Gerçekten çok önemli bir konuya değinmişsiniz. Durum şu ki günlük yaşantımızdaki monotonluk içinde çoğu zaman mutlu olmak için bile vakit bulamıyoruz. Bunun yanında şöyle de bir gerçek var: mutlu olmak için çaba göstermemek, aksine kendine acı çektirmek, toplum içinde varlığını bu şekilde kanıtlayacağını sanmak ve dünyanın senin etrafında döndüğünü düşünmek, popüler bir akım haline gelmektedir.
Ve bu akımın etkisi altında kalmış insanlar da kendilerini toplumdan üstün görmektedirler. Ve kendilerini toplumdan soyutlamışlardır. Herkes çevresinde bu tarz insanlarla muhakkak karşılaşmıştır. Bu insanlar kendilerine verdiklerinden fazla topluma da zarar vermektedirler. Özellikle de başarıyı yakalayamamış veya başarıyı yakalamak hususunda kendine güvenmeyen insanlar bu yolu tercih etmektedirler. Süphesiz bu bir diyalektik durumu yansıtır. Başarılı olduğun kadar mutlu, mutlu olduğun kadar başarılı olursun. Biz biz olalım, hiç bir zaman başarıya giden yolda karşımıza çıkan her engeli aşmasını bilelim. Hiç bir şekilde pes etmeyelim. Ve her soruna, çözümleme kabiliyetimizin artmasına ilişkin bir avantaj olarak bakalım. Bu şekilde başarı ve mutluluk kaçınılmaz olur.
Güzel bir post hazırlamışsınız. Elinize, emeğinize sağlık.