟာ
တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္ဆုိင္းျခင္းေတြေလာက္သာ က်န္ရွိေနပါလိမ့္မယ္ ။

ကတိကဝတ္ေတြနဲ႔ ခ်ည္ေနွာင္ရျခင္း မဟုတ္တ့ဲ
ယံုၾကည္ရျခင္း အေၾကာင္းတရား သက္သက္ပါပဲ ။
သူဟာ ' တစ္ေယာက္ေယာက္က က်ိန္းေသ ေစာင့္ေမွွွ်ာ္ေနတယ္ ' ဆိုတ့ဲ ' ယံုၾကည္ခံထိုက္သူ ' အျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာထားမိသူျဖစ္သည္ ။
လက္ရွိကာလ ကေန ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ
အခ်ိန္ အကြာအေဝးကို ထြက္ခြာသြားခ့ဲသည္ ျဖစ္ေစ အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကို
စကားတစ္ခြန္းေလာက္
ေျပာခ့ဲပါ ။
ဒီ ေတာင္းဆိုမွုမ်ိဳးေလာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္
ေတာင္းဆိုခ်င္သည္ ။

ဘာမွန္းမသိလိုက္ရျခင္း မ်ား သည္ အလြန္ စိတ္ပ်က္ မုန္းတီးစရာ ေကာင္းသည္ထက္ ပိုကဲသည္ ။
အေၾကာင္းမၾကားဘဲ ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားရျခင္းေတြဟာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသူတစ္ေယာက္အတြက္ က်ိန္းေသ ဒုကၡေရာက္ေစသည္ ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ နားလည္သင့္သည္ မဟုတ္လား ။
ျပန္လာမယ္လို႔ ကတိေပးထားျပီးရင္
ကြ်န္ေတာ္ ဟာ လည္း သူ႔ ဆီကို က်ိန္းေသ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ့လိမ့္မွာပါ ။

အဲဒီလို
သူ႔ကို ဘယ္လို အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ပါတယ္ လို႔ အဓိပၸါယ္ မဖြင့္ဆိုတတ္ပါ ။
မခ်စ္ဘဲ မေနနိုင္၍သာ ခ်စ္မိျခင္း ျဖစ္ပါသည္ ေပါ့ ။
ကြ်န္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းမွာ 528 / 1500 တို႔လို ကိန္းဂဏန္းမ်ားမရွိပါ ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကိန္းဂဏန္းမ်ားနွင့္ ဖြဲ႕ဆိုျပဖို႕
ကြ်န္ေတာ္ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မနွစ္သက္နိုင္ပါ ။

သူဟာ ' ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ထပ္မခ်စ္နိုင္သလို
ဘယ္လို လူသားကိုမွလည္း ထပ္ ယံုၾကည္နိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ ' ဟု ဆိုတ့ဲ ကြ်န္ေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြအကုန္ တြန္းကန္ထုတ္ရင္း ျဖစ္တည္လာတ့ဲ
စိတ္ခံစားမွု အသစ္ျဖစ္ပါသည္ ။

အေဟာင္းမ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္က အသစ္ျဖစ္ခ့ဲဖူးေသာ္ျငားလည္း ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ အတိတ္သာ ျဖစ္ခ့ဲၾကပါျပီ ။
အရာရာတိုင္းသည္ သူနဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္လိုက္လွ်င္ ေသးငယ္ မွုန္ဝါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ့ဲေလျပီ ။
ယခုအခ်ိန္ျဖစ္သည္ ။ သူ ရွိေနျခင္းကို ဆိုလိုသည္ ။

မင္း နဲ႔ ထပ္ ခ်စ္တတ္ျပီ လို႔ ဆိုပါေတာ့ ။
ဘယ္နွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ ခ်စ္ျခင္းလဲ ဆိုတာထက္
ဘယ္လိုျပန္ျပီး ခ်စ္တတ္ခ့ဲလဲ ဆိုတ့ဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို ပို လို႔သာ အေလးထားခ်င္သည္ ဟု ဆိုခ်င္သည္ ။

သူသည္လည္း အတိတ္ျဖစ္သြားေလမည္လား ဆိုသည့္အေတြးက ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းသည္ ။

အခ်ိန္ကာလဟာ ဘူးခြံထဲထည့္ျပီး အလံုပိတ္ထားလို႔မရတ့ဲ အရာတစ္ခု ျဖစ္ေနျခင္းဟာ
အေတာ္ ဆိုးဝါးသည္ ။

