สวัสดีค่ะเพื่อนชาว steemit & busy ที่น่ารักทุกท่าน

เพื่อนๆ เคยคิดไหมคะว่า ตอนที่เราเป็นเด็กเราก็อยากจะโตเป็นผู้ใหญ่ไวๆ แต่พอโตเรากลับอยากกลับไปเป็นเด็ก นั่นเพราะว่าตอนเป็นเด็กไม่ต้องคิดอะไรมาก คิดแค่เรื่องเรียน เรื่องเที่ยวเล่นกับเพื่อนฝูง สนุกสนานเฮฮาไปวันๆ แต่พอโตขึ้น ความรับผิดชอบก็มากขึ้นตามลำดับ ถ้ามีครอบครัว และมีลูก ภาระหน้าที่ก็จะเพิ่มเป็นเท่าตัว ไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายภายในครอบครัว การดูแลลูก หรือแม้กระทั่งงานที่ทำอาจราบรื่น หรือมีปัญหา มีเรื่องให้คิดตลอด ไม่เหมือนตอนเป็นเด็ก

บัวก็เป็นคนหนึ่งค่ะที่คิดถึงตอนเป็นเด็ก คิดถึงเพื่อนๆ ที่เคยเรียนเคยเล่นด้วยกัน บัวชอบช่วงที่เรียนชั้นมัธยมศึกษาปลายมากที่สุด ตอนอยู่ชั้น ม.6 คือเป็นพี่ใหญ่ของโรงเรียน ก็จะเก๋าๆ หน่อย มีเพื่อนที่สนิทมีทั้งหมด 5 คน รวมทั้งบัวด้วย ไปไหนไปกัน ด้วยความเป็นพี่ใหญ่เวลามีน้องๆ เข้ามาเรียนใหม่ก็จะแซวเวลาน้องๆ เดินผ่าน บางทีแซวจนน้องๆ ไม่กล้าเดินผ่าน สมัยก่อนไม่ได้แซวแรงนะคะ แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็ไม่กล้าแซวใครเหมือนกันค่ะ เก่งเฉพาะเวลามีพวก😁😁😁

จำได้ว่าสมัยตอนเป็นเด็กมอปลาย ผู้หญิงกับผู้ชายจะไม่จับมือกัน ถึงจะเป็นเพื่อนก็ตาม ถ้าเผลอไปจับมือกันมีโดนแซวว่าเป็นแฟนกันแน่นอน แม้แต่วิชาพละ ก่อนจะเรียนคุณครูจะให้วอร์มร่างกายก่อน คือวิ่งรอบสนามกี่รอบก็ว่าไป เมื่อวิ่งครบรอบตามที่คุณครูสั่งก็จะมาจับมือกันเป็นวงกลม ช่วงที่จับมือนี่แหละค่ะเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน หรือเพื่อนผู้ชายด้วยกัน มันก็ไม่มีปัญหาใช่ไหมค่ะ แต่พอเป็นช่วงที่หญิงชายต้องจับมือกัน จะจับมือกันมันก็ไม่ใช่ แล้วทำไงละคะ ก็หาไม้หรือปากกามาจับคนละด้านค่ะ คือมันต้องขนาดนั้นเลย ไม่รู้ว่าอายหรือว่าการแตะเนื้อต้องตัวของเพศตรงข้ามมันผิด หรือถ้าเผลอโดนมือกันจะมอ มันก็จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่พวกเราเรียนวิชาพละ

บัวและเพื่อนๆ อยู่ในช่วงที่เขาเรียกว่ายุค 90 ช่วงนั้นถ้าจะฟังเพลง ต้องเป็นของค่ายเพลง RS โปรโมชั่น ซึ่งยุคนั้นดังมากๆ ใครไม่ฟังถือว่าเชยมากๆ ไม่ว่าจะเป็น

• ทัช ณ ตะกั่วทุ่ง ...เทพเจ้าเท้าไฟ
• วง Bazoo ...แดนซ์กรุ๊ปขาไขว้
• โดม ปกรณ์ ลัม ...หล่อขั้นเทพ พ.ศ. นี้
• นุ๊ก สาวขาโจ๋ ...ดอกไม้ในหมู่โจรหน้าใส
• เต๋า สมชาย ...หัวโจกจรดปลายเท้า
• ลิฟท์กับออย ...คู่หูเอวลอย ออยกับลิฟท์
• ปุ๊กกี้ สาวน้อยปริศนา SHA-LA-LA-LA-LA
• เจมส์ เรืองศักดิ์ ...นักร้องกระดูกเหล็กในตำนาน
• บอยสเก๊าท์ ...แก๊งค์ลูกเสือใจง่าย
• แร๊พเตอร์ ...ว้าบบอยส์ข้ามทศวรรษ
• ราฟฟี่ แนนซี่ ...สองทูตต่างดาว โด่ดาดีด้าดีด้าว
• โมเม ...สาวมั่นพาเพลิน
• เจอาร์ - วอย ...ดูโอต่างวัย หัวใจซิกกาซ่า
  ซึ่งบัวเก็บเงินซื้อทุกอัลบั้มเลย เวลาชอบเพลงไหนมากๆ ก็จะใช้ปากกากรอกลับมาฟังซ้ำๆ จนเทปยาน เมื่อเทปยานทำไงคะทีนี้ ก็เอาไปแช่ในตู้เย็นไว้สักพัก แล้วเอามาเปิดฟังต่อคุณภาพเสียงยังเป๊ะเหมือนเดินไม่มีเปลี่ยนเลยค่ะ