ကိုယ္ အသည္းကြဲတ့ဲ ညေတြဟာ
ဒီေလာက္ နီးကပ္ရျခင္းေတြကေန
တစ္ခ်ိန္မွာ အေဝးႀကီးဆီ ေရာက္သြားဦးမွာလား ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ေတြးမိလိုက္ခ်ိန္ေတြေပါ့ ။
ကိုယ့္ ေပ်ာ့ည့ံရျခင္းေတြဟာ သူ မရွိေတာ့ျခင္း
အႀကိဳကာလ အေတြးေတြေၾကာင့္ပါပဲ လို႔
အလိုလို ခံစားလာရသည္ ။

တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ့ဲျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္ အတြက္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပၚလာခ့ဲၾကတာမ်ိဳးေၾကာင့္ သူဟာ ပိုလို႔ အဓိပၸါယ္ နက္ရွိုင္းေစခ့ဲသည္ ။

ဝမ္းနည္းစရာ အျပန္လမ္းတစ္ဝက္ကေန
ဆံုေတြ႕ခဲ့ရတ့ဲ သံေယာစဥ္မ်ိဳး ဆိုပါေတာ့ ။
သူေရာ ကိုယ္ပါ မစိမ္းလွတ့ဲ
ျပတင္းတံခါးေဘးကေန
တစ္ေယာက္တည္း
ေငးေမာရင္း
ျပန္လာေနက် ခရီးစဥ္ေတြပါပဲ ။

အေဝးႀကီးက ျပန္လာတ့ဲ လူနွစ္ေယာက္ဟာ
အခ်ိဳးအေကြ႕တစ္ေနရာမွာ ေတာ့
ူတူညီစြာ လာေရာက္
ဆံုစည္းခ့ဲၾကသည္ လို႔
ကြ်န္ေတာ္ ယူဆထားခ့ဲသည္ ။

သူက ကြ်န္ေတာ့အတြက္
တူညီမွုေတြအမ်ားႀကီးၾကားထဲမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေသးေသးေလးေတြ ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားတ့ဲ
လူသားတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ရွိသည္ ။
တိမ္ေတြလို တေရြ႕ေရြ႕ အနားကို ခ်ဥ္းကပ္လာတ့ဲ
သံေယာစဥ္ေတြနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ရခက္မွုေတြလည္း
ရွိသည္ ။

ဖမ္းဆုပ္ထားလို႔ရတာ ဘယ္အရာေတြမ်ားရွိလို႔လဲ ။
ျဒပ္ရွိတ့ဲ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြကိုေတာင္မွ
မတတ္သာတ့ဲ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ လႊတ္ခ့ဲရတာမ်ိဳးေတြ ရွိတာပဲ မဟုတ္လား ။

ကြ်န္ေတာ္က သူ႕ကို ဖမ္းဆုပ္ထားဖို႔လည္း မတတ္နိုင္ပါ ။ လႊတ္ခ်လိုက္ဖို႕လည္း မတတ္နိုင္ပါ ။
ခံစားေနလိုက္ဖို႔ အတြက္ သက္သက္ပါပဲ ။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိရေသးခင္ အရင္ရွိနွင့္ေနတ့ဲ
ခံစားေနမွုအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမ်ား တတ္နိုင္ခ့ဲပါ့မလဲ ။

ဘာေၾကာင့္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာေတြဟာ
ဘာေၾကာင့္ ဆိုတာ မရွိေတာ့ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကမွာလား ။
' ေကာင္းမြန္တယ္ လို႕ မင္းယူဆတ့ဲ အရာေတြဟာ
ကုိယ့္ဆီကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ့ဲရင္ေရာ
ဆက္ခ်စ္ေနနိုင္ပါ့ဦးမလား ' ဆိုတ့ဲ ေမးခြန္းေတြက
သူ႕အခ်စ္ေတြကို ေစာ္ကားရာက်မိမလား ။

အခ်စ္မွာ ဒီလို ရွိတယ္ အခ်စ္ရဲ႕ ။
ကိုယ္ဟာ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ေပါ့ ။ မင္းနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ပိုလို႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားေနတယ္ လို႔
ထင္လာမိတာမ်ိဳး ။

ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ နည္းလာတယ္ ဆိုတာက
မင္းအေပၚကို မဟုတ္တ့ဲ ဟိုးအေရွ႕အနာဂတ္ခ်ိိန္ေတြ အမ်ားႀကီးထိ ကိုယ္ဟာ အတူတကြ ဆက္ရွိေနနိုင္ခြင့္ရွိပါ့ဦးမလား ဆိုတဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ဆီက လြဲေခ်ာ္တတ္တ့ဲ
အလြဲေတြ ဆီကိုေပါ့ ။

တစ္ေယာက္တည္း ေျပာေနတတ္တ့ဲ ေျပာစကားေတြ လို
ငါ့ ဘဝထဲမွာ က အလြဲေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ။
လက္ျပ ေစာင့္ဆိုင္းခိုင္းတာ နဲ႔ ႏွုတ္ဆက္ လက္ျပ ယမ္း တာလို အလြဲမ်ိဳးေတြ ထပ္ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး ။
မင္း မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ ဘဝမွာ ဆံုးရွံုးမွုေတြ သ္ိပ္ကို မ်ားေနခ့ဲျပီးျပီ ။

လံုေလာက္လြန္းေနခ့ဲပါျပီ ။
ဘာကိုမွ ျပန္မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး လို႔
ျပတ္ျပတ္သားသား က်ိန္ဆိုလိုက္နိုင္တာမ်ိဳး နဲ႔
ဘာမွ ထပ္ျပီး မလိုခ်င္သလို ဘာမွ ထပ္ျပီး
မဆံုးရွံုးလိုေတာ့တာမ်ိဳး စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ
အမ်ားႀကီး ကို သူ နားလည္နိုင္လိမ့္မည္ဟု ထင္သည္ ။

အထူးသျဖင့္ သူ႕ကို ။
ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီအတိုင္းေလး ကိုယ္တို႔အတူ ဆက္ရွိသြားၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္ ။
ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ဖြဲ႕စည္းပံုကေလးနဲ႔လည္း အဆင္ေျပငည္ ။

ေတြးမိသေလာက္ အေတြးေတြ သူ႕ကို ေျပာျပခ်င္သည္ ။ သူ႕ဆီက အေတြးမ်ားကိုလည္း နားေထာင္ခ်င္မိသည္ ။
အတူတူ အၾကာႀကီး ထိုင္းေငးၾကျပီး
အတူတူ ျပန္လာၾကတ့ဲ လမ္းေတြကို ပဲ
ေရြးေလွ်ာက္ခ်င္မိေတာ့သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ
သီးျခား ဘာသာစကား အသစ္ေတြ တည္ေဆာက္ယူ ဖို႔ လိုအပ္ဦးမလား ။
နယ္ပယ္တိုင္း ေဒသတိုင္း သူ႕ နားလည္မွုနဲ႔သူ ရွိတတ္ၾကသလိုေပါ့ ။

အကယ္၍မ်ား လမ္းေပ်ာက္သြားခ့ဲသည္ ရွိေသာ္
သူ ဘယ္မွာ ရွိေနနိုင္လိမ့္မလဲ က်ိန္းေသ လိုက္ရွာ
နိုင္တာလိုမ်ိဳး သူ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ခ်င္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ့ကို သူ နားလည္ေစခ်င္သည္ ။

မင္း မွ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ဟာ ဘာကိုမွ
ေစာင့္ေမွ်ာ္မေနခ်င္ေတာ့ပါ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့ ။
အခ်ိန္ကိုေစာင့္ရင္း လူကို ေမွ်ာ္ေနမိျခင္း
အျဖစ္ကို သူ႕ အတြက္သာ
ခံစားတတ္ေတာ့သည္ ။

အခုေတာ့ ခိုျပာမွတ္တိုင္ဟာ လူ ေတြ ကားေတြ ကို ေငးၾကည့္ေနဖို႕အတြက္ သက္သက္ မဟုတ္ဘဲ
သူ႕ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနဖို႔အတြက္လည္း ျဖစ္လာနိုင္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အတူ ေငးၾကည့္ေနဖို႔အတြက္လည္း ျဖစ္နိုင္သည္ ။
အတူတူ ျပန္ေလွ်ာက္လာခ့ဲဖ္ို႔လည္း ျဖစ္နိုင္သည္ ။

သူ ရွိလာတ့ဲ အေတြးေတြေၾကာင့္ ျမင္ေတြ႕ေနက်
အရာမ်ားသည္ပင္ ပိုလို႔ လွပေနသလို ခံစားလာမိသည္ ။ ျပင္ပ ရွုခင္းမ်ားနဲ႔ မဆိုင္တ့ဲ စိတ္ၾကည္နူးမွုေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္သည္ ။
စိတ္ခံစားခ်က္ နွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကာလာ သည္
တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်တတ္သည္ ဟု ကြ်န္ေတာ္က ေျပာခ်င္သည္ ။

သူေရာက္လာမည့္ လမ္းမ်ားသည္
ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိစဥ္က လမ္းေတြနဲ႔မတူ ေအာင္ သာယာလွပလြန္းဟု ထင္မိသည္ ။
ခ်ယ္ရီပန္းမ်ားပင္ ပြင့္ေနသည္ဟု ရည္ညႊန္းလွွွ်င္
လြန္ကဲသည္ဟု မထင္ပါ ။
လမ္းမေတြေပၚမွာ မဟုတ္ဘဲ
ရင္ထဲမွာသာ ျဖစ္သည္ ဟု ရည္ညႊန္းသည္ ။
ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ ေပ်ာ္ေနခ့ဲမိပါသည္ ။
အျပန္လမ္းကို မမွတ္မိေလာက္ေအာင္
ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ့ဲမိပါျပီ …

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း