ยุค 90 ต้อง ใส่รองเท้า scholl แพงแต่ต้องใส่ ถ้าไม่มีถือว่าเชยมั๊กมาก ราคาประมาณคู่ละ 300-400 บาท ยุคนั้น ยังเป็นเด็กนักเรียนทำไงละถึงจะได้ ลำพังค่าข้าวที่แม่ให้ไปโรงเรียนก็ได้วันละแค่ 20 กินข้าวจาน 15 บาท เหลือ 5 บาท ต้องเก็บกี่เดือนถึงจะได้ใส่ เมื่อของมันต้องมี เสาร์-อาทิตย์ ก็ต้องไปรับจ้างค่ะ แล้วแต่ว่าช่วงนั้นจะมีอะไรให้ทำ ส่วนใหญ่ ถ้าเป็นช่วงใกล้ๆ เปิดเทอมก็จะไปรับจ้างปลูกข้าวโพด ได้วันละ 40 บาท ก็ไปประมาณ 10 วัน ได้เงินค่ารองเท้าพอดี เวลาเปิดเทอมมาโปรดสังเกตที่มือจะออกสีชมพูๆ เพราะเมล็ดพันธ์ุข้าวโพดเขาจะใส่พวกยากันมอดแมลง แต่ไม่รู้ว่าทำไมต้องใส่สีชมพู เวลาพักเที่ยงจะกินข้าวมีจะมีปัญหาว่าล้างไม่ออก แล้วเรากินข้าวก็จะกินข้าวเหนียวไง บรรเทิงเลยทีนี้ปั้นข้าวเหนียวไปกินไป ไม่รู้ได้รับสารพิษอะไรไปมั้ง สีชมพูนี้จะติดมือเราเกือบๆ 10 วัน กว่าจะหาย เวลาอยากได้อะไรที่นอกเหนือจากพ่อแม่ให้ บัวต้องไปรับจ้างค่ะ เขาจ้างทำอะไรก็ไปหมดขอให้ได้ตังค์ แต่เวลาไปรับจ้างส่วนมากก็จะมีเพื่อนๆ รุ่นๆ เดียวกันไปด้วย ก็เลยสนุก ไม่รู้สึกว่าเหนื่อย เวลาได้เงินมา หรือซื้อของด้วยของตนเองมันภูมิใจมากค่ะ

กางเกง ขาม้า ขากระดิ่ง ขาระฆัง ใส่กันทั่วบ้านทั่วเมือง ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง แต่บ้านบัวอยู่ชนบทถึงซื้อมาก็ไม่ค่อยได้ใส่ เพราะว่าเสาร์-อาทิตย์ หรือวันหยุด ถ้าไม่ไปทำไร่ของตัวเอง ก็ไปรับจ้าง ไม่มีเวลาใส่นอกจากว่าจะเข้าเมือง ซึ่งก็นานๆ ทีจะได้ไป บัวก็ซื้อไว้ใส่เหมือนกันค่ะ ถึงแม้ว่าจะไม่มีเวลาใส่ คือของมันต้องมี😁😁😁 แต่ที่ใส่เป็นประจำคือกางเกงวอร์ม ใส่ไปทำไร่

ตอนเป็นเด็กกินอะไรก็อร่อย แม้แต่ข้าวสวยร้อนคลุกน้ำปลา ไปเที่ยวไหนก็สนุก บัวชอบเวลาไปโรงเรียนที่สุด ได้เจอเพื่อนๆ ได้เม้ามอย ชีวิตมัธยมปลายคือที่สุดละ เพราะยุคนั้นเทคโนโลยียังไม่ก้าวไกล อยากรู้อะไรก็ต้องไปค้นที่ห้องสมุด อยากรู้ข่าวสารก็อ่านหนังสือพิมพ์ที่ทางโรงเรียนจัดไว้หน้าห้องสมุดจะมีวันละ 2 ฉบับ จะมีไทยรัฐกับเดลินิวส์ บัวและเพื่อนๆ ก็จะอ่านคอลัมน์ดวงจากไทยรัฐ อ่านคอลัมน์เสพสมบ่มีสมจากเดลินิวส์ ซึ่งคอลัมน์เสพสมบ่มีสมนี้เด็กสาวๆ จะชอบมาก อ่านแล้วก็หัวเราะกันคิกคัก และก็ถามกันว่ามันมีแบบนี้ด้วยหรอ ซึ่งก็ไม่มีใครตอบได้ ณ ตอนนั้น 😁😁😁

การทำอะไรให้เหมือนคนอื่นไม่ให้ผิดแผกไป คือตัวเราต้องการการยอมรับในสังคมโรงเรียน แต่ก็ไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดี อันไหนดีเราก็เอาเป็นแบบอย่าง อันไหนที่ไม่ดีเราก็ถอยห่าง ไม่เคยคิดน้อยใจว่าตัวเองจน ไม่เคยขอเงินพ่อแม่มาซื้อของที่ตนเองอยากได้ แต่ถ้าอยากมีก็ต้องหาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง

คำขวัญนี้คุณครูมอบให้พวกเราทุกคนหลังจากที่เรียนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แม้ว่าตอนนี้คุณครูจะไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ศิษย์ยังระลึกถึงคุณครูเสมอ ที่คอยสั่งสอน ตักเตือน ให้พวกเราเติบโตเป็นคนดี รักและอาลัย คุณครู นวลพรรณ ตาวงศ์

🌺🌺ขอบคุณสำหรับโหวตและคอมเม้น🌺🌺

Thank you for [Resteem l Upvote]

🌷🌷Follow me @baiboua🌷🌷